Οθριγκός είναι το τμήμα εκείνο της ανωδομής ενός ναού στηνΑρχαία Ελλάδαπου βρίσκεται ακριβώς επάνω από τους τοίχους και τους κίονες. Αποτελείται από το επιστύλιο, το διάζωμα (μετόπεςκαι τρίγλυφα γιατονδωρικό ρυθμό ή ζωφόρογιατονιωνικό ρυθμό) καιτο γείσο[1][2]. Στηναρχαϊκή περίοδο ήταν ξύλινος ή ξύλινος με πήλινη επένδυση. Στη συνέχεια κατασκευαζόταν από πέτρα ή μάρμαρο[1].
Θλαστός θριγκός ονομάζεται ο θριγκός εκείνος που, ανά διαστήματα, προεξέχει και εισέχει. Σχηματίζει έτσι ένα χαρακτηριστικά τεθλασμένο περίγραμμα και οικοδομήθηκε κυρίως σε προσόψεις θεατρικών σκηνών καινυμφαίωντη Ρωμαϊκή περίοδο[1].