Ο Αργύρης Ντινόπουλος (17 Μαρτίου 1956) είναι Έλληνας πολιτικός και πρώην δημοσιογράφος.
Από τις εκλογές του 2007 μέχρι τον Ιανουάριο του 2015 εκλέγεται βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στην εκλογική περιοχή της Β' Αθηνών[1].
Γεννήθηκε το 1956 και είναι γιος του Βασίλη Ντινόπουλου, ταξίαρχου ε.α. του ελληνικού στρατού, και της Μαρίας, συνταξιούχου φιλολόγου.
Αποφοίτησε από τη Λεόντειο Σχολή Νέας Σμύρνης και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο εμπορικό δίκαιο στο πανεπιστήμιο Paris 2 καθώς και στο University College του Λονδίνου στο δίκαιο των σοσιαλιστικών χωρών και στις σχέσεις δικαίου και μαρξισμού. Ιδιώτευσε ως δικηγόρος αλλά σύντομα ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία.
Την περίοδο 1984 - 1992 εργαζόταν στην ΕΡΤ ενώ παράλληλα συνεργαζόταν με το ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ. Εργάστηκε στον τηλεοπτικό σταθμό του ΑΝΤ1 αρθρογραφώντας κατά διαστήματα στις εφημερίδες Η Καθημερινή, Το Βήμα, Απογευματινή κ.α. Επίσης εργάστηκε ως πολεμικός ανταποκριτής αναλαμβάνοντας αποστολές στο Μεξικό (εξέγερση των Τσιάπας), στη Ρουάντα (γενοκτονία της Ρουάντα), στο Ιράκ (στον πόλεμο του Κόλπου και κατά την εισβολή των ΗΠΑ), στην Αλβανία (ένοπλες εξεγέρσεις) κ.α. Τον Απρίλιο του 2003 βραβεύθηκε[2] μαζί με άλλους πολεμικούς ανταποκριτές από την ΕΣΗΕΑ για τις ανταποκρίσεις του κατά την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ.
Το 2002 έθεσε υποψηφιότητα για τη δημαρχία των Βριλησσίων εκλεγόμενος στον δεύτερο γύρο. Το 2006 έθεσε υποψηφιότητα με την υποστήριξη της Νέας Δημοκρατίας για την υπερνομαρχία Αθηνών - Πειραιώς, απέτυχε όμως να εκλεγεί από τον πρώτο γύρο. Στις εκλογές του 2007 εξελέγη βουλευτής στην περιφέρεια της Β΄ Αθηνών επανεκλεγόμενος το 2009 και το 2012.
Το 2010 η Ολομέλεια της Βουλής με ψήφους 237 επί 241 ψήφισε[3] κατά της άρσης ασυλίας του Ντινόπουλου για αδικήματα (παρακώλυση συγκοινωνιών και αντίσταση κατά της αρχής) που φέρεται να διέπραξε όταν ήταν δήμαρχος Βριλησίων.
Ως πολιτικός έχει κατακριθεί[4][5] από σημαντική μερίδα του τύπου για λαϊκισμό[6], για συμπεριφορά με εντάσεις[7][8] συμπεριφορά στο δημόσιο διάλογο καθώς και για υπερπροβολή[9][10] στα τηλεοπτικά παράθυρα. Τον Μάρτιο του 2010 η Ρένα Δούρου κατέθεσε[11] αγωγή εναντίον του Αργύγη Ντινόπουλου ζητώντας 260.000 ευρώ για ηθική βλάβη από την προσβολή της προσωπικότητάς της καθώς ο τελευταίος την παρουσίασε[12], σε τηλεοπτική εκπομπή, ως σύμβουλο του Άκη Τσοχατζόπουλου, υπόθεση για την οποία επεβλήθη στον Αργύρη Ντινόπουλο η καταβολή αποζημίωσης για συκοφαντική δυσφήμιση στην Ρένα Δούρου 60.000 ευρώ πρωτόδικα το 2015[13] η οποία μειώθηκε στα 10.000 ευρώ στο Εφετείο το 2017.[14]
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2014.
- ↑ Βράβευση πολεμικών ανταποκριτών, από την εφημερίδα Η Καθημερινή
- ↑ Ντροπή, ντροπή, ντροπή, άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη, από την εφημερίδα Η Καθημερινή
- ↑ Υποθέσεις, άρθρο του Παντελή Μπουκάλα, από την εφημερίδα Η Καθημερινή
- ↑ Ενα σταγονίδιο του λαϊκισμού στη Νέα Μεταπολίτευση, άρθρο του Στέφανου Κασιμάτη, από την εφημερίδα Η Καθημερινή
- ↑ Κυβέρνηση για τηλεοπτικό προεκλογικό παιχνίδι, από την εφημερίδα Η Ελευθεροτυπία
- ↑ Αργύρης Ντινόπουλος Αρχειοθετήθηκε 2014-06-16 στο Wayback Machine., από την εφημερίδα Το Έθνος
- ↑ Αργύρης Ντινόπουλος, το παιδί του Κατηχητικού, άρθρο του Ανδρέα Πετρουλάκη, από την ιστοσελίδα protagon.gr
- ↑ «Ασε μας να τσακωθούμε λίγο, μήπως και ανεβούν τα νούμερα...», άρθρο του Κωνσταντίνου Ζούλα, από την εφημερίδα Η Καθημερινή
- ↑ Η αναστήλωση των τηλεεικόνων, άρθρο του Παντελή Μπουκάλα, από την εφημερίδα Η Καθημερινή
- ↑ Αγωγή Δούρου, από την εφημερίδα Ναυτεμπορική
- ↑ Δούρου και Κορμοράνος, από την εφημερίδα Το Βήμα
- ↑ [https://tvxs.gr/news/ekloges-septembris-2015/katadiki-ntinopoyloy-gia-sykofantiki-dysfimisi-doyroy
- ↑ https://www.koutipandoras.gr/article/dikaiwsh-doyroy-kai-apo-to-efeteio-kata-argyrh-ntinopoyloy]
