Ντελικατέσεν
Delicatessen |
|---|
 Η κινηματογραφική αφίσα |
| Σκηνοθεσία | Ζαν-Πιέρ Ζενέ και Μαρκ Καρό |
|---|
| Παραγωγή | Claudie Ossard[1] |
|---|
| Πρωταγωνιστές | Ντομινίκ Πινιόν[2][3][4], Marie-Laure Dougnac[2][3], Ζαν-Κλοντ Ντρεϊφύς[3][1], Karin Viard[3][5][1], Rufus[3], Marc Caro[3], Χάουαρντ Βέρνον[3], Anne-Marie Pisani[3][5], Chick Ortega[3], Dominique Bettenfeld[3], Ντομινίκ Ζαρντί[3], Edith Ker[3], Éric Averlant, Jacques Mathou[3], Jean-François Perrier[3], Maurice Lamy[3], Silvie Laguna και Ticky Holgado[3][5] |
|---|
| Μουσική | Carlos d'Alessio |
|---|
| Φωτογραφία | Νταριούς Χοντζί[1] |
|---|
| Μοντάζ | Hervé Schneid |
|---|
| Ενδυματολόγος | Valérie Pozzo di Borgo[6][1] |
|---|
| Εταιρεία παραγωγής | StudioCanal |
|---|
| Διανομή | MOKÉP και Fandango at Home |
|---|
| Πρώτη προβολή | 1991 |
|---|
| Διάρκεια | 99 λεπτά |
|---|
| Προέλευση | Γαλλία |
|---|
| Γλώσσα | γαλλικά |
|---|
 Σχετικά πολυμέσα |
| δεδομένα (π • σ • ε
) |
Ντελικατέσεν (γαλλικός τίτλος: Delicatessen) είναι γαλλική μεταποκαλυπτική μαύρη κωμωδία του 1991 σε σκηνοθεσία Ζαν-Πιέρ Ζενέ και Μαρκ Καρό, με πρωταγωνιστές τους Ντομινίκ Πινόν και Μαρί-Λωρ Ντουνιάκ. [7]
Στη Βόρεια Αμερική η ταινία κυκλοφόρησε με την προσθήκη: «Ο Τέρι Γκίλιαμ παρουσιάζει»,[8] καθώς το μέλος της ομάδας των Μόντυ Πάιθον στήριξε με κάθε τρόπο την ταινία.
Η ταινία διαδραματίζεται σε μια μελλοντική δυστοπική κοινωνία στη μεταποκαλυπτική Γαλλία μετά την καταστροφή. Σε μια απομονωμένη πολυκατοικία οι άνθρωποι ζουν σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Τα τρόφιμα είναι δυσεύρετα και χρησιμοποιούνται επίσης και ως νόμισμα. Στο ισόγειο βρίσκεται ένα κρεοπωλείο, το οποίο διευθύνει ο ιδιοκτήτης της πολυκατοικίας, ο Κλαπέ (Ζαν-Κλωντ Ντρεϊφύς), ο οποίος δημοσιεύει αγγελίες για θέσεις εργασίας στην εφημερίδα Σκληροί Καιροί και έτσι προσελκύει στο κτήριο θύματα, τα οποία δολοφονεί και το κρέας τους το πουλάει στους ενοικιαστές του.
Μετά τη δολοφονία του τελευταίου εργαζομένου, ο άνεργος κλόουν τσίρκου Λουιζόν (Ντομινίκ Πινόν) προσλαμβάνεται στην κενή θέση του συντηρητή του κτηρίου. Συναντά την κόρη του Κλαπέ Ζυλί (Μαρί-Λωρ Ντουνιάκ) με την οποία αναπτύσσει ρομαντικό ειδύλλιο. Ο Λουιζόν αποδεικνύεται ιδιαίτερα ικανός στη δουλειά του και ο χασάπης δεν βιάζεται να τον σκοτώσει πολύ γρήγορα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αρκετοί από τους ενοικιαστές συμπαθούν τον Λουιζόν, άλλοι όμως ανησυχούν περισσότερο για την ασφάλειά τους και την ανάγκη τους για κρέας. Έχοντας επίγνωση των κινήτρων του πατέρα της, η Ζυλί κατεβαίνει στα αποχετευτικά δίκτυα και έρχεται σε επικοινωνία με τους Τρωγλοδίτες, μια ομάδα χορτοφάγων ανταρτών που ζουν στα έγκατα της γης, τους οποίους πείθει να βοηθήσουν στη διάσωση του Λουιζόν.
Κατά τη διάρκεια της σφαγής μιας ηλικιωμένης γυναίκας, οι Τρωγλοδίτες επιτίθενται αλλά απωθούνται και ο Κλαπέ με τους ενοικιαστές εισβάλλει στο δωμάτιο του Λουιζόν σε μια προσπάθεια να τον δολοφονήσει. Το ζευγάρι καταφέρνει να σωθεί και ο Κλαπέ επιστρέφοντας σκοτώνεται μόνος του κατά λάθος. Στο τέλος, ο Λουιζόν και η Ζυλί παίζουν μουσική μαζί στην οροφή της ήσυχης πλέον πολυκατοικίας.
Απόσπασμα από την παρουσίαση της ταινίας στην ιστοσελίδα cinephilia.gr.
«.... Το μαύρο χιούμορ στρωμένο σαν κατράμι σε όλο της το μήκος, η αχαλίνωτη φαντασία, η καρτουνίστικη αισθητική, ο ξέφρενος ρυθμός, η εκπληκτική χρωματική παλέτα (δια χειρός του Ντάριους Κόντζι), τα ευρηματικά ειδικά εφέ, το πανέξυπνο σενάριο, τα εξαίσια σκηνικά και κοστούμια και οι χαρακτήρες-καρικατούρες, βγαλμένοι θαρρείς από τα πιο δυσοίωνα κόμικς, αποτελούν τα υλικά μιας αλλόκοτης ταινίας, που ζωντανεύει έναν, κυριολεκτικά, εξωφρενικό, κόσμο....»[9]
Στην 17η τελετή των βραβείων Σεζάρ το 1992, η ταινία τιμήθηκε με τέσσερα βραβεία.
- Βραβεία Σεζάρ 1992:
- Καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη
- Καλύτερου σεναρίου
- Καλύτερων σκηνικών
- Καλύτερoυ μοντάζ
- Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Τόκιο: Χρυσό Βραβείο
- 1990: Βραβείο από το Fondation Gan pour le cinéma
- Βραβεία Σεζάρ 1992:
- Καλύτερου ηθοποιού β΄ ανδρικού ρόλου για τον Ζαν-Κλωντ Ντρεϊφύς
- Καλύτερης πλέον υποσχόμενης ηθοποιού για τη Μαρί-Λωρ Ντουνιάκ
- Καλύτερης φωτογραφίας για τον Ντάριους Κόντζι
- Καλύτερης μουσικής για τον Κάρλος ντ'Αλέσιο
- Καλύτερου ήχου για τον Ζερόμ Τιώ
- Καλύτερων κουστουμιών για τη Βαλερί Πόντζο ντι Μπόργκο
- Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου: Grand Prix το 1997
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 europeanfilmawards.eu/en_EN/film/delicatessen.5336. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 www.metacritic.com/movie/delicatessen. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2016.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 3,12 3,13 3,14 3,15 www.imdb.com/title/tt0101700/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2016.
- ↑ www.filmaffinity.com/es/film200350.html. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2016.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=6649.html. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2016.
- ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. tt0101700. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ . «imdb.com/title/Delicatessen».
- ↑ . «usatoday30.usatoday.com/life/movies/reviews/2006-05-04-new-on-dvd».
- ↑ . «cinephilia.gr/index.php/tainies/europa/3942-delicatessen-marc-caro-jean-pierre-jeunet».
-affiche.png)