1922 Πίνακας του διεθνή Μορσικού κώδικα (Γράμματα και ψηφία)
ΟΚώδικας Μορς είναι μιαμέθοδοςγια μετάδοση πληροφορίας με παλμούς μικρής και μεγάλης διάρκειας (τελείες και παύλες). Επινοήθηκε γιατη μετάδοση μηνυμάτων μέσω τηλεγράφουστα μέσα του 1830 από τονΣάμιουελ Μορς.[1]
Αρχικά δημιουργήθηκε γιατον ηλεκτρικό τηλέγραφοτουΣάμιουελ Μορςστα μέσα της δεκαετίας του 1830. Επίσης χρησιμοποιήθηκε εκτενώς στην πρώιμη ραδιοεπικοινωνία από τις αρχές του 1890. Η χρήση του προϋποθέτει την ύπαρξη ειδικά εκπαιδευμένου προσωπικού, γιατο λόγο αυτό η ανάπτυξη πιο σύγχρονων μεθόδων και τεχνολογιών επικοινωνίας συνέβαλε στην κατάργησή τουστα μέσα της δεκαετίας του 1990. Σήμερα χρησιμοποιείται μόνο σε εξειδικευμένες εφαρμογές όπως οιραδιοφάροι. Επίσης χρησιμοποιείται συστηματικά από τους ραδιοερασιτέχνες. Ο κώδικας Μορς είναι ο μόνος ψηφιακός κώδικας που μπορεί να ληφθεί ακουστικά από ανθρώπους, πράγμα πουτον κάνει κατάλληλο για αυτόματη αποστολή σύντομων ψηφιακών μηνυμάτων σε φωνητικά κανάλια.[1]
Τα πεζά γράμματα καιο τόνος δεν χρησιμοποιείται στο αλφάβητο Μορ, ενώ οι δίφθογγοι χρησιμοποιούνται πλέον σπάνια και συνήθως απλώς χρησιμοποιούνται οι κωδικοί των αντίστοιχων γραμμάτων που τους απαρτίζουν.[1]
Γιατα γράμματα των οποίων η κωδικοποίηση αποτελείται μόνο από τελείες ή μόνο από παύλες, χρησιμοποιείται ο μνημονικός κανόνας "ΕΙΣΗΤΜΟΧ". ΤοΕ κωδικοποιείται μεμια τελεία, τοΙμεδυο, τοΣμε τρεις, τοΗμε τέσσερις. ΤοΤ κωδικοποιείται μεμια παύλα, τοΜμεδυο, τοΟμε τρεις, τοΧμε τέσσερις.
Γιατην εκμάθηση των υπόλοιπων γραμμάτων του αλφάβητου χρησιμοποιείται η ακολουθία:
Αντικαθιστώντας τα φωνήεντα με τελεία καιτα σύμφωνα με παύλα, προκύπτει η κωδικοποίηση του αντίστοιχου γράμματος σε Μορς. ΤοΛγια παράδειγμα, αντιστοιχείται στο "ΕΛΙΑ" του μνημονικού κανόνα και κωδικοποιείται σε Μορς "·-··"
