Όταν ανέβηκε στο θρόνο μετά το τέλος τού πατέρα τουτο 1713, εγκαταστάθηκε σεμια σειρά από δωμάτια στην άκρη του παλατιού, παραδίδοντας το υπόλοιπο μέρος του κτιρίου σε διάφορα υπουργεία και μετατρέποντας τούς βασιλικούς κήπους σε χώρους παρελάσεων. Στο εξής, η σκληρή δουλειά, η παρρησία καιη στρατιωτικοποίηση θα χαρακτήριζαν την Πρωσία.[3]
Ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος ανήλθε στο θρόνο πεπεισμένος, ότι η Πρωσία κινδύνευε από τους ισχυρότερους γείτονές της. Αποφασισμένος να αντιστρέψει την κατάσταση αυτή, άρχισε να ενισχύει τον στρατό του. Το 1715 εισήλθε στονΜεγάλο Βόρειο Πόλεμο (1700-1721) εναντίον της Σουηδίας. Αλλά παρόλο που αυτή η εκστρατεία είχε ως αποτέλεσμα την κατάκτηση ενός τμήματος της δυτικής Πομερανίας, οι ελλείψεις τού μικρού πρωσικού στρατού ήταν σημαντικές. Απρόθυμος να στρατολογήσει αγροτικό πληθυσμό, κάτι πουθατον έβαζε σε κόντρα μετην πρωσική αριστοκρατία, ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος επικεντρώθηκε στην πρόσληψη στρατιωτών από το εξωτερικό. Το 1733 καθιέρωσε ένα σύστημα καντονιών, το οποίο επέτρεπε στα συντάγματα να στρατολογούν τους αγρότες και τους βιοτέχνες των περιοχών τους. Μέχρι το τέλος της βασιλείας τουτο μέγεθος του στρατού είχε διπλασιαστεί, όμως τα δύο τρίτα των στρατιωτών ήταν αλλοδαποί.[3]
Ίδρυσε σχολεία και νοσοκομεία, ενθάρρυνε τη γεωργία, την αποξήρανση ελών καιτην αποθήκευση σιτηρών, γιατη χρήση τους σε περιόδους σιτοδείας. Εν μέρει για λόγους οικονομίας, εν μέρει επειδή δεν εμπιστευόταν κανέναν, ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος ήταν αποφασισμένος να δημιουργήσει μια καθαρά προσωπική κυβέρνηση. Οι υπουργοί τού πατέρα του απολύθηκαν καιοι διάδοχοί τους διατάχθηκαν να δίνουν γραπτώς τις εκθέσεις τους στον Βασιλιά. Έτσι, όλες οι σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονταν από τον ίδιο τον Φρειδερίκο Γουλιέλμο. Δημιούργησε τους Κανονισμούς για τους Κρατικούς Λειτουργούς, όπου στα 35 κεφάλαιά τους κάθε δημόσιος υπάλληλος μπορούσε ναβρει ακριβώς τα καθήκοντά του. Σε αυτά αναφέρεται, πως αν κάποιος υπουργός ή σύμβουλος παραλείψει να παραστεί σε συνεδρίαση επιτροπής, χάνει έξι μισθούς, ενώ αν απουσιάσει για δεύτερη φορά απολύεται από τη βασιλική υπηρεσία.[6]
Το 1732 κάλεσε τους ΠροτεστάντεςτουΣάλτσμπουργκνα εγκατασταθούν στηνΑνατολική Πρωσία, που είχε ερημωθεί από τηνπανώλητου 1709. Θεωρείται ότι περίπου 20.000 Προτεστάντες εγκαταστάθηκαν εκεί. Ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος καλωσόρισε προσωπικά την πρώτη ομάδα από αυτούς, τραγουδώντας τους πρωσικούς ύμνους.[7][3]
Ανκαι ήταν ένας πολύ αποτελεσματικός ηγεμόνας, ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος ήταν ιδιαίτερα ευέξαπτος, κάτι που μερικές φορές τον ωθούσε να επιτίθεται σωματικά σε υπηρέτες (ή ακόμα καιστα δικά του παιδιά).[3]Η βίαιη ιδιοσυγκρασία του συχνά επιδεινωνόταν από την ασθένεια της βραδείας δερματικής πορφυρίαςπου είχε, ενώ έπασχε παράλληλα και από ουρική αρθρίτιδα (ποδάγρα), παχυσαρκία και στομαχόπονους, καταλήγοντας τελικά από καρδιακή ανεπάρκεια.[8]