Τακολλέμβολα αποτελούν τη μεγαλύτερη από τις τρεις γραμμές των σύγχρονων εξάποδωνοι οποίες δεν θεωρούνται πλέον έντομα (οι άλλες δύο είναι ταπρώτουρακαιταδίπλουρα). Ανκαιοι τρεις τάξεις μερικές φορές ομαδοποιούνται μαζί σεμια ομοταξία η οποία ονομάζεται εντόγναθα εξαιτίας των εσωτερικών τμημάτων του στόματός τους, δεν φαίνεται να σχετίζονται μεταξύ τους περισσότερο απ'ότι τα υπόλοιπα έντομα, που έχουν εξωτερικά στοματικά εξαρτήματα. Μερικές γενετικές μελέτες[1][2][3] υποδεικνύουν ότι τα κολλέμβολα αντιπροσωπεύουν μια ξεχωριστή εξελικτική πορεία από τα υπόλοιπα εξάποδα, αλλά άλλοι διαφωνούν.[4] Φαίνεται ότι αυτό οφείλεται στα ιδιαίτερα ποικιλόμορφα μοτίβα μοριακής εξέλιξης των αρθρόποδων.[5]
Το κολλέμβολα είναι παμφάγοι οργανισμοί οι οποίοι προτιμούν τις υγρές συνθήκες. Δεν εμπλέκονται άμεσα στην αποδόμηση της οργανικής ύλης, αλλά συνεισφέρουν έμμεσα, μέσω του κατακερματισμού της καιτου ελέγχου των μικροβιακών κοινοτήτων του εδάφους. Θεωρούνται ως βλαπτικοί οργανισμοί για τις καλλιέργειες. Ο όρος «κολλέμβολα» προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις κόλλακαιέμβολο.
Τα κολλέμβολα φυσιολογικά έχουν μήκος μικρότερο από 6 χιλιοστά, έχουν έξι ή λιγότερα κοιλιακά τμήματα και έχουν μια σωληνοειδή απόφυση (το κολλοφόρο ή κοιλιακός σωλήνας) με κολλώδη κυστίδια, η οποία προβάλλει από το πρώτο κοιλιακό τμήμα. Τα ποδουρόμορφα και αντομοβρυόμορφα έχουν πολύ επίμηκες σώμα, ενώ τα συμφυπλέονα καιτα νεελιπλέον έχουν σφαιρικό σώμα. Τα κολλέμβολα δεν έχουν τραχειακό αναπνευστικό σύστημα, με αποτέλεσμα η αναπνοή να γίνεται μέσω πόρων, μετην εξαίρεση των σμινθουριδών, οι οποίες διαθέτουν ένα αδρό, αλλά πλήρως λειτουργικό, τραγχειακό σύστημα.[6]
Τα περισσότερα είδη διαθέτουν μια κοιλιακή απόφυση η οποία μοιάζει με διχαλωτή ουρά, το δικρανίδιο, η οποία διπλώνει κάτω από το σώμα και μπορεί να χρησιμοποιήθει ως έμβολο ώστε να ζώο να πραγματοποιήσει άλμα όταν κινδυνεύει. Κρατείται από τάση από μια μικρή δομή, τον καδίσκο, και όταν απελευθερώνεται, χτυπά στο έδαφος, με αποτέλεσμα το κολλέμβολο να εκτοξευθεί στον αέρα. Όλο αυτό λαμβάνει χώρα σε λιγότερο από 18 χιλιοστά του δευτερολέπτου.[7]
Τα κολλέμβολα έχουν την ικανότητα να μειώνουν το βάρος του σώματός τους μέχρι και 30% σε κάθε έκδυσηανη θερμοκρασία είναι αρκετά υψηλή. Η συρρίκνωση είναι γενετικά προκαθορισμένη. Καθώς οι θερμότερες συνθήκες αυξάνουν τους μεταβολικούς ρυθμούς και τις ανάγκες για ενέργεια, η μείωση του μεγέθους είναι πλεονέκτημα γιατην επιβίωσή τους.[8]
