Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 14/02/2020.
Ήταν γιος τού Βλαντίμιρ πρίγκιπα τού Νόβγκοροντ και της Όντας, κόρης τού Λεοπόλδου κόμη τού Στάντε. Βαπτίστηκε Μιχαήλ.
Όταν ήταν νέος κυβέρνησε το Ροστόβ στην περιοχή της Μέρια. Ο πατέρας του ήταν ο πρωτότοκος γιος τού Γιαροσλάβ Α΄ τού σοφού μεγάλου πρίγκιπα τού Κιέβου. Ανο Βλαντίμιρ δεν είχε αποβιώσει δύο έτη πριντον πατέρα του, θατον είχε διαδεχθεί στο Κίεβο. Σύμφωνα μετο δίκαιο των Ανατολικών Σλάβων, ανδεν κυβερνήσει ο πατέρας, τα τέκνα δεν έχουν δικαίωμα διαδοχής, έτσι οι απόγονοι τού Βλαντίμιρ ήταν izgoi (εξαιρετέοι της διαδοχής).
Πέντε έτη μετά που απεβίωσε ο Βλαντίμιρ, ο Ροστισλάβ ήταν 14 ετών καιδεν είχε εισόδημα (appanage). Τελικά οι θείοι του τού έδωσαν τη Βολινία καιτη Γαλικία, όπου κυβέρνησε το διάστημα 1057-64, φρουρώντας το δυτικό σύνορο της Ρωσικής γης. Σύμφωνα μετον ιστορικό Βασίλι Τάτιστσεβ, εκεί νυμφεύτηκε την κόρη τού βασιλιά της Ουγγαρίας. Ωστόσο ο Ροστισλάβ δεν άρεσε την απομεμακρυσμένη και πενιχρή γη αυτή καιτο 1064 συνέδραμε τον έμπιστο στρατηγό τού πατέρα τουΒισάτανα καταλάβει το Τμουταρακάν στη Μαύρη Θάλασσα, πόλη που πρίν ήλεγχαν οι πρίγκιπες τού Τσέρνιγοβ.
Ο προκάτοχός τουΓκλεμπ πρίγκιπας τού Τμουταρακάν δραπέτευσε στον πατέρα τουΣβιατοσλάβ Β΄ πρίγκιπα του Τσέρνιγοβ, που ήταν σύμμαχος με δύο αδελφούς του (τριανδρία). Αυτός ήλθε με στρατό και εκτόπισε τον Ροστισλάβ και επέστρεψε στο Τσέρνιγκοβ. Έπειτα ο Ροστισλάβ εκτόπισε πάλι τον Γκλεμπ και εισήλθε θριαμβευτής στην πόλη. Υπέταξε τους Κιρκάσιους της περιοχής και άλλες εντόπιες φυλές. Οι επιτυχίες του ανησύχησαν τους γειτονικούς Έλληνες της Χερσονήσου στην Κριμαία, που όταν ένιωσαν ότι απειλούνται, τον δηλητηρίασαν το 1066.
Kashtanov, S.M. (1994). "Was Oda of Stade a wife of the Grand Prince Sviatoslav Yaroslavich?" (Eastern Europe in antiquity and the Middle Ages: Ancient Ruthenia in a system of ethno-political and cultural relationships. ed.). Moscow: Institute of the Russian history. pp. 16–18. ISBN 5-201-00594-2.
