Λάμπρος Χούτος| Προσωπικές πληροφορίες |
|---|
| Ημερ. γέννησης | 7 Δεκεμβρίου 1979 (1979-12-07) (44 ετών) |
|---|
| Τόπος γέννησης | Αθήνα, Ελλάδα |
|---|
| Ύψος | 1,77 μ. |
|---|
| Θέση | Επιθετικός |
|---|
| Ομάδες νέων |
|---|
| 0000-1992 | Αστέρας Πολυγώνου |
|---|
| 1992–1994 | Παναθηναϊκός |
|---|
| 1994-1995 | Ρόμα |
|---|
| Επαγγελματική καριέρα* |
|---|
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
|---|
| 1995–2000 | Ρόμα | 3 | (0) |
|---|
| 2000–2004 | Ολυμπιακός Πειραιώς | 53 | (23) |
|---|
| 2004–2007 | Ίντερ | 3 | (0) |
|---|
| 2005 | →Αταλάντα ΜΚ | 1 | (0) |
|---|
| 2005 | →Ρεάλ Μαγιόρκα | 9 | (2) |
|---|
| 2006 | →Ρετζίνα Κάλτσιο | 9 | (0) |
|---|
| 2007–2009 | Πανιώνιος | 27 | (12) |
|---|
| 2009 | ΠΑΟΚ | 8 | (0) |
|---|
| 2009–2010 | ΑΣ Πεσίνα Βάλλε (D/R) | 19 | (3) |
|---|
| Εθνική ομάδα‡ |
|---|
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
|---|
| 1999–2002 | Ελλάδα Κ21 | 11 | (22) |
|---|
| 1999–2003 | Ελλάδα | 10 | (3) |
|---|
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα και έχουν ανανεωθεί έως 15 March 2017.
† Συμμετοχές (Γκολ).
‡ Οι συμμετοχές και τα γκολ στις εθνικές ομάδες έχουν ανανεωθεί έως 15 March 2017. |
Ο Λάμπρος Χούτος (Αθήνα, 7 Δεκεμβρίου 1979) είναι Έλληνας παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως επιθετικός.
Ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο από πολύ μικρός, αρχικά στην παιδική ομάδα του Αστέρα Πολύγωνου, όπου τον εντόπισαν οι ιθύνοντες του Παναθηναϊκού και του προσέφεραν θέση στις ποδοσφαιρικές ακαδημίες τους στην Παιανία. Δυο χρόνια αργότερα αναχώρησε για την Ιταλία ώστε να ενταχθεί στη Ρόμα Πριμαβέρα, εφηβική ομάδα της Ρόμα.
Στον σύλλογο της ιταλικής πρωτεύουσας υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο το 1995 σε ηλικία 15,5 ετών. Παρέμεινε επί μία τετραετία, μια σειρά όμως τραυματισμών δεν τον βοήθησαν να καθιερωθεί.
Τον Ιανουάριο του 2000 επανήλθε στην Ελλάδα για λογαριασμό του Ολυμπιακού Πειραιώς, με κόστος μεταγραφής 3 εκατομμύρια ευρώ, παίζοντας το πρώτο του παιχνίδι στις 20 Φεβρουαρίου του 2000 στην εντός έδρας νίκη του Ολυμπιακού από του Απόλλωνα Σμύρνης με 2-0. Στον Ολυμπιακό αγωνίστηκε 4,5 περιόδους κατακτώντας 3 πρωταθλήματα Ελλάδας. Παρά τους σοβαρούς τραυματισμούς (έμεινε 4,5 μήνες εκτός γηπέδων, για να ακολουθήσει άλλος ένας τραυματισμός που τον υποχρέωσε σε νέα 12μηνη αποχή), το συγκεκριμένο διάστημα αποτέλεσε το πλέον σημαντικό της καριέρας του, καθώς εκείνη την περίοδο καθιερώθηκε στην εθνική Ελπίδων και κλήθηκε έπειτα στην αντίστοιχη των Ανδρών.
Τον Ιούλιο του 2004 και με ελεύθερη μεταγραφή επανέκαμψε στην Ιταλία για την ομάδα της Ίντερ, στην οποία δεν κατόρθωσε να διακριθεί. Επί 6 μήνες βρέθηκε εκ νέου συμπαίκτης με τον Γιώργο Καραγκούνη, φίλο του από τις ακαδημίες του Παναθηναϊκού. Ωστόσο στη συνέχεια για 1,5 χρόνο περιπλανήθηκε ως δανεικός σε διάφορους συλλόγους, όπως η Αταλάντα, η Μαγιόρκα στην Πριμέρα Ντιβιζιόν της Ισπανίας (όπου συγκρούστηκε με τον Αργεντινό προπονητή του Έκτορ Ραούλ Κούπερ) και η Ρετζίνα. Επέστρεψε στο Μιλάνο την περίοδο 2006-07 και κατά την τελευταία αγωνιστική, όταν η Ίντερ πανηγύρισε εντός έδρας την απονομή του δεύτερου συνεχόμενου τίτλου στη Σέριε Α, αυτός αγωνίστηκε με τη φανέλα της μερικά λεπτά. Ως αποτέλεσμα, ο Λάμπρος Χούτος αποτελεί τον μοναδικό Έλληνα διεθνή ποδοσφαιριστή που υπήρξε στέλεχος σε 4 διαφορετικούς συλλόγους Α' κατηγορίας της Ιταλίας και έναν από τους μόλις πέντε διεθνείς που αγωνίστηκαν με 6 ή περισσότερους συλλόγους εκτός Ελλάδας (Γκέκας 9, Χαριστέας 8, Κωνσταντόπουλος 7, Τζιόλης 6).
Το ίδιο καλοκαίρι έμεινε ελεύθερος να διαπραγματευτεί τη μετακίνησή του, ερχόμενος τελικά σε συμφωνία με τον Πανιώνιο τον Δεκέμβριο του 2007. Αγωνίστηκε στον δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος, βοηθώντας σημαντικά, με 10 τέρματα σε 14 εμφανίσεις, βοηθώντας τον νέο του σύλλογο να καταταγεί 5ος και να προκριθεί στη φάση των πλέι οφ, όπου ο Χούτος σημείωσε τέσσερις επιπλέον συμμετοχές.[1] Τον επόμενο Ιούλιο σκόραρε 2 φορές στα πλαίσια του κυπέλλου Ιντερτότο της UEFA και πριν από την έναρξη της περιόδου 2008-09 του δόθηκε το περιβραχιόνιο του αρχηγού στην ομάδα. Σύντομα όμως αντιμετώπισε πρόβλημα συνεργασίας με έναν ακόμη προπονητή, τον Έβαλντ Λίνεν από τη Γερμανία, με συνέπεια ο μεν τελευταίος να απομακρυνθεί, ο δε παίκτης να τιμωρηθεί επί μεγάλο διάστημα. Παρά την αλλαγή της τεχνικής ηγεσίας, είχε επέλθει οριστική ρήξη στις σχέσεις του με τη διοίκηση του Πανιωνίου και στις αρχές του 2009 τέθηκε υπό παραχώρηση, έχοντας συμπληρώσει 27 αγώνες και 12 τέρματα για την ομάδα.
Προς τα τέλη του Ιανουαρίου μεταγράφηκε με κόστος 150 χιλιάδων ευρώ στον ΠΑΟΚ, όπου δεν ικανοποίησε και το καλοκαίρι έμεινε ελεύθερος.
Από το Σεπτέμβριο του 2009 αγωνίστηκε στην Πεσίνα της Γ' κατηγορίας Ιταλίας για έναν χρόνο και έως την οικονομική χρεοκοπία της, ενώ αποσύρθηκε στη συνέχεια από την ενεργό δράση πριν ολοκληρώσει τα 31 του.
To 2011-12 αγωνίστηκε από το πόστο του παίκτη-προπονητή στην ομάδα του Π.Α.Ο. Κυριακίου της B' ΕΠΣ Βοιωτίας.[2]
Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την Ελλάδα στις 16 Δεκεμβρίου 1999, λίγες ημέρες αφού συμπλήρωσε τα 20 και ως ποδοσφαιριστής της Ρόμα, σε έναν νικηφόρο φιλικό αγώνα με 2-0 επί της Μολδαβίας στη Λάρισα, όπου ο ομοσπονδιακός προπονητής Βασίλης Δανιήλ τον χρησιμοποίησε αλλαγή στη θέση του Θωμά Κυπαρίσση με την έναρξη του β' ημιχρόνου. Το πρώτο του τέρμα πέτυχε στις 29 Μαρτίου 2000 κατά τη δεύτερη μόλις συμμετοχή του, όταν μπαίνοντας πάλι ως αλλαγή διαμόρφωσε στο 88' το τελικό 2-0 του φιλικού με τη Ρουμανία στο ΟΑΚΑ. Σε διάστημα 11 μηνών σημείωσε 6 διεθνείς εμφανίσεις -δύο ως βασικός-,[3] αλλά καμία τα επόμενα χρόνια 2001 και 2002, όντας η άτυχη διετία κατά την οποία υπήρξε σοβαρά τραυματισμένος.
Εκ νέου κλήθηκε από τον Ότο Ρεχάγκελ σε μία φιλική συνάντηση στη Λάρνακα με την Κύπρο στις 29 Ιανουαρίου 2003, για να περάσει επίσης αλλαγή στο 46' και να χαρίσει τη νίκη με 2-1 στο 70'. Κατά την επόμενη συμμετοχή του, στις 30 Απριλίου για το φιλικό 2-2 με τη Σλοβακία στη Ζίλινα, πέτυχε 12' μετά την είσοδό του στο γήπεδο το τρίτο και τελευταίο τέρμα του για την Ελλάδα. Υπήρξε μέλος της ομάδας που προκρίθηκε στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 2004 και παρότι αγωνίστηκε μόνον στο κρίσιμο 1-0 επί της Ουκρανίας στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, συνέβαλε αποφασιστικά για τη νίκη όταν χρησιμοποιήθηκε με τους Χαριστέα και Τσιάρτα στην επανάληψη (δική του προσπάθεια μάλιστα στο 0-0, αποκρούστηκε πριν τη γραμμή). Τελικά, όμως, δεν επιλέχθηκε ως ένας από τους 23 Έλληνες παίκτες για τα γήπεδα της Πορτογαλίας,[4] ενώ η τελευταία του διεθνής εμφάνιση πραγματοποιήθηκε στο φιλικό 2-1 επί της Σουηδίας στο Νόρκεπινγκ, τον επόμενο Αύγουστο από την κατάκτηση του Euro 2004.
Ο Χούτος μετείχε σε 10 αγώνες (4 επίσημους) της εθνικής ομάδας και το γεγονός ότι στους 8 χρησιμοποιήθηκε ως αλλαγή, κατέστησε ακόμη δυσκολότερη την επίτευξη των 3 τερμάτων του.
- Τρία πρωταθλήματα Ελλάδας
-
- 1999-00, 2000-01 και 2002-03 με τον Ολυμπιακό (την ενδιάμεση περίοδο 2001-02 δεν αγωνίστηκε εξαιτίας σοβαρών τραυματισμών)[5]
- Ένα πρωτάθλημα Ιταλίας
- 2006-07 με την Ίντερ (για 12' την τελευταία αγωνιστική, ενώ τις δύο προηγούμενες είχε συμπεριληφθεί στη 18άδα)
Το 2017 συμμετείχε στο ριάλιτι Survivor, το οποίο προβλήθηκε στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ. Αγωνίστηκε με την ομάδα των διασήμων και αποχώρησε στο επεισόδιο 42.[6]
Στις ευρωεκλογές του 2019 είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής με το κόμμα Πολίτες του Ηλία Ψινάκη.[7]
