Толмачев, Толмачов, Українець, М. Кузьмичевський, П. Кузьмичевський, Кирило Василенко, Волинець, М. Галицький, М. Гордієнко, П. Петрик, Чудак και М. Т—ов
ΟΜιχαΐλο Πέτροβιτς Ντραχομάνοβ (ουκρανικά: Михайло Петрович Драгоманов, 18 Σεπτεμβρίου 1841 στο Χάντιατς – 2 Ιουλίου 1895 στηΣόφια) ήταν Ουκρανός πολιτικός επιστήμονας, οικονομολόγος, ιστορικός, φιλόσοφος, εθνογράφος και προσωπικότητα τουΚιέβου.
Με καταγωγή από οικογένεια την οικογένεια ευγενών του Πέτρο Γιακίμοβιτς Ντραχομάνοβ, ο οποίος ήταν κοζάκικης καταγωγής. Η οικογένεια Drahomanov ζούσε σε ένα μεγάλο κτήμα στην κορυφή ενός βουνού στην πόλη Gadyach.[10] Μιχαήλ Ντραχομάνοβ ξεκίνησε την εκπαίδευσή τουστο σπίτι καιστη συνέχεια σπούδασε στο σχολείο του Χάντιατς, στηΠολτάβακαιστο Εθνικό Πανεπιστήμιο του Κιέβου Ταράς Σεβτσένκο. Ήταν επίσης θείος της Ουκρανής ποιήτριας Λαρίσα Κόσατς (γνωστής ευρέως μετο όνομα Λέσια Ουκραΐνκα). Ο θείος του Ντραχομάνοβ, Γιακίβ Ντραχομάνοβ, ήταν μέλος του δεκεμβριανού κινήματος και πολιτικός κρατούμενος γιατη συμμετοχή τουστη μυστική Εταιρεία Ενωμένων Σλάβων. [11] Σύζυγός του ήταν η διάσημη ηθοποιός Λουντμίλα Ντραγκομάνοβα. Το ζευγάρι είχε μια κόρη, τη Λίντια Σισμάνοβα. [12]
Αναμνηστική πλακέτα αφιερωμένη στον Μιχαΐλο Ντραχομάνοβ στηΣόφια
Κατά τη μεταφορά των λειψάνων τουΤαράς Σεβτσένκο από τηνΑγία Πετρούποληστο λόφο Ταράς, ο Ντραχομάνοβ έδωσε μια ομιλία πάνω από τη σορό του όταν τα λείψανα σταμάτησαν στοΚίεβο.
Ο Ντραχομάνοβ δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Κιέβου από το 1870 έως το 1875, αλλά λόγω των καταστολών κατά του ουκρανικού κινήματος οι οποίες κορυφώθηκαν το 1876 μετο Εμς Ουκάζ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τηΡωσική Αυτοκρατορίακαι μετανάστευσε στηΓενεύη. Στην Ελβετία, συνέχισε την πολιτική, επιστημονική και εκδοτική του δράση. Το 1885–95, ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας. Ο Ντραχομάνοβ έγραψε το πρώτο συστηματικό πολιτικό πρόγραμμα γιατο ουκρανικό εθνικό κίνημα. Ο ίδιος όριζε τις πολιτικές του πεποιθήσεις ως «ηθικό σοσιαλισμό» και εντυπωσιάστηκε βαθιά από τη σοσιαλιστική λογοτεχνία ως έφηβος.
Ο Ντραχομάνοβ ήταν ένας από τους ηγέτες της χρομάδας του Κιέβου (αργότερα γνωστής ως Παλιά Χρομάδα), ενώ συνέχισε να ακολουθεί την ακαδημαϊκή του καριέρα. [13] Ως μέλος της Ρωσικής Γεωγραφικής Κοινότητας, δημιούργησε επαφές μεΟυκρανούς της Αυστρίας (στη Γαλικία). [13] Υπό την επιρροή του, ο Ακαδημαϊκός Κύκλος στο Λέμπεργκ (Λβιβ) υιοθέτησε την ουκρανική δημοκρατική πλατφόρμα. [13] Ως θύμα των αντιουκρανικών κατασταλτικών μέτρων από τη ρωσική κυβέρνηση, το 1875 ο Ντραχομάνοβ απολύθηκε από το Πανεπιστήμιο του Κιέβου. [13]
Το 1876 ο Ντραχομάνοβ έγινε εκπρόσωπος της χρομάδας στο εξωτερικό (Δυτική Ευρώπη) ενώ εγκαταστάθηκε στηΓενεύη της Ελβετίας. [13] Μεταξύ 1878 και 1882 εξέδωσε ένα ουκρανικό πολιτικό περιοδικό με τίτλο Hromadaκαι έναν αριθμό ρωσόφωνων φυλλαδίων. [13]Ο Ντραχομάνοβ δημιούργησε επίσης μια ουκρανική σοσιαλιστική οργάνωση μετην επωνυμία Κύκλος της Γενεύης. [13]Το 1886 η πολιτική του στάση δεν ευθυγραμμιζό΄ταν με τις πολιτικές απόψεις της Hromada, γεγονός που οδήγησε σε ρήξη και απώλεια της οικονομικής της στήριξης. [13]
Η κληρονομιά του Ντραχομάνοβ μπορεί να εντοπιστεί σε ολόκληρη την ουκρανική παράδοση των αριστερών πολιτικών κομμάτων καιτου πολιτικού ακτιβισμού. Επηρέασε προσωπικά μια ομάδα νεότερων Ουκρανών διανοουμένων στοΒασίλειο της Γαλικίας και Λοδομερίαςστα τέλη της δεκαετίας του 1870, αρχής γενομένης με τους Ιβάν Φράνκοκαι Μιχαΐλο Πάβλικ, που δέχτηκαν καιοι δύο τις ιδέες τουανκαι τις ξαναδούλεψαν αργότερα σύμφωνα μετα δικό τους πρότυπα. Το 1890 αυτοί οι διανοούμενοι ίδρυσαν το πρώτο ουκρανικό πολιτικό κόμμα, το λεγόμενο Ρουθηνοουκρανικό Ριζοσπαστικό Κόμμα. Το πρόγραμμα αυτού του κόμματος ήταν σοσιαλιστικό και επομένως το κόμμα μπορεί να θεωρηθεί ένα από τα πρώτα σοσιαλιστικά κόμματα στηνΑνατολική Ευρώπη.
Ο Ντραχομάνοβ προσπάθησε να προωθήσει μια ορθογραφική μεταρρύθμιση, την οποία ονόμασε Drahomanivka.
Το 1991 ιδρύθηκε το Κρατικό Παιδαγωγικό Πανεπιστήμιο του Κιέβου μετο όνομα Μιχαΐλο Ντραχομάνοβ στοΚίεβομε βάση το πρώην Κρατικό Παιδαγωγικό Πανεπιστήμιο του Κιέβου μετο όνομα Μαξίμ Γκόρκι. Το 1997, το πανεπιστήμιο έλαβε το καθεστώς «Εθνικό Πανεπιστήμιο». [14]
Hornowa E. Problemy polskie w twórczości Michala Drahomanowa. – Wroclaw, 1978.
Rudnytsky Ivan L. Essays in Modern Ukrainian History / Ed. by P.L. Rudnytsky. – Edmonton: Canadian institute of Ukrainian studies, University of Alberta, 1987. – 499 p. Drahomanov as a Political Theorist – P. 203 – 253. The First Ukrainian Political Program: Mykhailo Drahomanovʼs “Introduction” to Hromada. – P. 255 – 281. Mykhailo Drahomanov and the Problem of Ukrainian-Jewish Relations. – P. 283 – 297.
Σχετικά πολυμέσα
_vol_5_no_1.jpg)