|
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|1|07|2024}} |
Οι Ανοιχτοί Φλαμανδοί Φιλελεύθεροι και Δημοκράτες (ολλ. Open Vlaamse Liberalen en Democraten) είναι ένα βελγικό φιλελεύθερο κόμμα της Φλάνδρας. Το κόμμα ιδρύθηκε το 1992 και προέκυψε από το παλαιότερο Κόμμα για την Ελευθερία και την Πρόοδο και από ορισμένους πολιτικούς από άλλα κόμματα. Το κόμμα ηγήθηκε τριών κυβερνήσεων υπό τον Γκι Φερχόφστατ, από το 1999 μέχρι τον Μάρτιο του 2008. Πιο πρόσφατα, σε ομοσπονδιακό επίπεδο, το κόμμα ηγήθηκε της λεγόμενης μωβ συμμαχίας την περίοδο 2003-2007 με τη συμμετοχή του Εναλλακτικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, του Κοινωνικού Φιλελεύθερου Κόμματος, του γαλλόφωνου Σοσιαλιστικού Κόμματος και του Μεταρρυθμιστικού Κινήματος.
Στο Φλαμανδικό Κοινοβούλιο, το κόμμα ηγήθηκε κυβέρνησης συνεργασίας με το Εναλλακτικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Κοινωνικό Φιλελεύθερο Κόμμα και το Χριστιανοδημοκρατικό και Φλαμανδικό Κόμμα από το 2004 μέχρι το 2009. Επίσης, συμμετείχε στην πρώτη και στη δεύτερη κυβέρνηση του Υβ Λετέρμ, στην πρώτη κυβέρνηση του Χέρμαν βαν Ρομπέι και στην κυβέρνηση του Έλιο Ντι Ρούπο.
Ιδεολογικά, το κόμμα ξεκίνησε ως οικονομικό φιλελεύθερο κόμμα με επιρροές από τον θατσερισμό υπό την ηγεσία του Φερχόφστατ. Στην πορεία, ωστόσο, το κόμμα μετακινήθηκε περισσότερο προς το κέντρο και εγκατέλειψε ένα μεγάλο μέρος της ιδεολογίας του περί ελεύθερης αγοράς, εξαιτίας εν μέρει της επιρροής του αδερφού του Γκι Φερχόφστατ, Ντιρκ. Ο πρώην επικεφαλής του κόμματος Μπαρτ Σόμερς κάλεσε για μία «επανάσταση» μέσα στο κόμμα, λέγοντας ότι «ένα φιλελεύθερο κόμμα θα πρέπει να είναι μόνο προοδευτικό και κοινωνικό».
Από το 2000 μέχρι το 2004, το κόμμα έχασε ένα σημαντικό μέρος της ιδεολογικής του επιρροής. Ορισμένα πρώην στελέχη του κόμματος, όπως ο Μπουντεβάιν Μπουκέρτ, πρόεδρος του Nova Civitas, άσκησε ισχυρή κριτική στο κόμμα. Άλλοι άσκησαν κριτική στο κόμμα για την πολιτική της προώθησης του βελγικού συμβιβασμού, το οποίο ενίσχυσε το γαλλόφωνο Σοσιαλιστικό Κόμμα, το οποίο τάσσεται υπέρ της διατήρησης της ομοσπονδίας του Βελγίου, να κερδίσει πλεονέκτημα στον σχηματισμό κυβέρνησης.
Το 2004, το κόμμα συμμάχησε με το μικρότερο φιλελεύθερο κόμμα Βιβάντ τόσο στις φλαμανδικές όσο και στις ευρωπαϊκές εκλογές. Το κόμμα έχασε τις εκλογές από το Χριστιανοδημοκρατικό και Φλαμανδικό Κόμμα, καθώς και από το ακροδεξιό Φλαμανδικό Μπλοκ. Οι εσωτερικές διαμάχες, η υποστήριξη στα εκλογικά δικαιώματα των μεταναστών και μία ανεπιτυχής οικονομική πολιτική θεωρείται πως οδήγησαν το κόμμα σε αποτυχία.
Στις 19 Ιουνίου 2004 το κόμμα διαπραγματεύτηκε επιτυχώς τον σχηματισμό κυβέρνησης στη Φλάνδρα με το Χριστιανοδημοκρατικό και Φλαμανδικό Κόμμα, τη Νέα Φλαμανδική Συμμαχία, καθώς και με το Εναλλακτικό Σοσιαλιστικό Κόμμα και το Κοινωνικό Φιλελεύθερο Κόμμα.
