ΟΣεργκέι Νικολάιεβιτς Βινογκράντσκι (Sergei Nikolaievich Winogradsky)[12] (ή Vinogradskiy; ουκρανικά: Сергій Миколайович Виноградський; 1 Σεπτεμβρίου 1856 – 25 Φεβρουαρίου 1953) ήταν Ουκρανός μικροβιολόγος, οικολόγοςκαι εδαφολόγος που πρωτοστάτησε στην έννοια τουκύκλου ζωής. [13][14]
Ο Βινογκράντσκι ανακάλυψε την πρώτη γνωστή μορφή λιθοτροφίας κατά τη διάρκεια της έρευνάς τουμετονBeggiatoaτο 1887. Ανέφερε ότι οBeggiatoa οξειδώνει το υδρόθειο (H 2 S) ως πηγή ενέργειας και σχημάτισε ενδοκυτταρικά σταγονίδια θείου. [15] Αυτή η έρευνα έδωσε το πρώτο παράδειγμα λιθοτροφίας, αλλά όχι αυτοτροφίας.
Ο Βινογκράντσκι γεννήθηκε στοΚίεβο της Ουκρανίας (τότε στηΡωσική Αυτοκρατορία). Σε αυτό το πρώιμο στάδιο της ζωής του, ο Βινογκράντσκι ήταν «αυστηρά αφοσιωμένος στηνορθόδοξη πίστη», ανκαι αργότερα έγινε άθρησκος. [17]
Εισήλθε στο Αυτοκρατορικό Ωδείο Μουσικής στην Αγία Πετρούπολη το 1875 για να σπουδάσει πιάνο.[12] Ωστόσο, μετά από δύο χρόνια μουσικής εκπαίδευσης, μπήκε στοΠανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούποληςτο 1877 για να σπουδάσει χημεία υπό τον Νικολάι Μενσούτκιν και βοτανική υπό τον Αντρέι Σεργκέεβιτς Φαμίντσιν.[12]
Έλαβε δίπλωμα το 1881 και έμεινε στοΠανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούποληςγια μεταπτυχιακό στη βοτανική το 1884. Το 1885, άρχισε να εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου υπό τον διάσημο βοτανολόγο Άντον ντε Μπάρι. Ο Βινογκράντσκι έγινε γνωστός γιατο έργο του πάνω στα βακτήρια του θείου.
Το 1888, μετακόμισε στηΖυρίχη, όπου ξεκίνησε έρευνα γιατη διαδικασία της νιτροποίησης, εντοπίζοντας τα γένη NitrosomonasκαιNitrosococcus, που οξειδώνουν το αμμώνιοσε νιτρώδη καιNitrobacter, που οξειδώνει τα νιτρώδη σε νιτρικά. [18]
Επέστρεψε στην Αγία Πετρούπολη γιατην περίοδο 1891–1905 και ηγήθηκε του τμήματος γενικής μικροβιολογίας του Ινστιτούτου Πειραματικής Ιατρικής. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, εντόπισε το υποχρεωτικό αναερόβιο Clostridium pasterianum, το οποίο είναι ικανό να ρυθμίζει το ατμοσφαιρικό άζωτο. Στην Αγία Πετρούπολη, εκπαίδευσε τον μοναδικό του μαθητή και βοηθό Βασίλι Ομελιάνσκι, ο οποίος διέδωσε τις έννοιες καιτη μεθοδολογία του Βινογκράντσκι στηΣοβιετική Ένωση τις επόμενες δεκαετίες. [19]
Το 1901 εξελέγη επίτιμο μέλος της Εταιρείας Φυσικολόγων της Μόσχας καιτο 1902 αντεπιστέλλον μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών.
Αποσύρθηκε από την ενεργό επιστημονική εργασία το 1905, μοιράζοντας τον χρόνο του μεταξύ της ιδιωτικής του περιουσίας και της Ελβετίας. Το 1922, δέχτηκε μια πρόσκληση να διευθύνει το τμήμα γεωργικής βακτηριολογίας στο Ινστιτούτο Παστέρ σε έναν πειραματικό σταθμό στοΜπρι-Κοντ-Ρομπέρ, Γαλλία, περίπου 30 χλμ από το Παρίσι. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, εργάστηκε σεμια σειρά θεμάτων, μεταξύ των οποίων βακτήρια σιδήρου, νιτροποιητικά βακτήρια, δέσμευση αζώτου από τοAzotobacter, βακτήρια αποσύνθεσης κυτταρίνηςκαι μεθόδους καλλιέργειας μικροοργανισμών του εδάφους. Ο Βινογκράντσκι αποσύρθηκε από την ενεργό ζωή το 1940 και πέθανε στοΜπρι-Κοντ-Ρόμπερ το 1953.
Το έργο τουγιατον κύκλο του αζώτου συμπεριλαμβάνει τα εξής:
Η αναγνώριση του υποχρεωτικού αναερόβιου Clostridium pasterianum είναι ένα ελεύθερα ζωντανό μικρόβιο ικανό να σταθεροποιεί το ατμοσφαιρικό άζωτο καιναμηνζεισε οζίδια ρίζας οσπρίων.
Ο Βινογκράντσκι είναι περισσότερο γνωστός γιατην ανακάλυψη της χημειοαυτοτροφίας, η οποία σύντομα έγινε ευρέως γνωστή ως χημειοσύνθεση, η διαδικασία μετην οποία οι οργανισμοί αντλούν ενέργεια από μια σειρά από διαφορετικές ανόργανες ενώσειςκαι λαμβάνουν άνθρακαμετη μορφή διοξειδίου του άνθρακα. Παλαιότερα, πιστευόταν ότι τα αυτότροφα λάμβαναν την ενέργειά τους αποκλειστικά από τοφως, όχι από αντιδράσεις ανόργανων ενώσεων. Μετην ανακάλυψη οργανισμών που οξειδώνουν ανόργανες ενώσεις όπως το υδρόθειο καιτο αμμώνιο ως πηγές ενέργειας, τα αυτότροφα μπορούσαν να χωριστούν σε δύο ομάδες: φωτοαυτοτροφικάκαι χημειοαυτοτροφικά. Ο Βινογκράντσκι ήταν ένας από τους πρώτους ερευνητές που προσπάθησαν να κατανοήσουν τους μικροοργανισμούς έξω από το ιατρικό πλαίσιο, καθιστώντας τον μεταξύ των πρώτων σπουδαστών μικροβιακής οικολογίας και περιβαλλοντικής μικροβιολογίας.
Η στήλη Βινογκράντσκι παραμένει μια σημαντική επίδειξη χημειοαυτοτροφίας και μικροβιακής οικολογίας, που αποδεικνύεται σε διαλέξεις μικροβιολογίας σε όλο τον κόσμο. [20]
↑Dworkin, M. (2012). «Sergei Winogradsky: A founder of modern microbiology and the first microbial ecologist». FEMS Microbiology Reviews36 (2): 364–379. doi:10.1111/j.1574-6976.2011.00299.x. PMID22092289.
↑Winogradsky S (1887). «Über Schwefelbakterien». Bot. Zeitung (45): 489–610.
Moshynets, O. (April 2013). "From Winogradsky's column to contemporary research using bacterial microcosms.". Microcosms: Ecology, Biological Implications and Environmental Impact. Harris, C.C. (eds.). Nova. pp. 1–27.
Ackert, Lloyd. Sergei Vinogradskii and the Cycle of Life: From the Thermodynamics of Life to Ecological Microbiology, 1850-1950. Vol. 34.; Dordrecht; London: Springer, 2013.
Ackert, L. (2006). "The Role of Microbes in Agriculture: Sergei Vinogradskii's Discovery and Investigation of Chemosynthesis, 1880–1910". Journal of the History of Biology. 39 (2): 373–406. doi:10.1007/s10739-006-0008-2. S2CID 84400593.
Ackert, L. (2007). "The 'Cycle of Life' in Ecology: Sergei Vinogradskii's Soil Microbiology, 1885–1940". Journal of the History of Biology. 40: 109–145. doi:10.1007/s10739-006-9104-6. S2CID 128410978.
Waksman, S. A. (1946). "Sergei Nikolaevitch Winogradsky: The study of a great bacteriologist". Soil Science. 62: 197–226. doi:10.1097/00010694-194609000-00001. S2CID 94545224.
Σχετικά πολυμέσα
