Κατά τηνοθωμανική απογραφή του1895, ο οικισμός είχε πληθυσμό 190 κατοίκων (86 άνδρες και 104 γυναίκες), οι οποίοι ήταν κατανεμημένοι σε 48 χανέδες[5]. Ο οικισμός απελευθερώθηκε από τονελληνικό στρατό κατά τη διάρκεια τουΑ΄ Βαλκανικού Πολέμου, ενώ η πρώτη ελληνική απογραφή του1913 κατέγραψε 179 κάτοικους (94 άνδρες και 85 γυναίκες)[6].
Το Νοέμβριο του1940, κατά τη διάρκεια τουελληνοϊταλικού πολέμουη Αετόπετρα κατελήφθη και λεηλατήθηκε από μονάδες του ιταλικού στρατού και σώματα Αλβανών στρατιωτών. Επιπλέον, 180 κάτοικοι του οικισμού μεταφέρθηκαν στηνΑλβανία ως αιχμάλωτοι, ενώ άλλοι εκτοπίστηκαν στηνΙταλία. Τον Ιούλιο του1943, η Αετόπετρα καταστράφηκε εκ νέου, αυτή τη φορά από άνδρες του 6ου λόχου του 98ου συντάγματος της 1ης Ορεινής Μεραρχίας της Βέρμαχτπου δρούσαν υπό τις διαταγές του αντισυνταγματάρχη Γιόζεφ Ζάλμινγκερ. Κατά τη διάρκεια της δεύτερης επιδρομής σκοτώθηκε ένας κάτοικος πουδεν πρόλαβε να εγκαταλείψει εγκαίρως το χωριό[7].
Το τέλος της Κατοχής βρήκε τις υποδομές καιτην οικονομία της Αετόπετρας πλήρως κατεστραμμένες. Συγκεκριμένα μόλις τέσσερις οικίες του χωριού απέφυγαν τις υλικές ζημιές, ενώ η προπολεμική κτηνοτροφική παραγωγή λεηλατήθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά[8].
Η κοιλάδα του Αώου, όπου βρίσκεται η Αετόπετρα, έχει κηρυχθεί από το1996 ως αρχαιολογικός χώρος "για λόγους προστασίας σημαντικών αρχαιολογικών θέσεων που διασώζονται εκεί". Στη τοποθεσία "Παναγιά" (αγρός Νούτσου) σώζονται οικιστικά λείψανα 5ου - 7ου αιώνα[9]. Αξιόλογο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο ιερός ναός τουΑγίου Αθανασίουπου έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο από το1997. Πρόκειται για τρίκλιτη θολωτή βασιλική εκκλησία ηπειρωτικού τύπου και είναι κτίσμα του1817[10]. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι εκκλησίες της Αγίας Παρασκευήςκαιτο εξωκλήσι της Παναγίαςστον κάμπο του χωριού με τις θεόρατες βελανιδιέςστον περίβολό της, όπου έχουν ανακαλυφθεί κιβωτιόσχημοι τάφοι και τμήματα αγγείων του 1ου - 2ου αιώνα π.Χ. ή μ.Χ. καθώς και συγκρότημα με μεγάλους πίθους από τους πρώιμους βυζαντινούς αιώνες. Ένας από τους πίθους αυτούς, με ύψος 1,05 μέτρα, εκτίθεται στοΑρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων[11].
↑ 5,05,1Μιχάλης Κοκολάκης, Η τουρκική στατιστική της Ηπείρου στο Σαλναμέ του 1895, Τετράδια Εργασίας, τεύχος 18, Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών, Αθήνα 2008, σ. 272.