Ο Αλφόνσος ΙΑ΄ της Καστίλης καιοι ευγενείς του, όπως απεικονίζονται τον 14ο αιώνα στη"Βίβλο της Στέψης των βασιλέων της Καστίλης".
Ο πατέρας του πέθανε όταν ο Αλφόνσος ήταν μόλις ενός έτους και ένα μεγάλο συμβούλιο από τους πιο στενούς συγγενείς του ανέλαβε την αντιβασιλεία καιτην κηδεμονία του. Στο συμβούλιο συμμετείχαν η μάμμη τουΜαρία της Μολίνα, η μητέρα του Κωνσταντία, ο μεγάλος θείος του ινφάντης Ιωάννης, κύριος της Βαλένθια δε Κάμπος (μικρότερος γιος του προπάππου τουΑλφόνσου του Σοφού) καιο θείος του ινφάντης Πέτρος του Καμέρος. Η μητέρα του όμως ετελεύτησε (18 Νοεμβρίου 1313), κατόπιν απεβίωσαν ο ινφάντης Ιωάννης καιο ινφάντης Πέτρος σε στρατιωτική εκστρατεία στηΓρανάδα (1319), έτσι η μάμμη του Μαρία παρέμεινε μοναδική κηδεμόνας μέχρι το δικό της τέλος (1 Ιουλίου 1321).
Μετά το τέλος του Πέτρου σε μάχη (1319), ο θείος τουΦίλιππος της Καστίλης (1292-1327), ο δεύτερου βαθμού θείος τουΙωάννης Εμμανουήλ της Βιγιένα (γιος τουΕμμανουήλ της Καστίληςπου ήταν μικρότερος αδελφός του Αλφόνσου Ι΄ του Σοφού) καιοΙωάννης δε Καστίγια υ Άρο (γιος του Ιωάννη, κύριου της Βαλένθια δε Κάμπος) μοίρασαν το βασίλειο. Η διανομή εξασθένισε σημαντικά τοΒασίλειο της Καστίλης, που λεηλατήθηκε από τους επαναστάτες και τους Μαυριτανούς. Μόλις ενηλικιώθηκε, ανέλαβε γρήγορα τον έλεγχο του βασιλείου καιτο ένωσε υπό την εξουσία του, εκτέλεσε επίσης όλους τους αντιπάλους τουκαι διεκδικητές του θρόνου, ανάμεσα τους καιτον θείο του Ιωάννη δε Καστίγια υ Άρο (1326).[12]
Ο Αλφόνσος ΙΑ΄ της Καστίλης επιτίθεται στον Σουλτάνο εμίρη της Γρανάδας Μωάμεθ ΣΤ΄ (1330)
Η προτεραιότητα του ήταν να επεκτείνει το βασίλειο μέχρι το Στενό του Γιβραλτάρ κάτι που κατόρθωσε να κάνει μετά τον θρίαμβο τουστηνμάχη τουΡιο Σαλάντο εναντίον των Μαρινιδών (1340) καιτην κατάκτηση του βασιλείου του Αλχεθίρας (1344). Όταν οι προσπάθειες του ολοκληρώθηκαν ξεκίνησε τηνΡεκονκίστα απέναντι στο Μουσουλμανικό βασίλειο της Γρανάδας. Ο Αλφόνσος ΙΑ΄ κέρδισε τα προσωνυμία "Εκδικητής"και"Αδίστακτος" όπως καιτο"Ριο Σαλάντο". Ταδυο πρώτα τα κέρδισε λόγω της αγριότητας που αντιμετώπισε τους ευγενείς που σφετερίστηκαν την εξουσία του όταν ήταν ανήλικος καιτην εκτέλεση τους, το δεύτερο μετην μεγάλη νίκη του στους Μαυριτανούς στην συγκεκριμένη περιοχή της Ιβηρικής Χερσονήσου (1340).
Ο Αλφόνσος ΙΑ΄ της Καστίλης δεν έφτασε ποτέ σε όρια βιαιότητας όπως ο γιος του Πέτρος αλλά στάθηκε εξίσου αιματηρός στις μεθόδους καταστολής που χρησιμοποιούσε. Απαρνήθηκε την νόμιμη σύζυγο του Μαρία της Πορτογαλίας και προχώρησε σε εξωσυζυγικές σχέσεις μετην Ελεονόρα δε Γουθμάν μετην οποία έκανε 10 παιδιά, αυτό ήταν ένα κακό παράδειγμα γιατονγιοκαι διάδοχο του Πέτρο. Άν δεν ακολουθούσε ο πρόωρος θάνατος τουστην μεγάλη Πανώλητου 1350 στην πέμπτη πολιορκία του Γιβραλτάρ ίσως η χώρα να είχε αποφύγει τους σκληρούς εμφύλιους πολέμους που ακολούθησαν στην συνέχεια αφού ο ίδιος ο Αλφόνσος ΙΑ΄ είχε αρχίσει να συμβιβάζεται καινα κατανοεί τους υπηκόους του. Ο Αλφόνσος ΙΑ΄ πέθανε την νύχτα της 25ης - 26ης Μαρτίου 1350, οι πηγές τοποθετούν το θάνατο του εσφαλμένα στις 27 Μαρτίου.[13]
Ο Αλφόνσος ΙΑ΄ της Καστίλης σε απεικόνιση τουστα"Χρονικά των Φρουασσάρτ" (1410)
Ο Αλφόνσος ΙΑ΄ της Καστίλης παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο τηνΚωνσταντία των Ιβρέα-Καστίλης, κόρη τουΙωάννη-Εμμανουήλ πρίγκιπα της Βιγιένα (1325), αλλά ακυρώθηκε δύο χρόνια αργότερα, χωρίς να αποκτήσουν παιδιά.
Ο Αλφόνσος ΙΑ΄ παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο (1328) την εξαδέλφη τουΜαρία της Πορτογαλίας, κόρη τουΑλφόνσου Δ΄ της Πορτογαλίας, μετην οποία απέκτησε τέκνο:[14]
(νόθος) Πέδρο Αλφόνσο 1330-1338, κύριος του Αγκίλαρ δε Κάμπο, απεβ. 8 ετών.
(νόθη) Χουάνα Αλφόνσα γενν. 1330, κυρία της Τραστάμαρα μετον γάμο της μετον Φαρνάντο Ρουίζ ντε Κάστρο (1354), ο γάμος ακυρώθηκε και παντρεύτηκε στην συνέχεια τον Φελίπε ντε Κάστρο.
(νόθος) Σάντσο Αλφόνσο 1342-1374, 1ος κόμης του Αλμπουρκέρκε.
(νόθος) Πέδρο Αλφόνσο 1345-1359, απεβ. 14 ετών.
Μετά το τέλος του Αλφόνσου ΙΑ΄, η χήρα του Μαρία της Πορτογαλίας συνέλαβε και θανάτωσε την ερωμένη του Ελεονώρα.[15]Ο βασιλιάς Αλφόνσος ΙΑ΄ δεν περιγράφεται αρκετά ψηλός, αλλά είχε καλές αναλογίες, με γερό δέρμα και μαλλιά.[16]
Chapman, Charles Edward and Rafael Altamira, A history of Spain, The MacMillan Company, 1922.
Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Alphonso". Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.
Hannay, D. (1911). "Alphonso" . In Chisholm, Hugh. Encyclopædia Britannica. 1 (11th ed.). Cambridge University Press.
León-Sotelo, María & González Crespo, Esther (1986). "Notas para el itinerario de Alfonso XI en el periodo de 1344 a 1350"
Medieval Iberia: an encyclopedia, Ed. E. Michael Gerli and Samuel G. Armistead, Routledge, 2003.
Ruiz, Teofilo F., "Towards a Symbolic History of Alfonso XI of Castile: Power, Ceremony and Triumph", The Emergence of León-Castile c.1065–1500: Essays Presented to J.F. O'Callaghan, (James J Todesca, ed.), Ashgate Publishing, Ltd., 2015
.jpg)
.svg){kind=small}
