Τα χαρακτηριστικά της εξωστρέφειαςκαι της εσωστρέφειας αποτελούν κεντρική διάσταση σε ορισμένες θεωρίες της ανθρώπινης προσωπικότητας. Οι όροι εσωστρέφεια και εξωστρέφεια εισήχθησαν στην ψυχολογία από τονΚαρλ Γκούσταβ Γιουνγκ[1]. Η εξωστρέφεια τείνει να εκδηλώνεται με ομιλητική και ενεργητική συμπεριφορά, ενώ η εσωστρέφεια εκδηλώνεται μεπιο συγκρατημένη συμπεριφορά.[2]Ο Γιουνγκ όρισε την εσωστρέφεια ως έναν «τύπο στάσης που χαρακτηρίζεται από προσανατολισμό στη ζωή μέσω υποκειμενικών ψυχικών περιεχομένων» καιτην εξωστρέφεια ως «έναν τύπο στάσης που χαρακτηρίζεται από συγκέντρωση ενδιαφέροντος στο εξωτερικό αντικείμενο».[3]Ο Γιουνγκ παρέχει μια διαφορετική οπτική και προτείνει ότι ο καθένας έχει καιμια εξωστρεφή πλευρά καιμια εσωστρεφή πλευρά, μετη μία να είναι πιο κυρίαρχη από την άλλη. Το ενδιάμεσο ονομάζεται αμφιστρέφεια.