ΟσερΡίτσαρντ ΣτηλκαιΡίτσαρντ Στιλ[9][10] (αγγλικά: Richard Steele, περ. 12 Μαρτίου 1672 – 1 Σεπτεμβρίου 1729) ήταν Αγγλοϊρλανδός δοκιμιογράφος, θεατρικός συγγραφέας, δημοσιογράφος και πολιτικός, γνωστός ως συνιδρυτής, μαζί μετον φίλο τουΤζόζεφ Άντισον, του περιοδικού The Spectator.[11]
ΟΣτηλ γεννήθηκε στοΔουβλίνο της Ιρλανδίαςτο 1671 και ήταν γιος πλούσιου δικηγόρου. Οι γονείς του πέθαναν όταν ήταν 5 ετών και ανατράφηκε από τον θείο του Χένρι Γκασκόιν στον οποίο όφειλε «μια φιλελεύθερη εκπαίδευση». Πήγε για σπουδές στην Αγγλία στο Τσάρτερχαους κοντά στο Λονδίνο το 1684, όπου συνάντησε τονΤζόζεφ Άντισονκαι έτσι ξεκίνησε μια από τις πιο γόνιμες λογοτεχνικές φιλίες, η οποία διήρκεσε έως ότου οι κυρίως πολιτικές διαφωνίες τους προκάλεσαν ψυχρότητα καιτην τελική αποξένωση λίγο πριντο θάνατο του Άντισον το 1719. Συνέχισε την περαιτέρω εκπαίδευσή τουστηνΟξφόρδη από το 1689. Το 1692 εντάχθηκε στον βρετανικό στρατό, όπου υπηρέτησε στη Φρουρά ως ιππέας. Καθώς δεν είχε χρήματα και διασυνδέσεις που ήταν απαραίτητες για ουσιαστική πρόοδο, εγκατέλειψε το στρατό το 1705.
Εντω μεταξύ, είχε ήδη αρχίσει μια δεύτερη καριέρα, ως συγγραφέας. Η απέχθειά τουγιατη στρατιωτική ζωή οδήγησε στο πρώτο του έργο, Ο Χριστιανός Ήρωας (1701), στο οποίο ασχολήθηκε με τους διαφορετικούς ρόλους των ανθρώπων στην κοινωνία. Το έργο θεωρήθηκε ως φυλλάδιο ηθικής διδασκαλίας και υπέστη κριτική ως υποκριτικό, επειδή ο συγγραφέας δεν ακολουθούσε το κήρυγμά του, καθώς ο ίδιος ήταν γνωστό ότι απολάμβανε το ποτό, τις μονομαχίες καιτην ακολασία στην πόλη.
Είχε την πρώτη του λογοτεχνική επιτυχία ως θεατρικός συγγραφέας με κωμωδίες όπως Ο τρυφερός σύζυγος από το 1703. Το 1706 έγινε εκδότης της εφημερίδας London Gazetteκαι διορίστηκε σεμια θέση στην αυλή της βασίλισσας Άνναςκαιτου συζύγου της Γεωργίου της Δανίας.
Το 1709 οΣτηλ ίδρυσε το περιοδικό The Tatler (Ο Ομιλητής), το οποίο κυκλοφορούσε τρεις φορές την εβδομάδα και είχε γρήγορα επιτυχία στο κοινό. Έγραψε σ' αυτό το περιοδικό μετο ψευδώνυμο Άιζακ Μπίκερσταφ, που χρησιμοποιήθηκε προηγουμένως από τονΤζόναθαν Σουίφτ, την πλειοψηφία των άρθρων, ο Άντισον καιο Σουίφτ συνεισέφεραν επίσης τακτικά με άρθρα. Το 1711 το περιοδικό έκλεισε, πιθανότατα για πολιτικούς λόγους.[12]
Στη συνέχεια, οΣτηλκαιο Άντισον ίδρυσαν το The Spectator (Ο Θεατής). Τα δοκίμια τωνΣτηλκαιο Άντισον είναι επίσης αξιοσημείωτα καθώς περιέχουν πολλές ρεαλιστικές περιγραφές της πολιτιστικής και καθημερινής ζωής της εποχής. Έτσι θεωρούνται ότι άνοιξαν τον δρόμο γιατο ρεαλιστικό οικογενειακό και ηθικό μυθιστόρημα του 18ου αιώνα ( Τζόναθαν Σουίφτ, Χένρι Φήλντινγκ, Σάμουελ Ρίτσαρντσον, κ.λ). Μεταξύ άλλων, οΣτηλ δημοσίευσε την περιπετειώδη αλλά αληθινή ιστορία τουΣκωτσέζου ναυτικού Αλεξάντερ Σέλκιρκ, η οποία αργότερα ενέπνευσε τονΝτάνιελ Ντεφόεγιατο μυθιστόρημα Ροβινσώνας Κρούσος.
Το 1713 οΣτηλ, ο οποίος ανήκε στο κόμμα των Ουίγων, έγινε μέλος της Βουλής των Κοινοτήτων, από την οποία σύντομα εκδιώχθηκε επειδή δημοσίευσε ένα φυλλάδιο στο οποίο υποστήριζε τη διαδοχή τουΟίκου του Αννόβερου. Όταν οΓεώργιος Α' ανέβηκε στο θρόνο το επόμενο έτος, οΣτηλ διορίστηκε διευθυντής του θεάτρου Ντρούρυ Λέιν στο Λονδίνο και ανακηρύχθηκε ιππότης στις 9 Απριλίου 1715.[13]
Η υγεία τουΣτηλ υπονομεύτηκε σταδιακά από την εύθυμη ασυγκράτητη ζωή τουκαι υπέφερε από ασθένειες. Ωστόσο, ασχολήθηκε ευσυνείδητα μετα κοινοβουλευτικά του καθήκοντα καιμετη συμμετοχή τουστη διοίκηση του Ντρούρυ Λέιν. Μία από τις κύριες συνεισφορές τουστην ευημερία του θεάτρου ήταν η τελευταία καιπιο επιτυχημένη κωμωδία του,The Conscious Lovers (1722), ένα από ταπιο δημοφιλή έργα του αιώνα και ίσως το καλύτερο δείγμα αγγλικής συναισθηματικής κωμωδίας.[14]
Μετά από μια διαμάχη μετον Άντισον και τις διαμάχες μετην κυβέρνηση, αποσύρθηκε στηνΟυαλία, όπου πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του έως τον θάνατό τουτην 1η Σεπτεμβρίου 1729.[15]
Το 1705, οΣτηλ παντρεύτηκε μια χήρα, τη Μάργκαρετ Στρετς, η οποία πέθανε τον επόμενο χρόνο. Μετά το θάνατό της, μια φυτεία που είχε σταΜπαρμπάντος περιήλθε στην ιδιοκτησία του. [16]Το 1707, παντρεύτηκε τη Μαίρη Σκάρλοκ, την οποία γνώρισε στην κηδεία της πρώτης του συζύγου. Η αλληλογραφία τους περιλαμβάνει περισσότερες από 400 επιστολές, τις οποίες έγραψαν κατά τη διάρκεια της ερωτοτροπίας καιτου γάμου τους. Απέκτησαν μια κόρη (το μόνο νόμιμο παιδί τουΣτηλ).
Η δραματική μέθοδος τουΣτηλ είναι να καταδείξει τις διαφορές των κοινωνικών τάξεων: έτσι, δίπλα σε πρόσωπα της ανώτερης κοινωνίας εισάγει ένα σύνολο χαρακτήρων πολύ χαμηλότερου ηθικού κώδικα. Η τρίτη ομάδα, οι υπηρέτες, αποτελεί το καθαρά κωμικό στοιχείο. ΟΣτιλ θεωρούσε τον εαυτό του καινοτόμο αναμορφωτή στην Αγγλία του 18ου αιώνα, εργαζόμενος γιανα αντικαταστήσει τις πρόστυχες κωμωδίες της εποχής της Παλινόρθωσης με ένα νέο είδος δράματος πουθα παρείχε ηθική εκπαίδευση στο κοινό. Ωστόσο, ο συγγραφέας καταφεύγει συχνά στον διδακτικό λόγο, χωρίς άμεση σχέση μετην υπόθεση, που έχει θεωρηθεί αδυναμία των θεατρικών έργων του.[17]
Σχετικά πολυμέσα