Ένας καταναλωτής είναι αυτός που πληρώνει κάτι γιανα καταναλώνει τις παραγόμενες υπηρεσίες και αγαθά και υπηρεσίες. Ως εκ τούτου, οι καταναλωτές διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο στο οικονομικό σύστημα ενός έθνους. Χωρίς τη ζήτηση των καταναλωτών, οι παραγωγοί θα στερούνταν ένα από τα βασικά κίνητρα για παραγωγή: να πωλούν στους καταναλωτές. Ο καταναλωτής αποτελεί επίσης μέρος της αλυσίδας διανομής.
Σε μεγάλο βαθμό λόγω της ανόδου τουΔιαδικτύου, οι καταναλωτές μετακινούνται ολοένα και περισσότερο σεμια μικτή κατάσταση, όπου οι καταναλωτές είναι επίσης παραγωγοί (συχνά παράγουν πληροφορίες και μέσα ενημέρωσης στον κοινωνικό ιστό), επηρεάζουν τα προϊόντα που δημιουργούνται (π.χ. με προσαρμογή, συλλογή χρημάτων ή δημοσίευση των προτιμήσεων τους), ή με συμμετοχή ενεργά στη διαδικασία παραγωγής ή με χρήση διαδραστικών προϊόντων.[2][3][4]
Ο νόμος χρησιμοποιεί κατά πρώτο λόγο την έννοια του καταναλωτή σε σχέση με τους νόμους περί προστασίας των καταναλωτών καιο ορισμός του καταναλωτή περιορίζεται συχνά σε ζωντανά άτομα (δηλαδή αποκλείει τις εταιρίες ή επιχειρήσεις) και αποκλείει τους εμπορικούς χρήστες.[5] Ένα τυπικό νομικό σκεπτικό γιατην προστασία του καταναλωτή βασίζεται στην έννοια της αστυνόμευσης των αποτυχιών της αγοράς και της αναποτελεσματικότητας, όπως οι ανισότητες της διαπραγματευτικής ισχύος μεταξύ ενός καταναλωτή και μιας επιχείρησης.[6] Δεδομένου ότι όλοι οι δυνητικοί ψηφοφόροι είναι επίσης καταναλωτές, η προστασία των καταναλωτών έχει σαφή πολιτική σημασία.
Η ανησυχία γιατα συμφέροντα των καταναλωτών έχει δημιουργήσει τον ακτιβισμό των καταναλωτών, όπου οι οργανωμένοι ακτιβιστές πραγματοποιούν έρευνα, εκπαίδευση και υπεράσπιση γιατη βελτίωση της προσφοράς προϊόντων και υπηρεσιών. Η εκπαίδευση περί θεμάτων του καταναλωτή ενσωματώνεται σε ορισμένα σχολικά προγράμματα σπουδών ανά τον κόσμο. Υπάρχουν επίσης διάφορες δημοσιεύσεις μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, όπως οι Which?, Consumer Reports και Choice Magazine που είναι αφιερωμένες στην υποστήριξη της εκπαίδευσης των καταναλωτών και της λήψης αποφάσεων.
Στην Ινδία, ο νόμος περί προστασίας των καταναλωτών του 1986 διαφοροποιεί την κατανάλωση ενός αγαθού ή μιας υπηρεσίας για προσωπική χρήση ή γιανα κερδίσει ένα βιοπορισμό. Μόνο οι καταναλωτές προστατεύονται από τον νόμο και κάθε πρόσωπο, οντότητα ή οργανισμός που αγοράζει ένα εμπόρευμα για εμπορικούς λόγους απαλλάσσεται από οποιαδήποτε οφέλη από τον νόμο αυτό.[7]
↑«Consumer vs Customer». Consumerdaddy.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Απριλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2010. The consumer protection act 1986 of India, is a little more generous with the word 'Consumer'. According to this law, consumer is not only a person who uses the product for domestic personal use, but also one who uses the product to earn his daily livelyhood.
. ABC-CLIO. ISBN 978-0-87436-749-2.