Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Γιατη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|14|10|2024}}
Ήταν γιος του Τσιόνε Γκιμπέρτι (Cione Ghiberti) ή του χρυσοτέχνη Μπάρτολο ντι Μικέλε. Ο ίδιος στα νεανικά του χρόνια ανέφερε ως πατέρα τουτον Μπάρτολο, κάτω από την επίβλεψη του οποίου εκπαιδεύτηκε ως χρυσοτέχνης στηΦλωρεντία, ωστόσο σε άλλη χρονική περίοδο ισχυρίστηκε το ίδιο καιγιατον Γκιμπέρτι, με αποτέλεσμα να παραμένει αβέβαιο ποιος από τους δύο ήταν πραγματικά ο πατέρας του. Το 1401 συμμετέσχε και κέρδισε σε καλλιτεχνικό διαγωνισμό γιατην ανάληψη του έργου κατασκευής δύο μπρούντζινων πυλών, γιατοβαπτιστήριοτου καθεδρικού ναού της Φλωρεντίας. Σώζονται μέχρι σήμερα στο μουσείο Μπαρτζέλλο της Φλωρεντίας τα ορειχάλκινα ανάγλυφα του Γκιμπέρτι καιτουΦιλίππο Μπρουνελέσκι, ο οποίος συμμετείχε στο διαγωνισμό που είχε θέμα την θυσία τουΙσαάκ.
Η εργασία τουγιατην ολοκλήρωση του έργου γιατο βαπτιστήριο του καθεδρικού ναού διήρκεσε μέχρι το 1424 περιλαμβάνοντας επίσης το σχεδιασμό ορισμένων βιτρώ, ενώ παράλληλα ο Γκιμπέρτι ανέλαβε και άλλες παραγγελίες, τις οποίες διεκπεραίωνε το εργαστήριό του, με πλήθος βοηθών καλλιτεχνών, μεταξύ των οποίων διακεκριμένες μορφές όπως οΝτονατέλοκαιοΠάολο Ουτσέλλο. Στη διάρκεια της ζωής του, ο Γκιμπέρτι έδειξε ενδιαφέρον γιατο έργο άλλων καλλιτεχνών, συνεισφέροντας σε αυτό μετον δικό του τρόπο. Χαρακτηριστικό δείγμα αποτελεί η συνεργασία τουμετονΦρα Αντζέλικο, στα πλαίσια της οποίας σχεδίασε το περίβλημα της εικόνας βωμού (ρετάμπλ) που φιλοτέχνησε ο τελευταίος γιατη συντεχνία των εμπόρων λινών (Arte dei Linaiuoli). Στα αυτοβιογραφικά του γραπτά, ο Γκιμπέρτι ισχυρίστηκε πως μόνο σε λίγα από τα σημαντικά έργα της πόλης τουδεν είχε ο ίδιος συμμετοχή. Ανκαι πιθανώς η δήλωση αυτή ενέχει το στοιχείο της υπερβολής, ο Γκιμπέρτι θεωρείται από τους καλλιτέχνες που μοιράστηκαν τις γνώσεις καιτο ταλέντο τους.
Μετά την ολοκλήρωση του έργου τουγιατον καθεδρικό ναό της Φλωρεντίας, ξεκίνησε να εργάζεται πάνω στην κατασκευή μίας ακόμα πύλης εισόδου, αυτή τη φορά γιατην ανατολική πλευρά του βαπτιστηρίου του ναού. To έργο αυτό, το οποίο ο Μιχαήλ Άγγελος ονόμασε Η Πόρτα του Παραδείσου (ιταλ.Porta del Paradiso), ολοκληρώθηκε το 1452 και περιείχε δέκα βιβλικές σκηνές που φιλοτέχνησε ο Γκιμπέρτι.
Ιδιαίτερη θέση κατέχουν επίσης τα γραπτά κείμενα του Γκιμπέρτι, τα οποία συγκέντρωσε σε τρεις ημιτελείς τόμους, μετον γενικό τίτλο I Commentariiκαι αποτελούν σημαντική πηγή γιατηναναγεννησιακή τέχνη. Το πρώτο μέρος του έργου πραγματεύεται την ιστορία της τέχνης των αρχαίων χρόνων, ενώ στο δεύτερο βιβλίο ο Γκιμπέρτι μελετά τα καλλιτεχνικά έργα του κοντινού παρελθόντος του, περιλαμβάνοντας επίσης μία αυτοβιογραφία. Από τον τρίτο τόμο διασώζονται μόνο αποσπάσματα, σύμφωνα μετα οποία επρόκειτο πιθανά για ένα αμιγώς θεωρητικό κείμενο.
Giorgio Vasari, Le vite de' più eccellenti pittori, scultori, e architettori, 1550 (Τζόρτζιο Βαζάρι, Οι βίοι των εξοχοτέρων ζωγράφων, γλυπτών και αρχιτεκτόνων -αποσπασματική ελληνική μετάφραση από τον Στέλιο Λυδάκη, "Κανάκης", 1995)
Σχετικά πολυμέσα
Ευαγγελιστής Ματθαίος, 1419-23, Φλωρεντία, Museo di Orsanmichele
Βόρεια Πύλη :
Βόρεια Πύλη :
.jpg)
