Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Γιατη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|16|05|2024}}
Βρουκέλλωση (ή αλλιώς μελιταίος πυρετός) είναι ένα λοιμώδες νόσημα το οποίο προκαλείται από το βακτήριο της βρουκέλλας που ανήκει στην κατηγορία τωνΓκραμ αρνητικώνβακτηρίων. Το νόσημα παρατηρείται τόσο στα ζώα όσο καιστον άνθρωπο και μεταδίδεται και από τα ζώα στον άνθρωπο. Το στέλεχος το οποίο προσβάλλει κυρίως τον άνθρωπο είναι ηbrucella melitensisπου συναντάται κατά βάση στα αιγοπρόβατα.
Χαρακτηριστικό της βρουκέλλωσης ειναιο κυμαινόμενος πυρετός με νυκτερινή εφίδρωση, ρίγος, λήθαργος, πονοκέφαλος και μυοσκελετικές εκδηλώσεις (αρθραλγίες- μυαλγίες). ΗΒ. melitensis προκαλεί πιο έντονη συμπτωματολογία, ενώ ηΒ. abortus σχετίζεται με αποστήματα. [2]
Στις επιπλοκές της βρουκέλλωσης συμπεριλαμβάνονται η ενδοκαρδίτιδα, η μηνιγγοεγκεφαλίτιδα , η κερατίτιδα ή η χρόνια ιριδοκυκλίτιδα και ορχίτιδα. Κυρίως όμως μπορεί να εμφανιστεί αρθρίτιδα, οστεοαρθρίτιδα, οστεομυελίτιδα και δισκοσπονδυλίτιδα.[3]
Το μικρόβιο μεταδίδεται κυρίως με κατανάλωση μολυσμένων ζωικών προϊόντων, με άμεση επαφή με μολυσμένα ζώα και σπανιότερα από άνθρωπο σε άνθρωπο (μέσω μεταγγίσεων αίματος, μυελού των οστών, θηλασμό).
Σύμφωνα μετα στοιχεία του παγκοσμίου οργανισμού υγείας 500.000 άτομα νοσούν κάθε χρόνο. Η νόσος έχει παγκόσμια κατανομή αλλά κυρίως ενδημεί στη Λατινική Αμερική, Αφρική, λεκάνη της Μεσόγειου, Μέση Ανατολή και Δυτική Ασία. Η Ελλάδα βρίσκεται στον κατάλογο των 25 χωρών μετα περισσότερα περιστατικά παγκοσμίως.
Ηδιάγνωση πραγματοποιείται με εργαστηριακές τεχνικές όπως μικροβιολογικές και ορολογικές δοκιμασίες. Οι ορολογικές περιλαμβάνουν ανίχνευση αντισωμάτων στο αίμα των ασθενών και επιτυγχάνονται με δοκιμασία ELISA, τεστ Coombs(αντίδραση αντισφαιρινικού ορού) κ.α.
Μικροβιολογική ταυτοποίηση γίνεται μετά από καλλιέργεια σεΜacConkey και αιματούχο άγαρ και βασίζεται στην παρατηρούμενη μορφολογία και στις χαρακτηριστικές αντιδράσεις οξειδάσης και ουρεάσης που δίνει η βρουκέλλα.
Η θεραπεία βασίζεται στη χορήγηση αντιβιοτικώντα οποία θα πρέπει να μπορούν να εισδύουν στα μακροφάγα καιναδρουνσε όξινο ενδοκυττάριο περιβάλλον. Ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας συνιστά το συνδυασμό δοξυκυκλίνης και ριφαμπικίνης για τουλάχιστον έξι εβδομάδες σε ενήλικες.[4]
Κύριο μέτρο γιατην πρόληψη της ασθένειας είναι η δήλωση όλων των κρουσμάτων που παρατηρούνται σε ζώα καιη αποφυγή επαφής με αυτά η κατανάλωση προϊόντων τους. Οι εργαζόμενοι σε χώρους επεξεργασίας ζωικών προϊόντων και τυροκομικών εργαστηρίων θα πρέπει να τηρούν όλους τους κανόνες υγιεινής. Ακόμα ηπαστερίωσητου γάλακτος καιη σωστή συντήρηση του όπως καιη επαρκής ωρίμανση των τυροκομικών είναι απαραίτητη.
↑ (Stanley) Davidson, Γενικές αρχές και κλινική πράξη ιατρικής, 5η ελληνική έκδοση [από την 22η έκδ. τουDavidson's Principles and Practice of Medicine] (Αθήνα: Παρισιάνου, 2017), σσ. 330-331. ISBN 9789605832131.