Ο Ερρίκος Β΄ της Δανίας ή Ερρίκος ο Αλησμόνητος (δαν. Erik II Emune, 1100 - 18 Σεπτεμβρίου 1137) ήταν βασιλιάς της Δανίας (1134-1137), νόθος γιος του Ερρίκου Α΄ της Δανίας.[5] Επαναστάτησε εναντίον του θείου του Νιλς της Δανίας και μετά τη δολοφονία του ανακηρύχθηκε βασιλιάς (1134), τιμώρησε σκληρά τους αντιπάλους του και αντάμειψε τους υποστηρικτές του. Δολοφονήθηκε από κάποιον υπήκοό του και τον διαδέχτηκε ο ανιψιός του Ερρίκος Γ΄ της Δανίας.
Επανάσταση εναντίον του θείου του Νιλς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο ετεροθαλής αδελφός του Κνούτος Λαβάρντ του έδωσε τη διοίκηση μερικών μεγάλων νησιών της Δανίας όπως το Λόλαιν και το Φέλστερ.[6] Όταν ο Λαβάρντ δολοφονήθηκε από τον Μάγκνους Α΄ της Σουηδίας, γιο του βασιλιά Νιλς (1131), ο Ερρίκος επαναστάτησε μαζί με τον ετεροθαλή αδελφό του Χάραλντ Κέσγε εναντίον του θείου του.[7] Εξελέγη από το τοπικό Κοινοβούλιο της Σκάνια αντιβασιλιάς (1131), κάτι που οδήγησε τον Χάραλντ Κέσγε να αλλάξει από ζήλεια τη συμμαχία του και να υποστηρίξει τον θείο του, βασιλιά Νιλς. Ο στρατός του Ερρίκου έχασε πολλές μάχες τον πρώτο χρόνο από τον στρατό του βασιλιά Νιλς (1131), όπως οι ήττες στη Γιουτλάνδη και τη Σγιέλαν και ο ίδιος αναγκάστηκε να δραπετεύσει στη Σκάνια και πήρε το παρατσούκλι "λαγοπόδαρος",[8] σπεύδοντας απελπισμένος να ζητήσει βοήθεια απο τον βασιλιά της Νορβηγίας Μάγκνους Δ΄ και τον Γερμανό αυτοκράτορα Λοθάριο Γ΄. Επιστρέφοντας στην Σκάνια ο αρχιεπίσκοπος Άσσερ του Λουντ δήλωσε ότι τον υποστηρίζει, αλλά και ο Γερμανός αυτοκράτορας απρόσμενα δέχθηκε το αίτημα του να τον στηρίξει. Έτσι νίκησε τον βασιλιά Νιλς με τη βοήθεια Γερμανών μισθοφόρων στη μάχη του Φόντεβικ στη Σκάνια (1134), στην οποία σκοτώθηκε ο γιος του βασιλιά Μάγκνους, ενώ σύντομα δολοφονήθηκε και ο ίδιος ο Νιλς στο Σλέσβιχ.[9]
Ο Ερρίκος Β΄ ανακηρύχθηκε νέος βασιλιάς της Δανίας από το κοινοβούλιο της Σκάνια μεταφέροντας την πρωτεύουσα του βασιλείου του στο Λουντ, οπότε πλέον αντικαταστάθηκε το παλιό του προσωνύμιο "λαγοπόδαρος" με το νέο του προσωνύμιο "αλησμόνητος". Ο Χάραλντ Κέσγε επέστρεψε στη Δανία και αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς στο Σλέσβιχ, αλλά ο Ερρίκος Β΄ σκότωσε τον ίδιο και όλους τους γιους του, πλην μόνο του Όλαφ Χάραλντσεν, που κατόρθωσε να δραπετεύσει.[10]
Στη συνέχεια προσπάθησε να ισχυροποιήσει την εξουσία του παρέχοντας τίτλους και προνόμια στους οπαδούς του, ενώ αναγόρευσε τον ανιψιό του αρχιεπισκόπου Άσσερ ονόματι Έσκιλ σε επίσκοπο της επισκοπής του Ρόσκιλε. Έκανε σημαντικές προσπάθειες για την αγιοποίηση του βασιλιά της Δανίας Κνούτου Δ΄ ως Αγίου Κνούτου, εγκαθιστώντας ένα αββαείο στο Ρίνγκστον, ενώ υπήρξαν και πολλές αναφορές σχετικά με θαύματα γύρω από τον τάφο του. Ο Ερρίκος Β΄ προσπάθησε με κάθε μέσο να επιβάλει τη θεία προέλευση της βασιλείας του και ο Κνούτος τελικά αγιοποιήθηκε το 1170.[11]
Ο Ερρίκος έμεινε γνωστός για τη μεγάλη του σκληρότητα απέναντι στους εχθρούς του. Το καλοκαίρι του 1136 ανέλαβε Σταυροφορία ενάντια στους παγανιστές λαούς της Βαλτικής, πολιόρκησε το παγανιστικό νησί Ρύγκεν και την πρωτεύουσα του Αρκόνα[12] και διέταξε τους άντρες του να σκάψουν ένα κανάλι ανάμεσα στην πόλη και το υπόλοιπο του νησιού, ώστε κατόρθωσε να διακόψει την ύδρευση της Αρκόνα και οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να παραδοθούν. Το 1135, λίγο πριν την εκστρατεία του στο Ρύγκεν νίκησε σε ναυμαχία τους Σλάβους, οι οποίοι υπό τον δούκα Ράτιμπορ είχαν λεηλατήσει το Ρόσκιλε. Έκανε ανεπιτυχή εκστρατεία στη Νορβηγία με στόχο να κάψει το Όσλο, ενώ όταν έμαθε ότι ο επίσκοπος Εσκίλ ξεσήκωνε τους ευγενείς της Σγιέλαν εναντίον του, επέστρεψε και του επέβαλε μεγάλο πρόστιμο.[13]
Η μεγάλη αυταρχικότητα του Ερρίκου Β΄ και η σκληρότητα που έδειξε απέναντι στους αντιπάλους του είχαν ως αποτέλεσμα τη δολοφονία του στο Αρνεχόβεν από έναν τοπικό ευγενή, τον Σόρτε Πλοβ, που έφερε κρυφά ένα δόρυ και έχοντας πληροφορηθεί ότι ο βασιλιάς δεν φοράει ασπίδα κάτω από το χιτώνιο, τον χτύπησε στο κατάλληλο σημείο και τον άφησε νεκρό. Ο ανιψιός του βασιλιά κινήθηκε με ένα ξίφος εναντίον του δολοφόνου, αλλά ο Σόρτε Πλοβ τον συγκράτησε, λέγοντάς του πως χάρη στη δολοφονία αυτή θα γινόταν ο ίδιος βασιλιάς. Πράγματι ο ανιψιός του Ερρίκου Β΄ τον διαδέχθηκε ως Ερρίκος Γ΄ της Δανίας, ενώ στον δολοφόνο χαρίστηκε η ζωή.[14]
Η ταφή του βασιλιά της Δανίας Ερρίκου Β΄ έγινε στον καθεδρικό ναό του Ριμπ. Ο Ερρίκος Β΄ είχε έναν νόθο γιο, τον μετέπειτα βασιλιά Σβεν Γ΄ της Δανίας.[15]
Νυμφεύτηκε πριν το 1130 τη Μάλμφριντ των Ρουρικιδών, κόρη του Μστισλάβ Α΄, μεγάλου πρίγκιπα του Κιέβου και πρώην σύζυγο (χήρα) του Σίγκουρντ Α΄ της Νορβηγίας. Δεν απέκτησαν απογόνους.
Από την ερωμένη του Τούννα είχε ένα φυσικό τέκνο:
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10545.htm#i105441. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Dansk Biografisk Lexikon». (Δανικά) Dansk Biografisk Leksikon. Erik_2._Emune.
- ↑ p10545.htm#i105441. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Stefan Pajung, Erik Emune ca. 1090–1137, danmarkshistorien.dk, Aarhus University, 20 January 2010
- ↑ Palle Birk Hansen, Forside > Jubilæumslogo > Logohistorier > Peder Bodilsen, Næstved Municipality
- ↑ http://denstoredanske.dk/Danmarks_geografi_og_historie/Danmarks_historie/Danmark_f%C3%B8r_Reformationen/Erik_2._Emune
- ↑ Bricka, Carl Frederik, Dansk Biografisk Lexikon, vol. IV [Clemens – Eynden], 1890, pp.540–542
- ↑ Palle Birk Hansen, Forside > Jubilæumslogo > Logohistorier > Peder Bodilsen
- ↑ http://denstoredanske.dk/Danmarks_geografi_og_historie/Danmarks_historie/Danmark_f%C3%B8r_Reformationen/Erik_2._Emune
- ↑ Stefan Pajung, Erik Emune ca. 1090–1137, danmarkshistorien.dk, Aarhus University, 20 January 2010
- ↑ Bricka, Carl Frederik, Dansk Biografisk Lexikon, vol. IV [Clemens – Eynden], 1890, pp. 540–542
- ↑ Stefan Pajung, Erik Emune ca. 1090–1137, danmarkshistorien.dk, Aarhus University, 20 January 2010
- ↑ Huitfeldt, Arild. Danmarks Riges Krønike
- ↑ Bricka, Carl Frederik, Dansk Biografisk Lexikon, vol. IV [Clemens – Eynden], 1890, pp.540–542.
- Bricka, Carl Frederik, Dansk Biografisk Lexikon, vol. IV [Clemens – Eynden], 1890
- Olga Baranowska, Pomorze Zachodnie, moja mała ojczyzna, Szczecin 2001, wyd. "Ines", K.Kozłowski, J.Podralski Gryfici Książęta Pomorza Zachodniego, KAW Szczecin 1985
- Huitfeldt, Arild. Danmarks Riges Krønike.
Σχετικά πολυμέσα
