Αυτό το λήμμα αποτελεί προσεγγιστική μετάφραση.Μπορεί να συντάχθηκε αυτόματα από υπολογιστή ή από μεταφραστή με περιορισμένη γνώση της ελληνικής ή της γλώσσας προέλευσης. Παρακαλούμε βοηθήστε στην βελτίωση της μετάφρασής του. Ενδεικτικά, το αρχικό λήμμα μπορεί να εμφανίζεται στη λίστα «άλλες γλώσσες».
Ηεπαρχία του Γκροσσέτο (ιταλικά: Provincia di Grosseto) είναι επαρχίαστηνπεριφέρεια της ΤοσκάνηςστηνΙταλία. Η έκτασή της είναι 4.504 τ.χλμ.καιο πληθυσμός της ανέρχεται σε 227.498 κατοίκους (2010). Έδρα της επαρχίας είναι η πόλη τουΓκροσσέτο (Grosseto). Συνολικά, η επαρχία αριθμεί 28 δήμους.
Καλύπτει σχεδόν εξ ολοκλήρου το νότιο τμήμα της Τοσκάνης και είναι η μεγαλύτερη επαρχία της περιφέρειας ως προς την έκταση. Επιπλέον, είναι μία από τις επαρχίες της Ιταλίας μετη χαμηλότερη πυκνότητα πληθυσμού ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο (49 κάτ/τ.χλμ.). Συνορεύει βορειοδυτικά μετηνεπαρχία του Λιβόρνοκαιτηνεπαρχία της Πίζας, βορειοανατολικά μετηνεπαρχία της Σιένα, νοτιοανατολικά μετην περιφέρεια τουΛάτιου (επαρχία του Βιτέρμπο) και τέλος δυτικά βρέχεται από τοΤυρρηνικό πέλαγος.
Στην επαρχία ανήκουν επίσης και ορισμένα νησιά του Αρχιπελάγους της Τοσκάνης (Νήσος Τζίλιο - Isola del Giglio, Τζιανούτρι - Giannutri).
Η περιοχή γύρω από την πόλη της Γκροσέτο κατοικήθηκε ήδη από τους προϊστορικούς χρόνους, όπως αποδεικνύεται από μερικά από τα κομμάτια που βρέθηκαν στις σπηλιές του Φυσικού Πάρκου του Maremma, κοντά στο δημοτικό χωριό Alberese. Η ίδια περιοχή είχε κατοικηθεί ακόμη καισε μεταγενέστερους χρόνους, όπως αποδεικνύεται από τα λείψανα των Ετρούσκων-Ρωμαϊκής περιόδου.
Επίσης, μόνο από τον έβδομο αιώνα π.Χ. προχώρησε ανάπτυξη της αρχαίας Η Ροσελ(Roselle), που ιδρύθηκε από τους Ετρούσκους, που αργότερα πέρασε στα χέρια των Ρωμαίων και παρέμεινε κατοικημένη μέχρι το δωδέκατο αιώνα. Η Ροσελ(Roselle) στεγάζει ένα μεγάλο αρχαιολογικό χώρο που βρίσκεται εντός των δημοτικών ορίων.
Η προέλευση της πόλης χρονολογείται από τις αρχές του Μεσαίωνα, ανκαι κάποια παλαιότερα, αλλά πολύ σποραδικά ευρήματα έχουν γίνει σε ορισμένα τμήματα της αστικής περιοχής.
Η πόλη αναφέρεται για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 803, όταν η παλιά εκκλησία του Αγίου Γεωργίου και πολλά από τα περιουσιακά της στοιχεία δόθηκαν για μίσθωση στους Aldobrandeschi Hildebrand, των οποίων οι διάδοχοι ήταν οι λογαριασμοί της Maremma μέχρι το τέλος του δωδέκατου αιώνα.[2] Έτσι άρχισε ο κανόνας του Aldobrandeschi [3], μετον οποίο η πόλη έφτασε στη μέγιστη ισχύ του, χάρη στον υψηλό βαθμό ανεξαρτησίας πουη αυτοκρατορία χορηγείται στο νομό από την διαχείρισή τους.
Μεταξύ 1137 και 1138 η πόλη καιοι κάτοικοί της, γνώρισαν σημαντικές στιγμές της δόξας, προτού απορριφθεί μια βίαιη πολιορκία από τον Δούκα Ερρίκου της Βαυαρίας, που αργότερα μεταφέρθηκε εκεί επισκοπή, του οποίου η προεδρία είχε μέχρι εκείνο το σημείο στο σπίτι «αρχαία Roselle, το 1151 η πόλη ορκίστηκε στη Σιένα, μετην οποία σημαντικές συμφωνίες που έχει συνάψει η τελωνειακή αλάτι.
Η αρχή του δέκατου τρίτου αιώνα υπήρξε η αρχή της ελεύθερης πόλης. Το 1204 είχε συνταχθεί η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων, ένα νόμο που ρυθμίζει τις σχέσεις μεταξύ των ατόμων και μεταξύ των πολιτών πουο Aldobrandeschi έκρινε ότι, παρά την υποβολή στην Σιένα. Το 1222, ο Aldobrandeschi παραχώρησε στους πολίτες το δικαίωμα να διορίσει έναν δήμαρχο, τρεις συμβούλους και προξένους, μια πράξη που οδήγησε σεμια πολιτική ανυπακοή προς την πόλη της Σιένα.
Η επόμενη φορά πουθα στείλετε τρεις χιλιάδες άνδρες από τη Σιένα καιμια σειρά από διπλωματικές δραστηριότητες που αναλαμβάνονται εκ νέου ιδρύθηκε το Σεπτέμβριο του 1244, την πίστη καιτην υπακοή, παραμένοντας προνόμια ιθαγένεια που είχαν χορηγηθεί στο νομό από την αυτοκρατορία aldobrandesca.[ασαφές]
Το 1224, ο αυτοκράτορας Φρειδερίκος Β 'επισκέφθηκε την πόλη, ενθαρρύνοντας μετά την άφιξη και παραμονή στην πόλη των ποιητών, οι άνδρες των ευγενών από όλη την Ιταλία, χάρη στη φήμη του ως ένα χαρακτήρα που αλιεύονται και προστατεύει. Ήταν κατά τη διάρκεια της παραμονής τουστην Γκροσέτο, πουο Φρειδερίκος Β΄ ήταν σε θέση να αποκαλύψει τη συνωμοσία του Capaccio.
Μετά την ειρηνική διέξοδο, ο Ομπερτο (Omberto) Aldobrandeschi, πατέρας του Γουλιέλμου πέθανε, προσπαθώντας να ανακτήσει τις περιοχές της Σιένας, που είχαν χάσεί, μετο στρατό της Σιένας, ωστόσο, το 1259, αναγκάστηκε να παραδώσει την πόλη καινα διοριστεί δήμαρχος των πολιτών του. Ελεύθερη και πάλι μετά από μόλις ένα χρόνο, η Γκροσσέτο, που πολέμησαν στο πλευρό της Φλωρεντίας στη μάχη του Montaperti.
Έγινε εκ νέου κατεχόμενη, ρημαγμένη και αφορισμένη από τον Πάπα Κλήμεντα IV. Στην Γκροσσέτο αργότερα ανέκτησαν την ελευθερία, η Μαρία Τολομέι κηρύχθηκε επικεφαλής της Δημοκρατίας, που πολιορκήθηκε από τον Λουδοβίκο της Βαυαρίας καιτον αντιπάπα Νικόλαο V το 1328. Ως εκ τούτου υπέστη η τελική υποβολή στην Σιένα[ασαφές].
Πράγματι από τους Ηγουμένους των Μαλίων, ο Bino ηγέτης της Γκροσσέτο υπερασπίστηκε την αυτονομία της πόλης για είκοσι δύο χρόνια, 1312 - 1334, συνελήφθη από την Σιένα και πέθανε σε αιχμαλωσία, αλλά άφησε το έργο τουστα παιδιά του Malia και Abbatino. Ο Abbatino απέτυχε για δύο χρόνια από τις συνεχείς επιδρομές στη Σιένα, γιανα υπερασπιστεί τη Γκροσσέτο, αλλά αναγκάστηκε να παραδοθεί το 1336.
Το κλίμα της πόλης Γκροσσέτο μετριάζεται από την εγγύτητα της θάλασσας και έχει θερμά καλοκαίρια αλλά συνεχώς με αερισμό από τα θαλάσσια ρεύματα του ponente με χειμώνες όχι ιδιαίτερα ψυχρούς. Σύμφωνα μετην κλιματική ταξινόμηση[4]που πρότεινε ο Thornthwaite βασίζεται στο λεγόμενο δείκτη υγρασίας καιη πόλη Grosseto διακρίνεται από ένα κλίμα subarido C1, mesotermico Β'2, με πλεόνασμα μέτριους χειμώνες (νερό έλλειμμα μεταξύ Απριλίου καιτον Σεπτέμβριο σε περίπου 300 mm) και καλοκαίρια όπου υπάρχει συγκέντρωση της θερμικής απόδοσης β'4’ χαρακτηριστικά που είναι κοινά στους περισσότερους από την ακτογραμμή της Maremma grossetana και Λάτσιο [5].
Στο επίπεδο phytoclimatic (fitoclimatico,) ολόκληρη η επικράτεια της, η πόλη Γκροσσέτο (Grosseto) περιλαμβάνεται σε ζεστό υπο-περιοχή της Lauretum του 2º τύπου, που επηρεάζει επίσης ολόκληρο το τέντωμα των ακτών και τις εσωτερικές πεδιάδες καιτον χαμηλό λόφο από ολόκληρη την επαρχία.
Η μέση ετήσια θερμοκρασία είναι περίπου 15 °C στην πεδιάδα, με μέσες τιμές περίπου 8 °C τον Ιανουάριο και 24 °C τον Ιούλιο [6].
Οι βροχοπτώσεις, αντί να είναι συμπυκνωμένες και κυρίως το φθινόπωρο, είναι συνήθως μικρής διάρκειας, εντόνων χαρακτήρων. Κατά μέσο όρο, ταλαντώνονται γύρω από 600 ^mm ετησίως (μικρότερες τιμές κατά μήκος της ακτογραμμής, περισσότερο στην ηπειρωτική ενδοχώρα και επικλινές)και διανέμονται μεταξύ 60 και 70 ημερών[7]. Παρόλο πουη περιοχή βρέχεται σχετικά λίγο, η πόλη υπέστη σοβαρές ζημιές κατά τη διάρκεια της πλημμύρας της Grosseto στις 4 Νοεμβρίου 1966.Ενώ έχει παραμείνει στο περιθώριο σε σχέση με τις περιοχές που έχουν πληγεί περισσότερο από την πλημμύρα της Maremma grossetana της Νοεμβρίου 2012. Όταν αντιμετωπίζετε τις πλημμύρες στα χωριά νότια και ανατολικά, [με μόνωση και Rispescia Alberese για δύο ημέρες.]
Με βάση την αναγωγή δεδομένων από τις μετρήσεις του ήλιου στην Ιταλία, ανάμεσα σε όλες τις πρωτεύουσες των επαρχιών, η Grosseto είναι μία από τις πόλεις που μετράει κατά μέσο όρο το μεγαλύτερο αριθμό των ημερών με καθαρό ουρανό κατά τη διάρκεια του έτους. Είναι συχνές, ιδιαίτερα κατά την άνοιξη καιτο καλοκαίρι, αλλά καμιά φορά καιτο χειμώνα, μακρές περίοδοι με ηλιόλουστες ημέρες, ιδιαίτερα στην περιοχή των δημοτικών εδαφών με θέα στην ακτή[8][9].
Το χιόνι, τοπιο μοναδικό και σπάνιο γεγονός, που συμβαίνει στις πεδιάδες μόνο σε περίπτωση έντονης και συνεχούς ψύξης στο έδαφος, που ακολουθείται από ταχεία κατάβαση του πολικού αέρα στη δυτική Μεσόγειο και βόρειο-δυτική Αφρική, όπου οι άνεμοι προκαλούν Libeccio ασυνήθιστο κρύο καιη ίδια γεμίζει με υγρασία, που μπορεί να φέρει επίσης χιονόπτωση στο επίπεδο της θάλασσας της Γκροσέτο (ιστορικό γεγονός που συνέβη το 1956, το 1985 και με μικρή αλλά αξιοσημείωτη συσσώρευση 29η Δεκεμβρίου του 1996).
Η ομίχλη είναι ένα πολύ σπάνιο φαινόμενο και μικρής διάρκειας, που εμφανίζεται κατά μέσο όρο 3-4 φορές το χρόνο και μόνο τις πρώτες πρωινές ώρες το πρωί. Η έλλειψη αυτού του φαινομένου προωθεί την υψηλή ηλιοφάνεια.
1. Ταξινόμηση του κλίματος: Ζώνη Α, 1550 GG
2. Διαχυσιμότητα ατμοσφαιρική: μέσα ενημέρωσης, Ibimet CNR 200.
Μετεωρολογικοί σταθμοίΣτο δημοτικό χώρο βρίσκονται οι τρεις μετεωρολογικοί σταθμοί: ο μετεωρολογικός σταθμός του Grosseto Airport που επίσημα αναγνώρισε ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός, ο μετεωρολογικός σταθμός του Γκροσέτο (κέντρο) καιο μετεωρολογικός σταθμός του Alberese (οι δύο τελευταίοι δεν έχουν ακόμη χαρακτηριστεί από τον WMO κώδικα και / ή τον κωδικό ICAO).
Ο παρακάτω πίνακας δείχνει τις κλιματολογικές μέσες τιμές γιατο κλίμα αναφερόμενος στα τριάντα χρόνια 1961-1990 [10][11][12][13][14], εκτός από τις μηνιαίες ακραίες θερμοκρασίες που καταχωρήθηκαν από το 1951 και μετά [15][16]στο μετεωρολογικό σταθμό του Airport Grosseto Μετεωρολογικής Υπηρεσίας της Ιταλικής Πολεμικής Αεροπορίας. Δεν μπορεί να αποκλειστεί, δεδομένο της δύσκολης διαθεσιμότητα των δεδομένων πριν από το 1950,ότι έχουν συμβεί στο παρελθόν θερμοκρασίες υψηλότερες με μέγιστες ή ελάχιστες τιμές είναι χαμηλότερες από ό, τιη απόλυτη ετήσια και μηνιαία που αναφέρονται σ 'αυτό.
Η πόλη βρίσκεται περίπου 12 χιλιόμετρα από την θάλασσα (όπου παραβλέπει το περιβάλλον της πόλης[ασαφές]του Marina di Grosseto και Principina a Mare), στο κέντρο της υπάρχει μια προσχωσιγενής πεδιάδα, η οποία ονομάζεται Maremma grossetana, η οποία συμπίπτει μετην πεδιάδα Ombrone Valley. Κατά το παρελθόν, ένα μεγάλο μέρος από τις πεδινές εκτάσεις ήταν κατειλημμένο από την λίμνη Πρίλε (Prile) που εκτεινόταν σχεδόν ως το δυτικό τμήμα της πόλης. Η αρχαία λίμνη παράκτιας λεκάνης χαρακτηρίζεται από βάλτους και έχει σχεδόν εντελώς εξαφανιστεί, αποτέλεσμα των αποξηραντικών έργων που έγιναν το δέκατο όγδοο αιώνα και είχαν ολοκληρωθεί γύρω στη δεκαετία του 1930 από τη φασιστική κυβέρνηση του Μουσολίνι.
Γιατο βόρειο-ανατολικό τμήμα της επικράτειας του δήμου, στο σύγχρονο "Άμλετ" τουο Στήβεν Ροζέλ (Steven Roselle) αναφέρει ότι προέκυψαν κοντά στα αρχαία ετρουσκικών και ρωμαϊκών[ασαφές], βρίσκεται ένα θερμικό των θειούχων υδάτων, της ίδιας φύσης και προέλευσης που διακρίνει τηνπιο διάσημη Θερμική Εμβάπτιση του Saturnia και τις υπόλοιπες λουτροπόλεις διασκορπισμένες ανάμεσα στο Monte Amiata, στην περιοχή όπου δημιουργείται επίπαγος και στους λόφους της Albegna και Fiora.
Το δυτικό τμήμα της, το δημοτικό έδαφος περιλαμβάνεται στο φυσικό απόθεμα Diaccia Botrona, ελώδους περιοχής που εκτείνεται η αρχαία Λίμνη Prile, ενώ το νότιο-δυτικό τμήμα τουστο φυσικό πάρκο της Maremma, όπου εκτείνεται η ελώδους περιοχή της παγίδας καιη αύξηση του στους πρόποδες του βουνού Uccellina νότια από τις εκβολές του ποταμού Ombrone.
Από το δημοτικό έδαφος περιλαμβάνονται επίσης η Formiche της Grosseto, στην καρδιά του Ανώνυμου Αρχιπελάγους Εθνικό Πάρκο των βραχονησίδων καιτου ολόκληρου του θαλάσσιου χώρου, που βρέχουν την ακτή grosseto, οι οποίες εμπίπτουν επίσης στο πεδίο εφαρμογής της προστατευόμενης θαλάσσιας ζώνης της ευρωπαϊκής κητοειδής ως καταφύγιο.
Το κέντρο της πόλης βρίσκεται σε ύψος περίπου 10 μέτρων πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, ενώ το υπόλοιπο έδαφος του δήμου εκτείνεται σε υψόμετρο που κυμαίνεται από τη θάλασσα και 417 μέτρα από το Poggio a Caiano Lecci στο όρος Uccellina, όπου υπάρχει η Μονή του Αγίου Ραμπάνο (San Rabano) είναι ο Torre dell'Uccellina• άλλη ανακουφιστική άξια της εγκυκλίου είναι ηστη θυγατρική της knoll της Moscona (317 μέτρα a.s.l. ) η οποία, μετη χαρακτηριστική οχύρωση, κυριαρχεί στο χωριό του, λέει ο Steven Roselle.
Thornthwaite C.W. (1948), An approach toward a Rational Classification of Climate, Geogr Review, 38: 55-94
Thornthwaite C.W. e Mather J.R. (1957), Instructions and Tables for computing Potential Evotranspiration and the Water Balance, Thornthwaite Associates, Laboratory of Climatology, 10: 185-311, Centerton, N.J.
Pinna M. (1985). L'eliofania in Italia. Mem. Soc. Geogr. It., 39: pag. 23-58
Lavagnini A., Martorelli S., Coretti C. (1987). Radiazione solare in Italia. Mappe mensili della radiazione globale giornaliera. Roma, CNR, Ist. Fis. Atm., pag. 48
• ^ www.wunderground.com/global/IY.html Medie climatiche 1961-1990
• ^ www.eurometeo.com/italian/climate Dati climatologici medi
• ^ www.meteoam.it Tabelle e grafici climatici
• ^ Pinna M. (1985). L'eliofania in Italia. Mem. Soc. Geogr. It., 39 pag. 23-58
^ Lavagnini A., Martorelli S., Coretti C. (1987). Radiazione solare in Italia. Mappe mensili della radiazione globale giornaliera. Roma, CNR, Ist. Fis. Atm.
• ^ www.tutiempo.net/clima/Grosseto/162060.htm
• ^ www.meteoam.it/modules/elementiClima/Estremi/Gennaio.htm
• ^ Collavini S.M. (1998). "Honorabilis domus et spetiosissimus comitatus": gli Aldobrandeschi da "conti" a "principi territoriali" (secoli IX-XIII). Pisa
• ^ Ciacci G. (1935). Gli Aldobrandeschi nella storia e nella Divina Commedia. Roma
↑Collavini S.M. (1998). "Honorabilis domus et spetiosissimus comitatus": gli Aldobrandeschi da "conti" a "principi territoriali" (secoli IX-XIII). Pisa
↑Ciacci G. (1935). Gli Aldobrandeschi nella storia e nella Divina Commedia. Roma
↑^ Thornthwaite C.W. (1948), An approach toward a Rational Classification of Climate, Geogr Review, 38: 55-94
↑ Thornthwaite C.W. e Mather J.R. (1957), Instructions and Tables for computing Potential Evotranspiration and the Water Balance, Thornthwaite Associates, Laboratory of Climatology, 10: 185-311, Centerton, N.J.
↑ a b www.meteoam.it. Tabelle e grafici climatici 1961-1990. URL consultato in data 11-06-2008.
↑^ a b www.meteoam.it. Tabelle e grafici climatici 1961-1990. URL consultato in data 11-06-2008.
↑Pinna M. (1985). L'eliofania in Italia. Mem. Soc. Geogr. It., 39: pag. 23-58
↑ Lavagnini A., Martorelli S., Coretti C. (1987). Radiazione solare in Italia. Mappe mensili della radiazione globale giornaliera. Roma, CNR, Ist. Fis. Atm., pag. 48
↑^ www.wunderground.com/global/IY.html Medie climatiche 1961-1990
↑www.eurometeo.com/italian/climate Dati climatologici medi
↑Pinna M. (1985). L'eliofania in Italia. Mem. Soc. Geogr. It., 39 pag. 23-58
↑Lavagnini A., Martorelli S., Coretti C. (1987). Radiazione solare in Italia. Mappe mensili della radiazione globale giornaliera. Roma, CNR, Ist. Fis. Atm.
.jpg)
.svg)
Σχετικά πολυμέσα
.svg)
