Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Γιατη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|18|08|2024}}
Κρεολοί (ισπ.: criollos, [ενικός criοllo], πορτ.: crioulos [ενικός crioulo]) ονομάζονταν τα μέλη της αριστοκρατίας της Λατινικής Αμερικής, κατά τα χρόνια της ισπανικής κυριαρχίας. Γενικότερα, κρεολοί αποκαλούνταν οιΙσπανοίπου είχαν γεννηθεί στηΛατινική Αμερική, δηλαδή οι λευκοί κάτοικοι της ηπείρου.
Σήμερα ο όρος κρεολός αναφέρεται σε διάφορες εθνικές ομάδες, άσχετων με τους Ισπανούς κονκισταδόρες και τους απογόνους τους, όπως οι κρεολοί της Αλάσκακαιοι κρεολοί της Σιέρα Λεόνε.
Τόσο ο ισπανικός όρος criοllo, όσο καιο πορτογαλικός crioulo προέρχονται από το κοινό στις δύο γλώσσες ρήμα criar, που σημαίνει "ανατρέφω" ή "μεγαλώνω". Η λέξη χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά τον 15ο αιώνα από τους Πορτογάλους αποίκους της Δυτικής Αφρικής, ως χαρακτηρισμός των μιγάδων ή όσων δεν είχαν γεννηθεί στη χώρα καταγωγής τους.
Στην κοινωνική πυραμίδα, οι κρεολοί βρίσκονταν ανάμεσα στους πενινσουλάρες (Ισπανούς γεννημένους στην Ευρώπη) και τους μιγάδες καιμη λευκούς, την πλειονότητα του πληθυσμού της Νότιας Αμερικής, που όμως ήταν υπόδουλοι και ζούσαν μέσα στην ανέχεια.
Γενικά, οι κρεολοί ήταν πλούσιοι γαιοκτήμονες, κάτοχοι μεγάλων χασιέντα (κτημάτων), όπου εργάζονταν πολλοί δούλοι. Οιγιοι τους σπούδαζαν στην Ευρώπη καιοι οικογένειές τους κατοικούσαν στις ωραιότερες συνοικίες τουΚαράκας, της ΛίμακαιτουΜπουένος Άιρες.
Σχέδια κρεολών της Λατινικής Αμερικής, 16ος αιώνας
Παρ' όλη την οικονομική τους δύναμη, οι κρεολοί δεν είχαν στα χέρια τους την πολιτική εξουσία, η οποία ασκούνταν από τους πενινσουλάρες, κατόχους όλων των διοικητικών, στρατιωτικών και θρησκευτικών θέσεων. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό μετην υπεροψία τωνπενινσουλάρες, έτρεφε για αιώνες την οργή της αφρόκρεμας που είχε γεννηθεί στηΛατινική Αμερική. Κατά τον 19ο αιώνα, οι νέοι κρεολοί, εμπνεόμενοι από τηνΑμερικανικήκαιτηΓαλλική Επανάσταση, βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα για ανεξαρτησία από τηνΙσπανία.
Ωστόσο η απελευθέρωση δεν επέφερε τη χαλάρωση των αυστηρών ταξικών διακρίσεων του νοτιοαμερικανικού κόσμου. Υπήρχε ακόμη το τεράστιο χάσμα μεταξύ των πλούσιων κρεολών, οι οποίοι απλώς αντικατέστησαν τους Ισπανούς στην κορυφή της κοινωνίας, καιτων φτωχών μαζών, όπως και προγενέστερα.
