Τοκοινό κρυολόγημα, γνωστό και ως ρινοφαρυγγίτιδα, οξεία ρινοφαρυγγίτιδα ή απλώς κρυολόγημα, είναι μια εξαιρετικά μεταδοτική νόσος του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος, η οποία προσβάλλει κυρίως τη μύτη. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν βήχα, πονόλαιμο, ρινική καταρροή (ρινόρροια) καιπυρετό. Τα συμπτώματα υποχωρούν συνήθως μέσα σε 7-10 ημέρες, ορισμένα, ωστόσο, μπορούν να διαρκέσουν μέχρι και 3 εβδομάδες. Ο αριθμός των ιών που μπορούν να προκαλέσουν κοινό κρυολόγημα υπερβαίνει τους διακόσιους, μεπιο συχνό τονρινοϊό.
Οι οξείες λοιμώξεις της μύτης, των ιγμορείων, του λαιμού ή του λάρυγγα (λοίμωξη της ανώτερης αναπνευστικής οδού) κατηγοριοποιούνται ανάλογα μετην περιοχή του σώματος που έχει προσβληθεί περισσότερο. Το κοινό κρυολόγημα προσβάλλει κατά κύριο λόγο τη μύτη, η φαρυγγίτιδα το λαιμό καιη ιγμορίτιδα τα ιγμόρεια. Τα συμπτώματα είναι αποτέλεσμα της απόκρισης του ανοσοποιητικού συστήματος στηλοίμωξη παρά της καταστροφής των ιστών από τους ίδιους τους ιούς. Η πρωταρχική μέθοδος πρόληψης ενάντια στη λοίμωξη είναι το πλύσιμο των χεριών, ενώ αποδεικτικά στοιχεία υποστηρίζουν καιτην αποτελεσματικότητα της χρήσης ιατρικής μάσκας.
Δεν υπάρχει θεραπεία γιατο κοινό κρυολόγημα, παρά μόνο γιατην καταπολέμηση των συμπτωμάτων του. Πρόκειται γιατηνπιο συχνή μεταδοτική νόσο στον άνθρωπο. Οι ενήλικες εμφανίζουν 2-3 κρυολογήματα το χρόνο, ενώ τα παιδιά από 6 έως 12. Πρόκειται γιαμια λοίμωξη που ταλαιπωρεί την ανθρωπότητα από την αρχαιότητα.
Ταπιο κοινά συμπτώματα του κρυολογήματος είναι ο βήχας, το συνάχι, η ρινική συμφόρηση καιο πονόλαιμος. Επιπρόσθετα συμπτώματα περιλαμβάνουν μυϊκούς πόνους (μυαλγίες), αίσθημα κόπωσης, πονοκέφαλο και απώλεια ορέξεως.[1]Το 40% του πληθυσμού παρουσιάζει πονόλαιμο καιτο 50% βήχα.[2] Μυϊκοί πόνοι παρουσιάζονται περίπου στις μισές των περιπτώσεων.[3] Παρόλο πουο πυρετός δεν αποτελεί κοινό σύμπτωμα στους ενήλικες, στα βρέφη καιτα παιδιά είναι συνήθης.[3]Ο βήχας που προκαλεί το κρυολόγημα είναι συνήθως ήπιος σε σύγκριση μετο βήχα της γρίπης (ινφλουέντσα).[3]Ο βήχας καιο πυρετός στους ενήλικες υποδεικνύουν υψηλή πιθανότητα λοίμωξης από τον ιό της γρίπης.[4] Ένας αριθμός των ιών που προκαλούν το κοινό κρυολόγημα μπορεί παρ’ όλα αυτά ναμην παρουσιάσει συμπτώματα.[5][6]Οι βλέννες που εκκρίνονται από τους κατώτερους αεραγωγούς (πτύελα) μπορεί να είναι διαυγείς, κίτρινες ή πράσινες. Το χρώμα των βλεννωδών εκκρίσεων δεν υποδεικνύει εάν η λοίμωξη οφείλεται σε βακτήριο ή ιό.[7]
Το κρυολόγημα εκδηλώνεται συνήθως με αίσθημα κόπωσης και ψύχους, φτέρνισμα και πονοκέφαλο, τα οποία μετά από 2 ημέρες περίπου ακολουθούνται από επιπρόσθετα συμπτώματα όπως συνάχι και βήχα.[1]Τα συμπτώματα επιδεινώνονται συνήθως 2-3 ημέρες μετά την έναρξη της λοίμωξης.[3] Συνήθως υποχωρούν μέσα σε 7-10 ημέρες, αλλά μπορούν να διαρκέσουν μέχρι και 3 εβδομάδες.[8]Στο 35-40% των περιπτώσεων που αφορούν παιδιά, ο βήχας διαρκεί πάνω από δέκα ημέρες, ενώ στο 10% των περιπτώσεων υπερβαίνει τις 25 ημέρες.[9]
Οικοροναϊοί είναι μια ομάδα ιών γνωστή γιατην πρόκληση του κοινού κρυολογήματος. Κάτω από το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο έχουν στέμμα ή κορωνοειδή μορφή.
Το κοινό κρυολόγημα είναι μια εξαιρετικά μεταδοτική λοίμωξη της ανώτερης αναπνευστικής οδού. Ορινοϊός αποτελεί τηνπιο κοινή αιτία του κοινού κρυολογήματος, στον οποίο οφείλεται το 30-80% των περιπτώσεων. Ο ρινοϊός είναι ένας RNA ιός που ανήκει στην οικογένεια Πικορναϊών. Υπάρχουν 99 γνωστοί τύποι ιών σε αυτήν την οικογένεια ιών. Το κοινό κρυολόγημα μπορεί, ωστόσο, να προκληθεί και από άλλους ιούς.[10][11]Οκορονοϊός ευθύνεται γιατο 10-50% των περιπτώσεων, ενώ οιός της γρίπηςγιατο 5-15%.[3] Άλλοι ιοί που μπορούν να προκαλέσουν κρυολόγημα είναι ο ιός της ανθρώπινης παραγρίπης, ο αναπνευστικός συγκυτιακός ιός, οιαδενοϊοί, οι εντεροϊοί καιο μεταπνευμονοϊός.[12] Συχνά, η λοίμωξη προκαλείται από τη συνύπαρξη περισσότερων από έναν ιούς.[13] Συνολικά, υπάρχουν πάνω από διακόσιοι διαφορετικοί ιοί που σχετίζονται μετα κρυολογήματα.[3]
Ο ιός του κοινού κρυολογήματος μεταδίδεται συνήθως με δύο τρόπους: μέσω της εισπνοής ή της κατάποσης σταγονιδίων στον αέρα ή της επαφής με μολυσμένα αντικείμενα.[2][14]Δεν είναι ακόμα γνωστό ποια είναι ηπιο κοινή μέθοδος μετάδοσης της νόσου.[15]Οι ιοί αυτοί μπορούν να επιζήσουν μεγάλα χρονικά διαστήματα στο περιβάλλον. Έπειτα, μεταδίδονται μέσω των χεριών στα μάτια ή τη μύτη, όπου ξεκινά η λοίμωξη.[14]Τα άτομα που βρίσκονται κοντά διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να μολυνθούν.[15]Η μετάδοση των ιών είναι συνηθέστερη σε παιδικούς σταθμούς καισε σχολεία λόγω των φτωχών συνθηκών υγιεινής και της συνύπαρξης πολλών παιδιών τα οποία διαθέτουν ανεπαρκή ανοσία.[16] Αυτές οι λοιμώξεις, στη συνέχεια, μεταδίδονται καιστα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας.[16]Δεν έχει αποδειχθεί εάν ο ανακυκλούμενος αέρας κατά τη διάρκεια των εμπορικών πτήσεων αποτελεί μέθοδο μετάδοσης της νόσου.[14]Το κρυολόγημα που προκαλείται από ρινοϊούς είναι πιο μεταδοτικό τις 3 πρώτες μέρες των συμπτωμάτων. Μετά το πέρας των 3 ημερών η μεταδοτικότητά του μειώνεται κατά πολύ.[17]
Η κλασική θεωρία, στην οποία η νόσος οφείλει το όνομά της, είναι πως το κρυολόγημα μεταδίδεται μετην παρατεταμένη έκθεσή μας σε κρύο καιρό, όπως στη βροχή ή σε χειμερινές συνθήκες.[18]Ο ρόλος της μείωσης της θερμοκρασίας του σώματος ως παράγοντας κινδύνου είναι αμφιλεγόμενος.[19] Κάποιοι από τους ιούς που προκαλούν το κοινό κρυολόγημα είναι εποχιακοί και κάνουν την εμφάνισή τους πιο συχνά κατά τις περιόδους κρύου ή υγρασίας.[20] Πιστεύεται πως η πρωταρχική αιτία είναι ο αυξημένος χρόνος παραμονής μεγάλου αριθμού πληθυσμού σε κλειστούς χώρους,[21] ειδικά των παιδιών όταν επιστρέφουν στα σχολεία.[16] Ωστόσο, μπορεί να έχει να κάνει καιμε αλλαγές στο αναπνευστικό σύστημα, οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα την ευκολότερη μετάδοση της λοίμωξης.[21]Τα χαμηλά επίπεδα υγρασίας μπορεί να αυξήσουν τα ποσοστά μετάδοσης λόγω του ξηρού αέρα, ο οποίος επιτρέπει στα σταγονίδια να σκορπίζονται ακόμα πιο μακριά καινα παραμένουν στην ατμόσφαιρα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.[22]
Η συλλογική ανοσία, η ανοσία που προκύπτει όταν ένα σύνολο πληθυσμού γίνεται άνοσο απέναντι σεμια συγκεκριμένη λοίμωξη, προκύπτει από προηγούμενη έκθεση σε ιούς του κρυολογήματος. Έτσι, τα ποσοστά αναπνευστικών λοιμώξεων είναι υψηλότερα στις νεαρότερες ηλικίες από ό,τισε μεγαλύτερες.[23]Η κακή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος αποτελεί ακόμη έναν παράγοντα κινδύνου γιατη νόσο.[23][24]Η έλλειψη ύπνου καιη κακή διατροφή έχουν επίσης συσχετισθεί με υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης της λοίμωξης μετά από την έκθεση ενός ατόμου στο ρινοϊό. Αυτό συμβαίνει λόγω των επιπτώσεών τους στη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.[25][26]
Το κοινό κρυολόγημα είναι νόσος της ανώτερης αναπνευστικής οδού.
Τα συμπτώματα του κοινού κρυολογήματος πιστεύεται πως σχετίζονται κυρίως μετην απόκριση του ανοσοποιητικού στον ιό.[27]Ο μηχανισμός αυτής της ανοσιακής απόκρισης είναι ειδικός γιατον ιό. Για παράδειγμα, ο ρινοϊός μεταδίδεται κυρίως μέσω της άμεσης επαφής.[27] Προσκολλάται με άγνωστες μεθόδους στους υποδοχείς ICAM-1, πυροδοτώντας την ενεργοποίηση μεσολαβητών της φλεγμονής, πουμετη σειρά τους παράγουν τα συμπτώματα.[27]Σε γενικές γραμμές, ο ρινοϊός δεν προκαλεί ζημιά στο ρινικό επιθήλιο.[3]Σε αντίθεση, ο αναπνευστικός συγκυτιακός ιός (RSV) μεταδίδεται μέσω της άμεσης επαφής αλλά καιτων σταγονιδίων που μεταφέρει ο αέρας. Έπειτα, πολλαπλασιάζεται στο εσωτερικό της μύτης καιτου λαιμού πριν ξεκινήσει να διαδίδεται στην κατώτερη αναπνευστική οδό.[28]Ο RSV προκαλεί ζημιά στο επιθήλιο. Ο ιός της ανθρώπινης παραϊνφλουέντσας προκαλεί συνήθως φλεγμονή στη μύτη, το λαιμό και τους αεραγωγούς.[29]Στα μικρά παιδιά, όταν προσβάλει την τραχεία, μπορεί να προκαλέσει ψευδομεμβρανώδη λαρυγγίτιδα, έντονο βήχα και δυσκολία στην αναπνοή. Αυτό συμβαίνει λόγω του μικρού μεγέθους των αεραγωγών των παιδιών.[29]
Η διαφορά ανάμεσα στις λοιμώξεις της ανώτερης αναπνευστικής οδού βασίζεται κυρίως στην περιοχή εμφάνισης των συμπτωμάτων. Το κοινό κρυολόγημα προσβάλλει κυρίως τη μύτη, η φαρυγγίτιδα το λαιμό καιη βρογχίτιδα τους πνεύμονες.[2]Το κοινό κρυολόγημα χαρακτηρίζεται συχνά ως φλεγμονή της μύτης, ενώ μπορεί να προκαλέσει ως ένα βαθμό φλεγμονή καιστο λαιμό.[30]Η αυτοδιάγνωση αποτελεί συνήθη πρακτική.[3]Η απομόνωση των ασθενών είναι σπάνια.[30]Σε γενικές γραμμές, η αναγνώριση του ιού μέσω των συμπτωμάτων είναι αδύνατη[3]
Ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος πρόληψης του κοινού κρυολογήματος είναι προλαμβάνοντας σωματικά τη διάδοση των ιών.[31] Αυτό περιλαμβάνει κυρίως το πλύσιμο των χεριών καιτη χρήση ιατρικών μασκών.[31]Σε νοσοκομειακό περιβάλλον ενδείκνυται η χρήση ιατρικής ρόμπας και γαντιών μιας χρήσης. Η απομόνωση των πασχόντων δεν είναι δυνατή, καθώς η νόσος είναι ευρέως διαδεδομένη καιτα συμπτώματα μη συγκεκριμένα. Ο εμβολιασμός έχει αποδειχθεί δύσκολος, καθώς ο αριθμός των ιών που σχετίζονται μετη νόσο είναι πολύ μεγάλος καιοι ιοί μεταβάλλονται ταχύτατα.[31]Η ανάπτυξη ενός εμβολίου ευρέος φάσματος προστασίας είναι εξαιρετικά απίθανη.[32]
Το συχνό πλύσιμο χεριών μειώνει τη μετάδοση των ιών του κρυολογήματος. Αυτή η μέθοδος είναι πολύ πιο αποτελεσματική ιδίως στα παιδιά.[33]Δεν είναι γνωστό εάν η χρήση αντιϊκών ή αντιβακτηριδιακών μέσων κατά το καθημερινό πλύσιμο των χεριών αυξάνει τα πλεονεκτήματά του.[33]Η χρήση ιατρικών μασκών κοντά σε πάσχοντες μπορεί να είναι αποτελεσματική. Δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία πουνα αποδεικνύουν πως η κοινωνική απόσταση είναι ή όχι ωφέλιμη.[33]Δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία πουνα αποδεικνύουν ότι η λήψη συμπληρωμάτων ψευδάργυρου έχει αποτελέσματα στη μείωση του αριθμού των κρυολογημάτων πουθα κολλήσει κάποιος.[34]Η τακτική λήψη συμπληρωμάτων βιταμίνης C δε μειώνει τον κίνδυνο ή τη δριμύτητα του κοινού κρυολογήματος. Ωστόσο, η βιταμίνη C είναι πιθανό να μειώσει τη διάρκειά του.[35]
Δεν υπάρχει εμβόλιο γιατο κοινό κρυολόγημα καιτο εμβόλιο της γρίπης δεν προστατεύει από το κοινό κρυολόγημα.[εκκρεμεί παραπομπή]
Αφίσα που ενθαρρύνει τους πολίτες να συμβουλευτούν το γιατρό τους γιατη θεραπεία του κοινού κρυολογήματος
Σήμερα δεν υπάρχουν φάρμακα ή φυτικές θεραπείες πουνα έχει αποδειχθεί ότι μειώνουν τη διάρκεια της λοίμωξης.[36]Η θεραπεία περιλαμβάνει την παροχή ανακούφισης από τα συμπτώματα.[37] Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την αρκετή ανάπαυση, τη λήψη υγρών γιατη διατήρηση της ενυδάτωσης και τις γαργάρες με ζεστό αλατόνερο.[12] Μεγάλο μέρος του οφέλους από τη θεραπεία ωστόσο αποδίδεται στην επίδραση του εικονικού φαρμάκου.[38]
Οι θεραπείες που βοηθούν στην ανακούφιση των συμπτωμάτων περιλαμβάνουν τα φάρμακα γιατην απλή ανακούφιση του πόνου (αναλγητικά) καιτη μείωση του πυρετού (αντυπυρετικά) όπως η ιβουπροφαίνη[39]καιη ακετανιμοφαίνη/παρακεταμόλη.[40]Τα στοιχεία δεν δείχνουν ότι τα αντιβηχικά είναι πιο αποτελεσματικά από τα φάρμακα γιατην απλή ανακούφιση του πόνου (αναλγητικά).[41] Επίσης τα αντιβηχικά φάρμακα δεν συστήνονται για χρήση σε παιδιά λόγω της έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων πουνα υποστηρίζουν την αποτελεσματικότητα καιτον κίνδυνο βλαβών.[42][43]Το 2009, ο Καναδάς απαγόρευσε την χρήση μη συνταγογραφούμενων αντιβηχικών φαρμάκων και φαρμάκων γιατο κρυολόγημα σε παιδιά κάτω των έξι ετών λόγω ανησυχιών σχετικά με τους κινδύνους καιταμη αποδεδειγμένα οφέλη.[42]Η κατάχρηση της δεξτρομεθορφάνης (ενός μη συνταγογραφούμενου αντιβηχικού φαρμάκου) οδήγησε στην απαγόρευσή τουσε αρκετές χώρες.[44]
Στους ενήλικες, τα συμπτώματα της ρινικής καταρροής μπορούν να μειωθούν με αντιισταμινικά πρώτης γενιάς. Ωστόσο, τα αντιισταμινικά πρώτης γενιάς συνδέονται με παρενέργειες όπως η υπνηλία.[37] Άλλα αποσυμφορητικά όπως η ψευδοεφεδρίνη είναι επίσης αποτελεσματικά στους ενήλικες.[45]Το ιπρατρόπιο ρινικό σπρέι μπορεί να μειώσει τα συμπτώματα της ρινικής καταρροής, αλλά έχει ελάχιστη επίδραση στην πνιγηρότητα.[46]Τα αντισταμινικά δεύτερης γενιάς δεν φαίνονται να είναι αποτελεσματικά.[47]
Λόγω έλλειψης μελετών, δεν είναι γνωστό εάν η αυξημένη λήψη υγρών βελτιώνει τα συμπτώματα ή βραχύνει την ασθένεια του αναπνευστικού συστήματος.[48] Υπάρχει παρόμοια έλλειψη δεδομένων γιατη χρήση του θερμαινόμενου υγρού αέρα.[49] Μία μελέτη διαπίστωσε ότι η γέλη επάλειψης στο θώρακα είναι αποτελεσματική στην παροχή κάποιας ανακούφισης από τα συμπτώματα του νυχτερινού βήχα, της συμφόρησης και της δυσκολίας στον ύπνο.[50]
Τα αντιβιοτικά δεν έχουν καμία επίδραση κατά των ιογενών λοιμώξεων κι έτσι δεν έχουν καμία επίδραση στο κοινό κρυολόγημα.[51]Τα αντιβιοτικά συνταγογραφούνται συχνά παρόλο πουοι παρενέργειές τους προκαλούν συνολική βλάβη.[51][52]Τα αντιβιοτικά συνταγογραφούνται συχνά επειδή οι ασθενείς αναμένουν από τους ιατρούς νατα συνταγογραφήσουν καιοι ιατροί θέλουν να βοηθήσουν τους ασθενείς. Η συνταγογράφηση των αντιβιοτικών συμβαίνει επίσης επειδή είναι δύσκολο να εξαιρεθούν τα αίτια των λοιμώξεων που μπορεί να αντιμετωπιστούν μετα αντιβιοτικά.[53]Δεν υπάρχουν αποτελεσματικά αντιιικά φάρμακα γιατο κοινό κρυολόγημα παρόλο που μερικές προκαταρκτικές έρευνες έχουν δείξει οφέλη.[37][54]
Ενώ υπάρχουν πολλές εναλλακτικές θεραπείες που χρησιμοποιούνται γιατο κοινό κρυολόγημα, δεν υπάρχουν επαρκείς επιστημονικές αποδείξεις γιανα υποστηρίξουν τη χρήση των περισσότερων θεραπειών.[37] Από το 2010, υπάρχουν ανεπαρκείς αποδείξεις γιατη σύσταση υπέρ ή κατά του μελιού ή της ρινικής καταιόνησης.[55][56]Τα συμπληρώματα του ψευδαργύρου μπορούν να μειώσουν τη σοβαρότητα καιτη διάρκεια των συμπτωμάτων όταν λαμβάνονται εντός 24 ωρών από την έναρξή τους.[34]Η επίδραση της βιταμίνης C στο κοινό κρυολόγημα, παρόλο που έχει ερευνηθεί εκτενώς, είναι απογοητευτική.[35][57]Οι αποδείξεις γιατη χρησιμότητα της εχινάτσιας είναι ασυνεπείς.[58][59]Οι διαφορετικοί τύποι συμπληρωμάτων εχινάτσιας μπορεί να έχουν διαφορετική αποτελεσματικότητα.[58]
Το κοινό κρυολόγημα είναι γενικά ήπιο και φεύγει μόνο τουμετα συμπτώματα να βελτιώνονται σε μία εβδομάδα.[2]Οι σοβαρές επιπλοκές, εάν συμβούν, αφορούν περισσότερο τους πολύ ηλικιωμένους, τους πολύ νεαρούς ή εκείνους που έχουν ανοσοκαταστολή (έχουν εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα).[60] Μπορεί να λάβουν χώρα δευτερογενείς βακτηριακές λοιμώξεις οδηγώντας σε ιγμορίτιδα, φαρυγγίτιδα ή σε λοίμωξη του αυτιού.[61] Υπολογίζεται ότι η ιγμορίτιδα λαμβάνει χώρα στο 8% των περιπτώσεων. Οι λοιμώξεις των αυτιών λαμβάνουν χώρα στο 30% των περιπτώσεων.[62]
Το κοινό κρυολόγημα είναι ηπιο συνηθισμένη ανθρώπινη ασθένεια[60]και επηρεάζει ανθρώπους παγκοσμίως.[16]Οι ενήλικες τυπικά παθαίνουν δύο έως πέντε λοιμώξεις το χρόνο.[2][3]Τα παιδιά μπορεί να περάσουν έξι έως δέκα κρυολογήματα το χρόνο (και μέχρι δώδεκα κρυολογήματα το χρόνο γιατα παιδιά σχολικής ηλικίας).[37]Τα ποσοστά συμπτωματικών λοιμώξεων αυξάνονται στα ηλικιωμένα άτομα λόγω εξασθένησης του ανοσοποιητικού συστήματος.[23]
Ανκαιτο αίτιο του κοινού κρυολογήματος αναγνωρίστηκε μόλις τη δεκαετία του 1950, η ασθένεια συνοδεύει την ανθρωπότητα από τους αρχαίους χρόνους.[63]Τα συμπτώματα καιη θεραπεία της περιγράφονται στον αιγυπτιακό πάπυρο Ebers, το παλαιότερο υπάρχον ιατρικό κείμενο, που γράφτηκε πριν από τον 16ο αιώνα π.Χ.[64]Η ονομασία "κοινό κρυολόγημα» άρχισε να χρησιμοποιείται τον 16ο αιώνα, λόγω της ομοιότητας μεταξύ των συμπτωμάτων της και εκείνων της έκθεσης στον κρύο καιρό.[65]
Στο Ηνωμένο Βασίλειο δημιουργήθηκε η Μονάδα του Κοινού Κρυολογήματος (CCU) από το Συμβούλιο Ιατρικών Ερευνών το 1946 και εκεί ανακαλύφθηκε ο ρινοϊός το 1956.[66]Τη δεκαετία του 1970, η CCU επέδειξε ότι η θεραπεία με ιντερφερόνη κατά τη διάρκεια της φάσης επώασης της λοίμωξης από ρινοϊό παρείχε κάποια προστασία έναντι της ασθένειας.[67]Δεν μπόρεσε να αναπτυχθεί κάποια πρακτική θεραπεία. Η μονάδα έκλεισε το 1989, δύο χρόνια μετά την ολοκλήρωση της έρευνας για τις παστίλιες γλυκονικού ψευδαργύρου στην πρόληψη και θεραπεία των κρυολογημάτων από ρινοϊό. Ο ψευδάργυρος ήταν η μόνη επιτυχημένη θεραπεία που αναπτύχθηκε στην ιστορία της CCU.[68]
Μία αφίσα της Μ. ΒΡΕΤΑΝIΑΣ από τονΒ’ Παγκόσμιο Πόλεμο που περιγράφει το κόστος του κοινού κρυολογήματος[69]
Η οικονομική επίδραση του κοινού κρυολογήματος δεν είναι καλά κατανοητή από την πλειοψηφία του κόσμου.[62] Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το κοινό κρυολόγημα οδηγεί σε 75 εκατομμύρια έως 100 εκατομμύρια επισκέψεις σε ιατρούς το χρόνο με συντηρητική εκτίμηση κόστους 7,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων το χρόνο. Οι Αμερικανοί δαπανούν 2,9 δισεκατομμύρια δολάρια σεμη συνταγογραφούμενα φάρμακα. Οι Αμερικανοί δαπανούν επιπλέον 400 εκατομμύρια δολάρια σε συνταγογραφούμενα φάρμακα γιατην ανακούφιση των συμπτωμάτων.[70] Περισσότεροι από το ένα τρίτο των ανθρώπων που επισκέφτηκαν ιατρό πήραν συνταγή για αντιβιοτικό. Η χρήση των συνταγών για αντιβιοτικά έχει επιπλοκές γιατην ανθεκτικότητα στα αντιβιοτικά.[70] Υπολογίζεται ότι χάνονται 22 εκατομμύρια έως 189 εκατομμύρια σχολικές ημέρες ετησίως λόγω κρυολογημάτων. Ως αποτέλεσμα, οι γονείς έχασαν 126 εκατομμύρια εργάσιμες ημέρες γιανα μείνουν σπίτι να φροντίσουν τα παιδιά τους. Όταν προστίθενται στις 150 εκατομμύρια εργάσιμες ημέρες που χάθηκαν επειδή οι εργαζόμενοι υπέφεραν από κρυολόγημα, η συνολική οικονομική επίδραση των εργασιακών απωλειών λόγω κρυολογημάτων υπερβαίνει τα 20 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο.[12][70] Αυτό αναλογεί γιατο 40% του χρόνου που χάνεται από την εργασία τις Ηνωμένες Πολιτείες.[71]
Έχει δοκιμαστεί ένας αριθμός αντιιικών γιατην αποτελεσματικότητά τους στο κοινό κρυολόγημα. Από το 2009, κανένα δεν έχει βρεθεί να είναι τόσο αποτελεσματικό όσο καιμε άδεια χρήσης.[54] Υπάρχουν συνεχιζόμενες δοκιμές του αντιιικού φαρμάκου pleconaril. Δείχνει υποσχόμενο έναντι των πικορναϊών. Υπάρχουν επίσης συνεχιζόμενες μελέτες γιατα BTA-798.[72]Η από του στόματος μορφή του pleconaril παρουσίασε θέματα ασφαλείας και μελετάται μορφή σε αεροζόλ.[72]
Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Maryland, το College Park καιτο Πανεπιστήμιο του Wisconsin–Madison έχουν χαρτογραφήσει το γονιδίωμα για όλα τα γνωστά στελέχη του ιού που προκαλούν το κοινό κρυολόγημα.[73]
↑ 12,012,112,2«Common Cold». National Institute of Allergy and Infectious Diseases. 27 Νοεμβρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2007.
↑Mourtzoukou, EG; Falagas, ME (2007 Sep). «Exposure to cold and respiratory tract infections.». The international journal of tuberculosis and lung disease : the official journal of the International Union against Tuberculosis and Lung Disease11 (9): 938–43. PMID17705968.
↑ 33,033,133,2Jefferson, T; Del Mar, CB, Dooley, L, Ferroni, E, Al-Ansary, LA, Bawazeer, GA, van Driel, ML, Nair, S, Jones, MA, Thorning, S, Conly, JM (2011 Jul 6). «Physical interventions to interrupt or reduce the spread of respiratory viruses.». Cochrane database of systematic reviews (Online) (7): CD006207. doi:10.1002/14651858.CD006207.pub4. PMID21735402.
↑ 35,035,1Hemilä, Harri; Chalker, Elizabeth; Douglas, Bob; Hemilä, Harri (2007). Hemilä, Harri, επιμ. «Vitamin C for preventing and treating the common cold». Cochrane database of systematic reviews (3): CD000980. doi:10.1002/14651858.CD000980.pub3. PMID17636648.
↑Kim SY, Chang YJ, Cho HM, Hwang YW, Moon YS (2009). Kim, Soo Young, επιμ. «Non-steroidal anti-inflammatory drugs for the common cold». Cochrane Database Syst Rev (3): CD006362. doi:10.1002/14651858.CD006362.pub2. PMID19588387.
↑Smith SM, Schroeder K, Fahey T (2008). Smith, Susan M, επιμ. «Over-the-counter medications for acute cough in children and adults in ambulatory settings». Cochrane Database Syst Rev (1): CD001831. doi:10.1002/14651858.CD001831.pub3. PMID18253996.
↑Vassilev, ZP; Kabadi, S, Villa, R (2010 Mar). «Safety and efficacy of over-the-counter cough and cold medicines for use in children.». Expert opinion on drug safety9 (2): 233–42. doi:10.1517/14740330903496410. PMID20001764.
↑Taverner D, Latte J (2007). Latte, G. Jenny, επιμ. «Nasal decongestants for the common cold». Cochrane Database Syst Rev (1): CD001953. doi:10.1002/14651858.CD001953.pub3. PMID17253470.
↑Albalawi, ZH; Othman, SS, Alfaleh, K (2011 Jul 6). «Intranasal ipratropium bromide for the common cold.». Cochrane database of systematic reviews (Online) (7): CD008231. doi:10.1002/14651858.CD008231.pub2. PMID21735425.
↑Pratter, MR (2006 Jan). «Cough and the common cold: ACCP evidence-based clinical practice guidelines.». Chest129 (1 Suppl): 72S-74S. doi:10.1378/chest.129.1_suppl.72S. PMID16428695.
↑Guppy, MP; Mickan, SM, Del Mar, CB, Thorning, S, Rack, A (2011 Feb 16). «Advising patients to increase fluid intake for treating acute respiratory infections.». Cochrane database of systematic reviews (Online) (2): CD004419. doi:10.1002/14651858.CD004419.pub3. PMID21328268.
↑Singh, M; Singh, M (2011 May 11). «Heated, humidified air for the common cold.». Cochrane database of systematic reviews (Online) (5): CD001728. doi:10.1002/14651858.CD001728.pub4. PMID21563130.
↑Oduwole, O; Meremikwu, MM, Oyo-Ita, A, Udoh, EE (2010 Jan 20). «Honey for acute cough in children.». Cochrane database of systematic reviews (Online) (1): CD007094. doi:10.1002/14651858.CD007094.pub2. PMID20091616.
↑Kassel, JC; King, D, Spurling, GK (2010 Mar 17). «Saline nasal irrigation for acute upper respiratory tract infections.». Cochrane database of systematic reviews (Online) (3): CD006821. doi:10.1002/14651858.CD006821.pub2. PMID20238351.
↑Heiner, Kathryn A; Hart, Ann Marie; Martin, Linda Gore; Rubio-Wallace, Sherrie (2009). «Examining the evidence for the use of vitamin C in the prophylaxis and treatment of the common cold». Journal of the American Academy of Nurse Practitioners21 (5): 295–300. doi:10.1111/j.1745-7599.2009.00409.x. PMID19432914.
↑ 58,058,1Linde K, Barrett B, Wölkart K, Bauer R, Melchart D (2006). Linde, Klaus, επιμ. «Echinacea for preventing and treating the common cold». Cochrane Database Syst Rev (1): CD000530. doi:10.1002/14651858.CD000530.pub2. PMID16437427.
↑Sachin A Shah, Stephen Sander, C Michael White, Mike Rinaldi, Craig I Coleman (2007). «Evaluation of echinacea for the prevention and treatment of the common cold: a meta-analysis». The Lancet Infectious Diseases7 (7): 473–480. doi:10.1016/S1473-3099(07)70160-3. PMID17597571.
Ronald Eccles, Olaf Weber (eds) (2009). Common cold (Online-Ausg. έκδοση). Basel: Birkhäuser. ISBN978-3764398941.CS1 maint: Extra text: authors list (link)
