Ο Σοφιανός ξεκίνησε να αγωνίζεται από την ομάδα του Αρίωνα Αγίου Αρτεμίου (Αρίων Γούβας) σε ηλικία δεκαέξι ετών, παραμένοντας στην ίδια ομάδα μέχρι το1953. Κατά την εφηβική του ηλικία είχε καταφύγει σε παράνομες δραστηριότητες μετά τονΒ' Παγκόσμιο πόλεμοκαι φημιζόταν γιατην εξωγηπεδική του ζωή, αφού συχνές ήταν οι περιπτώσεις που εισαγόταν σε αναμορφωτήρια. Παρ' όλα αυτά, το εξαιρετικό του ποδοσφαιρικό ταλέντο του εξασφάλισε μεταγραφή στην ομάδα τουΠαναθηναϊκού.[1][2]Με τους "πράσινους" κατέκτησε κύπελλο Ελλάδας του 1954-55και διεκδίκησε σχεδόν κάθε χρόνο τοπρωτάθλημα Ελλάδας. Εκείνη την περίοδο, έγινε γνωστό ότι ενώ ήταν έγκλειστος στις φυλακές Αβέρωφ, ο Παναθηναϊκός ζητούσε ειδική άδεια με σκοπό να αγωνίζεται στα εντός έδρας παιχνίδια του συλλόγου.[3]Ο Σοφιανός ήταν γνωστό ότι σουτάρει τη μπάλα με τέτοια δύναμη που συχνά έσπαγε τα δίχτυα. Αυτό το φαινόμενο δεν έχει επαναληφθεί. Πιστεύεται ότι χωρίς τα εγκληματικά του ζητήματα θα ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ευρωπαίους παίκτες.
Το1958, επιτέθηκε σε διαιτητή και τιμωρήθηκε με αφαίρεση της φίλαθλης ιδιότητας του. Λίγους μήνες αργότερα μεταγράφηκε στονΠαναιγιάλειο, όπου παρέμεινε ως το1960, συντελώντας στην παρουσία της ομάδας στηνΑ' εθνική κατηγορία.[4][5]Το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς μεταγράφηκε στονΟλυμπιακό, όπου λίγο αργότερα κατηγορήθηκε για κλοπή στα αποδυτήρια κατά την διάρκεια αγώνα και σύντομα αφέθηκε ελεύθερος.[6]
Το1961, υπέγραψε στονΆρη, μετον οποίο αγωνίστηκε σε είκοσι αγώνες σκοράροντας έξι φορές, αλλά στις 18 Μαρτίου1962ο Άρης υπέστη ντροπιαστική ήττα από τονΦωστήραμε 0-1. Ακούστηκαν φήμες ότι το παιχνίδι "στήθηκε" από κάποια πρακτορεία ΟΠΑΠσε συνεργασία με συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές, μεταξύ των οποίων καιο Σοφιανός. Η διοίκηση της ομάδας τον άφησε ελεύθερο καιο Σοφιανός επέστρεψε για δύο ακόμη χρόνια στονΠαναιγιάλειο.
Το1964, μετακόμισε στηνΔυτική Γερμανία, όπου έπαιξε ποδόσφαιρο και εργάστηκε ως προπονητής, αλλά συνέχισε τις παράνομες δραστηριότητες με αποτέλεσμα στα τέλη της δεκαετίας του '60να γίνει απόπειρα δολοφονίας εναντίον του, από την οποία έχασε το ένα του χέρι. Επέστρεψε στηνΕλλάδαμετην σύζυγο και τις δύο κόρες του, αλλά λόγω του ψυχολογικού πόνου από τον ακρωτηριασμό του οδηγήθηκε στα ναρκωτικά καιστα τέλη της δεκαετίας του '80 βρέθηκε στην φυλακή. Στις 2 Αυγούστου1989, βρέθηκε απαγχονισμένος στο κελί του, αφού αφαίρεσε ο ίδιος την ζωή του.[7]
