Κατά τη διάρκεια τουΒ' Παγκοσμίου Πολέμου, το Σάρβαρ χρησιμοποιήθηκε ως κέντρο φυλάκισης Πολωνών στρατιωτών που είχαν φτάσει στην Ουγγαρία το 1939. Αργότερα στον πόλεμο, το Σάρβαρ χρησιμοποιήθηκε ως στρατόπεδο συγκέντρωσης γιατον εγκλεισμό χιλιάδων Σερβικών οικογενειών, που εκδιώχθηκαν από Ούγγρους στρατιώτες από τα σπίτια τους στη βόρεια Σερβία το 1941.[2] Τώρα, υπάρχει ένα μνημείο και ένα νεκροταφείο για εκατοντάδες Σέρβους, που πέθαναν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Σάρβαρ.[2]
Τα αξιοθέατα του Σάρβαρ περιλαμβάνουν τοσπα (μετα διάσημα ιαματικά νερά), μιαΜπαρόκ εκκλησία, έναν αμπελώνα, το δάσος του πάρκου καιτη λίμνη Σονακάζο. Αρκετά σπάνια εκθέματα παρουσιάζονται στις αίθουσες του Μουσείου Φέρεντς Νάντοσντι.
Εξαιτίας της οικογένειας Νάντοσντι, το κάστρο του Σάρβαρ, που ονομάζεται τώρα Κάστρο Νάντοσντι, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πρόοδο του ουγγρικού πολιτισμού κατά τον 16οκαιτον 17ο αιώνα. Το πρώτο βιβλίο της Ουγγρικής γλώσσας, Η Καινή Διαθήκητου 1541, εκτυπώθηκε εδώ. Η αίθουσα του ιππότη του κάστρου είναι διακοσμημένη με σκηνές μάχης του κόμη Φέρεντς Νάντοσντι (ο οποίος παντρεύτηκε την φημισμένη Ελισάβετ Μπάτορι) καιμε σκηνές από την Παλαιά Διαθήκη.
Το κάστρο καιτο συγκρότημα κατοικιών του Νάντοσντι αργότερα έγιναν ιδιοκτησία τωνβασιλιάδων της Βαυαρίας, καιο πρώην βασιλιάς Λουδοβίκος Γ' πέθανε εκεί το 1921, τρία χρόνια μετά την ανατροπή του.[3]Ο τελευταίος ιδιοκτήτης του οποίου η περιουσία απαλλοτριώθηκε το 1945 ήταν ο πρίγκιπας Φραντς της Βαυαρίας, γιος του Λουδοβίκου Γ ́. Ο εγγονός του Λουδοβίκου, οΠρίγκιπας Αλβέρτος της Βαυαρίας, έζησε στην εξορία στη Βουδαπέστη μεταξύ του 1939 και του 1944 και επισκέφθηκε περιστασιακά τον θείο του Φραντς μετην οικογένειά τουπριν συλληφθούν από τηνΓκεστάποκαι απελαθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία. Ο πρίγκιπας Φραντς είχε δημιουργήσει ένα αγροτικό εκτροφείο αλόγων εδώ. Τα άλογα αυτά τα πήρε μαζί τουστο Κάστρο Λοϊτστέτεν στη Βαυαρία όταν έφυγε. Πολλοί από τους υπαλλήλους του κάστρου επίσης κατέφυγαν εκεί.
Σχετικά πολυμέσα
