|
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 18/06/2017. |
Ο Λυκ Μπεσσόν (γαλλικά: Luc Paul Maurice Besson, προφέρεται: [lyk bɛsɔ̃], γενν. 18 Μαρτίου 1959) είναι Γάλλος σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός. Σκηνοθέτησε ή έκανε την παραγωγή στις ταινίες Subway (1985), The Big Blue (1988) και Νικίτα (1990). Είναι γνωστός για το ιδιαίτερο κινηματογραφικό του στυλ και σχετίζεται με αυτό που οι κριτικοί ονομάζουν Cinéma du look (Σινεμά της μορφής). Είναι υποψήφιος για το βραβείο César στην κατηγορία του Καλύτερου Διευθυντή και Καλύτερης Φωτογραφίας για τις ταινίες του Léon: Ο επαγγελματίας και Ο αγγελιοφόρος: Η Ιστορία της Ιωάννας της Λωρραίνης. Κέρδισε το βραβείο για τον Καλύτερο Διευθυντή και το βραβείο για τον Καλύτερο Γάλλο Σκηνοθέτη για την ταινία επιστημονικής δράσης Πέμπτο Στοιχείο (1997). Έγραψε και σκηνοθέτησε την ταινία θρίλερ Lucy (2014).
Το 1980 ίδρυσε τη δική του ταινία παραγωγής που ονομάστηκε Les Films du Loup (ελληνικά : Οι ταινίες του λυκου) και αργότερα μετονομάστηκε σε Les Films du Dauphin (ελληνικά : Οι ταινίες του δελφινιού). Αυτή η εταιρεία αντικαταστάθηκε το 2000 από τη συνεταιριστική εταιρεία παραγωγής EuropaCorp η οποία ιδρύθηκε μαζί με τον πολυετή συνεργάτη του Pierre-Ange Le Pogam. Ως συγγραφέας, σκηνοθέτης ή παραγωγός ο Μπεσσόν έχει μέχρι στιγμής συμμετάσχει στη δημιουργία περισσότερων από 50 ταινιών.
Ο Μπεσσόν γεννήθηκε στο Παρίσι, από γονείς που και οι δυο εργάστηκαν ως εκπαιδευτές κατάδυσης της Club Med. Επηρεασμένος από αυτό το περιβάλλον, ο Μπεσσόν ως παιδί σχεδίαζε να γίνει θαλάσσιος βιολόγος. Πέρασε μεγάλο μέρος της εφηβείας του ταξιδεύοντας με τους γονείς του σε τουριστικά θέρετρα στην Ιταλία, τη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα. Η οικογένεια επέστρεψε στη Γαλλία όταν ο Μπεσσόν ήταν 10 ετών. Οι γονείς του χώρισαν και ο καθένας τους ξαναπαντρεύτηκε.
"Εδώ υπάρχουν δυο οικογένειες και είμαι το μόνο κακό σουβενίρ από κάτι που δεν λειτουργεί", ανέφερε στην International Herald Tribune. "Αν εξαφανιστώ, τότε όλα είναι τέλεια. Η οργή της ύπαρξης έρχεται από εδώ. Πρέπει να κάνω κάτι αλλιώς θα πεθάνω"
Σε ηλικία 17 ετών, ο Μπεσσόν είχε ένα ατύχημα στην κατάδυση που τον έκανε ανίκανο να κάνει καταδύσεις.
"Ήμουν 17 και αναρωτιόμουν τι ήμουν έτοιμος να κάνω. Έτσι πήρα ένα κομμάτι χαρτί και στην αριστερή λίστα έγραψα όλα όσα μπορούσα να κάνω ή για τα οποία είχα δεξιότητες και στη δεξιά στήλη έγραψα όλα όσα δεν μπορούσα να κάνω. Η πρώτη γραμμή ήταν πιο σύντομη και μπορούσα να δω ότι μου άρεσε το γράψιμο, μου άρεσαν οι εικόνες, έκανα πολλές φωτογραφίες. Έτσι σκέφτηκα ότι η δημιουργία ταινιών ίσως να ήταν καλή ιδέα. Σκέφτηκα όμως ότι για να γνωρίζω πραγματικά τι θα κάνω, έπρεπε να πάω σε ένα γύρισμα. Ένας φίλος μου ήξερε έναν τύπο του οποίου ο αδερφός ήταν τρίτος βοηθός σε μια ταινία μικρού μήκους. Είναι αλήθεια" είπε σε μια συνέντευξή του το 2000 στην εφημερίδα The Guardian.
Έτσι είπα : "Εντάξει ας πάμε στο γύρισμα". Έτσι πήγα στο γύρισμα. Την επόμενη ημέρα πήγα να δω τη μητέρα μου και της είπα ότι σκόπευα να κάνω ταινίες και να σταματήσω το σχολείο. Και το έκανα. Πολύ σύντομα δημιούργησα μια ταινία μικρού μήκους και ήταν πολύ χάλια. Ήθελα να αποδείξω ότι μπορούσα να κάνω κάτι και έτσι έφτιαξα μια ταινία μικρού μήκους. Αυτό ήταν στην ουσία το κύριο μέλημά μου, να είμαι ικανός να αποδείξω ότι μπορούσα να φτιάξω μια ταινία.
Από την πλήξη του, ο Μπεσσόν άρχισε να γράφει ιστορίες, συμπεριλαμβανομένου του υποβάθρου που αργότερα εξελίχθηκε στο Πέμπτο Στοιχείο (1997), μια από τις δημοφιλείς ταινίες του. Η ταινία είναι εμπνευσμένη από τα γαλλικά κόμικς που ο Μπεσσόν διάβαζε ως έφηβος. Εργάστηκε στα πρώτα σχέδια του Le Grand Bleu όταν ήταν ακόμα στην εφηβεία. Ο Μπεσσόν σκηνοθέτησε και συν-έγραψε το σενάριο αυτού του θρίλερ επιστημονικής φαντασίας μαζί με τον σεναριογράφο Robert Mark Kamen.
Σε ηλικία 18 ετών, ο Μπεσσόν επέστρεψε στη γενέτειρά του το Παρίσι. Εκεί εργάστηκε σε περίεργες κινηματογραφικές δουλειές ώστε να λάβει μια εμπειρία πάνω στη βιομηχανία του θεάματος. Εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη δίπλα στους Claude Faraldo και Patrick Grandperret. Ο Μπεσσόν σκηνοθέτησε τρεις ταινίες μικρού μήκους, ένα ντοκιμαντέρ και αρκετές διαφημίσεις.
Μετά από αυτό μετακόμισε για τρία χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά επέστρεψε στη Γαλλία όπου ίδρυσε μια δική του εταιρεία παραγωγής. Την ονόμασε Les Films du Loup (ελληνικά : Οι ταινίες του λύκου) αλλά τη μετονόμασε σε Les Films du Dauphin (ελληνικά : Οι ταινίες του δελφινιού). Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Μπεσσόν συνάντησε τον Éric Serra και του ζήτησε να συνθέσει τη μουσική για την πρώτη του ταινία μικρού μήκους L'Avant dernier (ελληνικά : Ο προτελευταίος). Αργότερα χρησιμοποίησε τον Serra ως συνθέτη σε επόμενες ταινίες του.
Από τα τέλη του 20ου αιώνα, ο Μπεσσόν έχει γράψει και έχει κάνει την παραγωγή σε πολυάριθμες ταινίες δράσης, συμπεριλαμβανομένων των Ταξί (1998-2007), The Transporter (2002-2008), Jet Li Kiss of the Dragon και Unleashed / Danny the Dog. Οι αγγλικές ταινίες του Taken, Taken 2 και Taken 3 με πρωταγωνιστή τον Λίαμ Νίσον ήταν σημαντικές επιτυχίες του με το Taken 2 να γίνεται η ταινία με τις μεγαλύτερες εξαγωγές εκτός Γαλλίας. Ο Μπεσσόν έκανε την παραγωγή στην ταινία για την προσφορά του Παρισιού στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012.
Ο Μπεσσόν κέρδισε το βραβείο του Καλύτερου Διευθυντή και το βραβείο του Καλύτερου Γάλλου Διευθυντή για την ταινία του Πέμπτο Στοιχείο (1997). Ήταν υποψήφιος για το βραβείο Καλύτερου Σκηνοθέτη και το βραβείο Καλύτερης Ταινίας César για τις ταινίες Léon: Ο επαγγελματίας (1994) και Ο αγγελιοφόρος : Η ιστορία της Ιωάννας της Λωρραίνης (1999).
Ο Γάλλος ηθοποιός Ζαν Ρενό έχει εμφανιστεί σε πολλές ταινίες του Μπεσσόν, συμπεριλαμβανομένων των Le dernier combat (ελληνικά : Η τελευταία μάχη, 1985), Subway, The Big Blue (1988), Νικίτα (1990), and Léon: Ο επαγγελματίας (1994).
Οι κριτικοί θεωρούν τον Μπεσσόν ως βασικό στοιχείο του κινήματος Cinéma du look, ένα συγκεκριμένο, αρκετά οπτικό κίνημα που εμφανίστηκε από τη δεκαετία του 1980 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Οι ταινίες Subway (1985), The Big Blue (1988) και Nikita (1990) θεωρούνται ότι ανήκουν σε αυτό το κίνημα. Ο όρος δημιουργήθηκε από τον κριτικό Raphaël Bassan σε ένα δοκίμιο του 1989 στο περιοδικό La Revue du Cinema n ° 449. Ένας παραθεριστής του πειραματικού κινηματογράφου και φίλος των σκηνοθετών του Νέου Κύματος, ο Μπασσάν έκανε ομάδα τον Μπεσσόν και τους Jean-Jacques Beineix και Leos Carax ως τους τρεις σκηνοθέτες που ασχολούνται με το Cinéma du look. Αργότερα οι σκηνοθέτες αυτοί περιγράφηκαν ως οι ευνοούμενοι του εν λόγω κινήματος πάνω στην ουσία και του θεάματος πάνω στην αφήγηση.
Ο Μπεσσόν, μαζί με τους περισσότερους δημιουργούς ταινιών που ταξινομήθηκαν σε αυτήν την κατηγορία, ένιωθε άβολα με την ετικέτα του Cinéma du look, ιδιαίτερα υπό το πρίσμα των επιτευγμάτων των προγόνων του : το Νέο Κύμα της Γαλλίας. "Ο Ζαν-Λυκ Γκοντάρ και ο Φρανσουά Τρυφώ επαναστάτησαν ενάντια στις υπάρχουσες πολιτιστικές αξίες και χρησιμοποίησαν τον κινηματογράφο ως μέσο έκφρασης απλά και μόνο επειδή τότε ήταν το πιο πρωτοποριακό μέσο", δήλωσε ο Μπεσσόν σε μια συνέντευξη το 1985 στους The New York Times. "Σήμερα η επανάσταση συμβαίνει εξ ολοκλήρου μέσα στη βιομηχανία του θεάματος και καθοδηγείται από τον λαό που θέλει να αλλάξει τη μορφή των ταινιών κάνοντάς τες καλύτερες, πιο πειστικές και πιο απολαυστικές στη θέαση".
"Επειδή γίνεται όλο και δυσκολότερο να εισέλθουμε σε αυτόν τον κλάδο, έχουμε αναπτύξει μια ψυχολογική πανοπλία και είμαστε έτοιμοι να κάνουμε το οτιδήποτε προκειμένου να δουλεύουμε", πρόσθεσε σε αυτή την ίδια συνέντευξη. "Νομίζω ότι το όνειρό μας καθαυτό θα κλονίσει τους πυλώνες του κινηματογραφικού κέντρου".
Ο Μπεσσόν σκηνοθέτησε τη βιογραφική ταινία της Aung San Suu Kyi που ονομάστηκε The Lady (γαλλικός τίτλος : Dans la Lumiere), η οποία προβλήθηκε το φθινόπωρο του 2011. Εργάστηκε επίσης στην ταινία Lockout, η οποία προβλήθηκε τον Απρίλιο του 2012.
Πολλές από τις ταινίες του Μπεσσόν έχουν γίνει δημοφιλείς στο κοινό αλλά και στους κριτικούς. Μια τέτοια φήμη απέκτησε και το Le Grand Bleu.
"Όταν η ταινία έκανε πρεμιέρα το πρώτο βράδυ του Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 1988, ήταν υπερβολικά ντροπαλός αλλά δεν έχει σημασία. Ήταν μια πρόκληση", παρατήρησε η εφημερίδα International Herald Tribuneto 2007. "Αγκαλιάστηκε από τους νέους που γύριζαν συνεχώς για να τη βλέπουν ξανά και ξανά, η ταινία πούλησε 10 εκατ. εισιτήρια και γρήγορα έγινε αυτό που οι Γάλλοι ονομάζουν « film générationnel », μια καθοριστική στιγμή στον πολιτισμό".
Ο Μπεσσόν δημιούργησε τη σειρά ταινιών Arthur, που περιλαμβάνει την ταινία Arthur and the Minimoys, Arthur and the Forbidden City, Arthur and the Vengeance of Maltazard και Arthur and the War of the Two Worlds. Σκηνοθέτησε το Arthur and the Invisibles, μια προσαρμογή των δυο πρώτων βιβλίων της συλλογής. Μια ταινία με ζωντανή δράση και κίνηση, κυκλοφόρησε στο Ηνωμένο Βασίλειο και στις ΗΠΑ και πρωταγωνίστησαν οι Freddie Highmore, Madonna, Snoop Dogg, Mia Farrow, Robert De Niro και David Bowie.
Ο Μπεσσόν έχει χαρακτηριστεί ως "ο πιο Χόλυγουντ άνθρωπος μεταξύ των Γάλλων κινηματογραφιστών". Ο Σκοτ Τομπίας έγραψε ότι οι εμπορικές κινηματογραφικές του ταινίες είχαν "τόσες εναλλαγές - ναρκωτικά, κοροϊδία, κακοποίηση του επιτελείου και εφέ του Χονγκ Κονγκ - κάθε νέο έργο του πιθανότατα ξεκινά με μια λευκή σελίδα στον τίτλο".
Ο Αμερικανός κριτικός ταινιών Armond White επαίνεσε τον Μπεσσόν, κατατάσσοντάς τον στη λίστα με τους καλύτερους παραγωγούς ταινιών επειδή καθαρίζει και επαναστατεί τις ταινίες δράσης. Έγραψε ότι ο Μπεσσόν δραματοποιεί τον αγώνα των χαρακτήρων του ως "μια συνειδητή αντοχή στην ανθρώπινη υποβάθμιση".
Ο Μπεσσόν έχει παντρευτεί τέσσερις φορές: αρχικά το 1986 με την ηθοποιό Αν Παριγιό η οποία πρωταγωνίστησε στην ταινία Νικίτα (1990) του Μπεσσόν. Μαζί απέκτησαν μια κόρη, τη Ζυλιέτ, που γεννήθηκε το 1987. Το ζευγάρι χώρισε το 1991.
Η δεύτερη σύζυγος του Μπεσσόν ήταν η ηθοποιός Μαϊγουέν Λε Μπεσκό, η οποία ήταν 15 ετών όταν άρχισαν τη σχέση τους το 1991. Παντρεύτηκαν στα τέλη του 1992 όταν η Λε Μπεσκό ήταν έγκυος στην κόρη τους Shanna, η οποία γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 1993. Η Λε Μπεσκό αργότερα ισχυρίστηκε ότι η σχέση τους ενέπνευσε την ταινία Léon του Μπεσσόν (1994), όπου η πλοκή αφορούσε τη συναισθηματική σχέση ενός ενήλικου άνδρα με ένα 12χρονο κορίτσι. Ο γάμος τους έληξε το 1997 όταν ο Μπεσσόν έκανε σχέση με την ηθοποιό Μίλα Γιόβοβιτς κατά τη διάρκεια της σκηνοθεσίας της ταινίας Πέμπτο Στοιχείο (1997). Παντρεύτηκε την 22χρονη τότε Γιόβοβιτς στις 14 Δεκεμβρίου 1997, σε ηλικία 38 ετών, αλλά το ζευγάρι χώρισε το 1999.
Στις 28 Αυγούστου 2004, σε ηλικία 45 ετών, ο Μπεσσόν παντρεύτηκε την παραγωγό ταινιών Virginie Silla. Το ζευγάρι έχει τρία παιδιά : Thalia, Sateen και Mao.
Το 2000 ο Μπεσσόν αντικατέστησε την εταιρεία παραγωγής του από την EuropaCorp με τον Pierre-Ange Le Pogam, με τον οποίο εργαζόταν συχνά από το 1985. Τότε ο Le Pogam ήταν διευθυντής διανομής στο Gaumont. Η EuropaCorp είχε μια ισχυρή παρουσία που βασίστηκε σε αρκετές αγγλόφωνες ταινίες με διεθνή διάκριση. Διαθέτει εγκαταστάσεις στο Παρίσι, τη Νορμανδία και το Χόλιγουντ και δημιουργεί συνεργάτες στην Ιαπωνία και την Κίνα.
Σχετικά πολυμέσα