Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 12/02/2013.
ΤοΣάσσο Μαρκόνι (Ιταλ.Sasso Marconi, μετάφραση σταΕλληνικάΒράχος του Μαρκόνι) είναι ένας δήμος της βορειοανατολικής Ιταλίαςπου βρίσκεται στην περιφέρεια της Εμίλια Ρομάνια, στην επαρχία της Μπολόνια.
Το έδαφος του Σάσσο Μαρκόνι είναι λοφώδης μετον κεντρικό οικισμό να βρίσκεται στα 128 μέτρα καιστο σύνολο τουνα κυμαίνεται από 73 μέτρα ελάχιστο υψόμετρο μέχρι τα 667 μέτρα το μέγιστο (όρος Αντόνε). Ο δήμος διασχίζεται από τον ποταμό Ρένοκαιτον ποταμό Σέττα (Setta). Χαρακτηριστικός γεωλογικός σχηματισμός που βρίσκεται στο δήμο, πάνω από τον οικισμό Φοντάνα, είναι ο Βράχος ή Γκρεμός (Ιταλ.La Rupe). Πρόκειται για έναν απότομο γκρεμό του βουνού Σάσο (Sasso) (με υψόμετρο τα 242 μέτρα), που δίνει καιτο όνομα στον δήμο, ο οποίος σημάδεψε την ιστορία του δήμου με κάποια τραγικά γεγονότα. Η συνολική έκταση του δήμου είναι 96,54 τ.χλμ.καιοιγεωγραφικές του συντεταγμένες είναι: 44°24'1"44 N γεωγραφικό πλάτοςκαι 11°15'1"80 E γεωγραφικό μήκος.
Η περιοχή του Σάσσο Μαρκόνι έχει κατοικηθεί από την προϊστορία. Στις περιοχές τουΜπόσκο ντι ΜάλτακαιΒίλλα Κουιέτε έχουν βρεθεί ευρήματα της Χαλκολιθικής περιόδου, ενώ στην θέση Ρόκκα ντι Μπαντόλο υπάρχουν τάφοι της εποχής του Ορείχαλκου. Σε διάφορες περιοχές του δήμου έχουν βρεθεί τάφοι του Βιλλανοβιάνου πολιτισμού καιτωνΕτρούσκων. Στην θέση που βρίσκεται σήμερα ο κεντρικός οικισμός υποθέτεται ότι βρισκόταν η θρυλική πόλη των Ετρούσκων Καρένα (Ιταλ.Carena). Από τηνΡωμαϊκή εποχή έχει φτάσει μέχρι τις μέρες μας το υδραγωγείο, πουεν μέρει λειτουργεί ακόμα, που χρησίμευε γιατην μεταφορά του πόσιμου νερού των ποταμών Ρένο και Σέττα στηνΜπολόνια. Μετην πτώση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας την περιοχή την κατέκτησαν οιΒυζαντινοίπουθατην κρατήσουν μέχρι το727μ.Χ. οπότε θα περάσει στους Λονγκομβάρδους. Κατά τονμεσαίωνα, στην φεουδαρχική περίοδο, η περιοχή θα χωριστεί σε διάφορα κομμάτια πουτο καθένα θα περάσει υπό ξεχωριστή διοίκηση. Οι σημαντικότεροι κύριοι της περιοχής θα είναι ο δήμος της Μπολόνια, η επισκοπή της Μπολόνια καιοι κόμηδες του Πάνικο. Όλοι αυτοί θα βρίσκονται σε συνεχή διαμάχη μεταξύ τους μέχρι τον 14ο αιώνα οπότε καιθα περάσει όλη η περιοχή υπό τον έλεγχο του δήμου της Μπολόνια. Το1238ο μοναχός Τζιοβάννι ντα Πάνικο (Ιταλ.Giovanni da Panico) θα σκάψει στον Βράχο (Sasso) ένα παρεκκλήσι αφιερωμένο στην Παναγία του βράχου. Στα τέλη του 15ου αιώνα ο Νικολό Σανούτι (Nicolò Sanuti), πρώτος κόμης της Πορρέττα, θα χτίσει μία εξοχική έπαυλη με ένα σιντριβάνι (Fontana) στον κήπο πουθα δώσει το όνομα στον οικισμό πουθα δημιουργηθεί γύρο από αυτήν. Το1477ο κόμης θα μεγαλώσει το παρεκκλήσι στον βράχο μετατρέποντας τοσε ιερό. Την εποχή των Μπεντιβόλιο το Σάσσο Μαρκόνι δεν ζήσει την μεγαλύτερη άνθηση. Θα αναπτυχθεί ιδιαίτερα η γεωργία ενώ στην περιοχή οι επιφανής οικογένειες των ευγενών της Μπολόνια θα κατασκευάσουν έναν μεγάλο αριθμό εξοχικών επαύλεων, οι περισσότερες κατά τον 17ο αιώνα. Την περίοδο του Ναπολέοντα θα δημιουργηθεί ο δήμος μετο όνομα Πραντούρο ε Σάσο (Praduro e Sasso) καιθα πάρει τη σημερινή του μορφή το1828. Στις 24 Ιουνίου του1892η ιστορία του δήμου θα σημαδευτεί από την κατάρρευση ενός μέρους του Βράχου (Sasso). Η κατάρρευση του Βράχου θα προκληθεί από τα λατομεία που λειτουργούσαν από τα μέσα του 18ου αιώνα, παρόλες τις συνεχής απαγορεύσεις, ενώ τα θύματα αποτελούνταν από τα μέλη των φτωχών οικογενειών που είχαν δημιουργήσει τα σπίτια τους μέσα στα εγκαταλελειμμένα λατομεία. Κατά τονδεύτερο παγκόσμιο πόλεμοτο Σάσσο Μαρκόνι θα μεγάλες καταστροφές και πολλές ανθρώπινες απόλυες. Θα βρεθεί στο κέντρο των γεγονότων κυρίως προς το τέλος του πολέμου. Εδώ οι Γερμανοί θα αναπτύξουν μία από τις τελευταίες αντιστάσεις, ενάντια των συμμάχων, πριν την οριστική υποχώρηση προς τα βόρεια, γι’αυτό η περιοχή θα υποστεί εκτεταμένους βομβαρδισμούς. Στον οικισμό Κόλλε Αμένο οι γερμανοί είχαν δημιουργήσει στρατόπεδο φυλάκισης. Μετά το τέλος του πολέμου το Σάσο θα γνωρίσει μεγάλη βιομηχανική και οικιστική ανάπτυξη.
Παρόλες τις καταστροφές του τελευταίου πολέμου το Σάσσο Μαρκόνι είναι πλούσιο σε μνημεία. Από τα σημαντικότερα και ενδιαφέροντα γιατον επισκέπτη αναφέρουμε:
Βίλλα Γκριφφόνι (Ιταλ.Villa Griffoni), στο δημοτικό διαμέρισμα Ποντέκκιο Μαρκόνι, μπορεί να θεωρηθεί το σημαντικότερο μνημείο του Σάσσο Μαρκόνι και γνωστή σε όλο τον κόσμο. Πρόκειται για μία βίλα που κατασκευάστηκε από την οικογένεια Γκριφφόνι το1600και αγοράστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα από την οικογένεια Μαρκόνι. Ήταν η πατρική εξοχική κατοικία τουΓουλιέλμο Μαρκόνι. Σε αυτή την βίλα ο Μαρκόνι έκανε τα πρώτα του πειράματα και από ένα παράθυρο της σιταποθήκης έκανε την πρώτη του ασύρματη μετάδοση. Στη βάση του λοφίσκου, πάνω στον οποίο βρίσκεται η βίλα, το1941 σκάφθηκε τοΜαυσωλείοπου αναπαύεται ο επιστήμονας καιη γυναίκα του. Στην βίλα έχει έδρα το Ίδρυμα Γουλιέλμος Μαρκόνι και λειτουργεί μουσείο στην μνήμη του, ένα μέρος της βίλας χρησιμοποιείται ως εργαστήριο από τα πανεπιστήμια της Μπολόνια και Τεργέστης.
Βίλλα Κουιέτε (Ιταλ.Villa Quiete), στο Ποντέκκιο Μαρκόνι, είναι μία βίλα που χτίστηκε από τον ηγούμενο Μπελλόνι (Belloni) στις αρχές του1700σε μία ειδυλλιακή τοποθεσία μέσα σε ένα μνημειακό δάσος από καστανιές.
Παλάτσο Σανούτι (Ιταλ.Palazzo Sanuti), στον οικισμό Φοντάνα, γνωστό και ως Παλάτσο Φοντάνα καιπου έδωσε το όνομα στον οικισμό. Πρόκειται για μία εξοχική έπαυλη που έφτιαξε ο ευγενής και πρώτος κόμης της Πορρέττα Νικολό Σανούτι (Nicolò Sanuti) στα μέσα του '400. Στον κήπο της έπαυλης υπάρχει ένα σιντριβάνι, πουστα Ιταλικά λέγεται Φοντάνα.
Βίλλα Ακιλλίνι (Ιταλ.Villa Achillini), στο Μποργκονουόβο. Είναι έπαυλη του 16ου αιώνα κατασκευασμένη από τον Μπολονιέζο ευγενή Τζιοβάννι Φιλλότεο Ακιλλίνι (Ιταλ.Giovanni Filloteo Achillini). Έχει μία χαρακτηριστική μορφή τριών πύργων ενωμένων μετονπιο ψηλό από αυτούς στο κέντρο.
Ο οικισμός του Κόλλε Αμένο (Ιταλ.Borgo di Colle Ameno). Ο οικισμός δημιουργήθηκε τον 18ο αιώνα, από τον γερουσιαστή της Μπολόνια, Φιλίππο Κάρλο Γκιζιλιέρι (Filippo Carlo Ghisilieri). Είναι το αποτέλεσμα του οράματος του δημιουργού τουγια μία ιδανική και αυτάρκη πόλη. Εκτός από την έπαυλη του ευγενή υπάρχουν οι κατοικίες των εργαζομένων, η εκκλησία, το νοσοκομείο, το θέατρο, η βιοτεχνία των κεραμικών, το τυπογραφείο, τα μαγαζιά, τα εργαστήρια και άλλα κτήρια που χρειάζονταν σε μία αυτάρκη κοινότητα. Πολλά από τα κτήρια χρησιμοποιούνται ακόμα γιατον ίδιο σκοπό που δημιουργήθηκαν.
Εκκλησία του Αγίου Πέτρου (Ιταλ.Chiesa di San Pietro), στον κεντρικό οικισμό του δήμου δίπλα στο δημαρχείο στην κεντρική πλατεία. Η αρχική εκκλησία χτίστηκε μεταξύ του1802και1831με σκοπό να μεταφερθεί εκεί η ιερή εικόνα της Παναγίας του βράχου που μέχρι τότε βρισκότανε στο ομώνυμο ιερό που είχε σκαφτεί στον βράχο. Η σημερινή εκκλησία κατασκευάστηκε το1951 γιατί η αρχική καταστράφηκε με τους βομβαρδισμούς του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, με εξαίρεση τα δύο καμπαναριά, μαζί μετην ιερή εικόνα.
Η Φιέρα ντι Ποντέκκιο (Fiera di Pontecchio) που διεξάγεται στις 8 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο από το1768με εξαίρεση το1944που είναι η μόνη χρονιά πουδεν πραγματοποιήθηκε.
Η γιορτή της Τρούφας (Tartufesta) που πραγματοποιείτε σε διάφορους οικισμούς του δήμου με διαφορετικές ημερομηνίες.
Η μεσαιωνική γιορτή (Festa Medievale) που πραγματοποιείτε στον οικισμό Φοντάνα προς τιμή του Νικολό Σανούτι και της γυναίκας του.
Οι μόνιμοι κάτοικοι του δήμου την 1η Ιανουαρίου του2011 ήταν 14719 άτομα.
Οι ξένοι μόνιμοι κάτοικοι στον δήμο την 1η Ιανουαρίου του 2011 ήταν 896 άτομα. Οι χώρες από τις οποίες προέρχονται οι περισσότεροι είναι ηΡουμανίαμε 165 άτομα, τοΜαρόκομε 150 άτομα καιηΑλβανίαμε 94 άτομα.
Ιταλία
.svg)
