Θάνατος του Αρχιδούκα, της γυναίκας του Σοφίας και κήρυξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στις 28 Ιουνίου 1914, οαρχιδούκας Φραγκίσκος Φερδινάνδος της Αυστρίας, διάδοχος του θρόνου της Αυστροουγγαρίαςκαιη γυναίκα τουΣοφία, Δούκισσα του Χόενμπεργκ, δολοφονήθηκαν με πυροβολισμό στοΣαράγεβο, από τονΓκαβρίλο Πρίντσιπ, έναν από την ομάδα των έξι Σερβοβόσνιων δολοφόνων που συντονίζονταν από τον Ντανίλο Ίλιτς. Ο πολιτικός στόχος της δολοφονίας ήταν η απόσπαση των νότιων σλαβικών επαρχιών της Αυστροουγγαρίας έτσι ώστε να μπορέσουν να αποτελέσουν τμήμα της Μεγάλης Σερβίας ή της Γιουγκοσλαβίας. Τα κίνητρα των δολοφόνων σχετίζονταν μετο κίνημα που αργότερα έγινε γνωστό ως Νέα Βοσνία. Σέρβοι στρατιωτικοί αξιωματούχοι βρίσκονταν πίσω από την επίθεση.
Στην κορυφή αυτών των Σέρβων στρατιωτικών συνωμοτών ήταν ο Στρατιωτικής Μυστικής Υπηρεσίας της Σερβίας Ντραγκούτιν Ντιμιτρίεβιτς, ενώ το δεξί του χέρι ήταν ο Ταγματάρχης Βόισλαβ Τάνκοσιτς, καιο Αρχικατάσκοπος Ράντε Μαλόμπαμπιτς. Ο Ταγματάρχης Τάνκοσιτς εξόπλισε τους δολοφόνους μεβόμβεςκαιπιστόλιακαι τους εκπαίδευσε. Επίσης του έδωσε πρόσβαση στο ίδιο μυστικό τούνελ από κρυψώνες και πράκτορες πουο Ράντε Μαλόμπαμπιτς χρησιμοποιούσε γιατη διείσδυση όπλων και ανθρώπων μέσα στην Αυστροουγγαρία.
Οι δολοφόνοι, τα βασικά μέλη του παράνομου δικτύου, καιοι κύριοι Σέρβοι στρατιωτικοί συνωμότες που ήσαν ακόμα ζωντανοί συνελήφθησαν, δικάστηκαν, καταδικάστηκαν και τιμωρήθηκαν. Αυτοί που συνελήφθησαν στηΒοσνία δικάστηκαν στο Σαράγεβο τον Οκτώβριο του 1914. Οι άλλοι συνωμότες συνελήφθησαν και δικάστηκαν πριν από τη σερβική δίκη παρωδία στο ελεγχόμενο από τους Γάλλους μέτωπο της Θεσσαλονίκηςτο 1916–1917 με άσχετες και λάθος κατηγορίες. Η Σερβία εκτέλεσε τρεις από τους κορυφαίους συνωμότες στρατιωτικούς. Τα περισσότερα απ' αυτά που είναι γνωστά σχετικά με τις δολοφονίες προέρχονται από αυτές τις δύο δίκες καιτα σχετικά αρχεία.
Η απόδοση ευθυνών για τις βόμβες και τις δολοφονίες της 28ης Ιουνίου είναι σε μεγάλο βαθμό αμφιλεγόμενη επειδή η επίθεση οδήγησε στο ξέσπασμα τουΑ΄ Παγκόσμιου Πόλεμου ένα μήνα αργότερα.
Σύμφωνα μετηΣυνθήκη του Βερολίνουτου 1878, η Αυστροουγγαρία έλαβε την εντολή να καταλάβει καινα διοικήσει το Οθωμανικό Βιλαέτι της Βοσνίας ενόσω η Οθωμανική Αυτοκρατορία διακρατούσε ακόμα επίσημα την κυριαρχία επί της περιοχής. Υπό αυτή την ίδια συνθήκη, οιΜεγάλες Δυνάμεις (Αυστρία-Ουγγαρία, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Οθωμανική ΑυτοκρατορίακαιΡωσική Αυτοκρατορία) έδωσαν επίσημη αναγνώριση στοΠριγκιπάτο της Σερβίας ως πλήρως κυρίαρχο κράτος, το οποίο τέσσερα χρόνια αργότερα μεταμορφώθηκε σεβασίλειο υπό τονΜίλαν Γ΄ Ομπρένοβιτςπου έτσι έγινε Βασιλιάς Μίλαν Ομπρένοβιτς ο Πρώτος. Οι μονάρχες της Σερβίας εκείνη της εποχή από τον βασιλικό Οίκο των Ομπρένοβιτςπου διατηρούσαν στενές σχέσεις μετην Αυστροουγγαρία ήταν ικανοποιημένοι να διοικούν τη χώρα τους εντός των συνόρων που είχαν τεθεί από τη συνθήκη.[1]