Τεύθραντας
Σ τ η ν Αρχαία ελληνική μυθολογίαο Τεύθρας ή Τεύθραντας ήταν βασιλιάς της Μυσίαςκ α ι επώνυμος της Τευθρανίας.Ο Τεύθρας γενεαλογείται ως γιοςτ ο υ Μιδίουκ α ι της `Αργης, απεικονίζεταισ τ ο σχετικό ανάγλυφοτ ο υ μεγάλου βωμού της Περγάμου.Ο Τεύθρας δέχθηκετ η ν Αυγή,τ η δύστυχη μητέρατ ο υ Τήλεφου,τ η ν οποία είτε παντρεύτηκε, είτε υιοθέτησεσ α ν κόρη.Ο Ίδαςο Αιτωλικός αργότερα επεχείρησεν α τ ο ν εκθρονίσεικ α ι ν α τ ο υ σφετεριστείτ ο ν θρόνο.Ο Τήλεφοςτ ο ν οποίο είχαν συμβουλεύσειο ι Δελφοίν α έλθεισ τ η Μυσίαγ ι α ν α β ρ ε ι τ η μητέρατ ο υ βοήθησετ ο ν Τεύθρανταν α νικήσειτ ο ν Ίδα, κατόπιν αναγνώρισετ η μητέρατ ο υ .Ο Τεύθρανταςτ ο υ έδωσε ως ανταμοιβήγ ι α σύζυγοτ η ν κόρητ ο υ Αργιόπηκ α ι επειδήδ ε ν είχε γιουςτ ο ν όρισε διάδοχοτ ο υ σ τ ο ν θρόνο της Μυσίας.[1][2][3]Σ τ η δεύτερη εκδοχήτ ο υ μύθουο Τήλεφος έφτασεσ τ η ν αυλήτ ο υ Τεύθραντα μαζίμ ε τ η ν Αυγή, παντρεύτηκετ η μητέρατ ο υ , ταυτόχρονα υιοθέτησετ ο ν ίδιοκ α ι τ ο ν όρισε διάδοχοτ ο υ θρόνου.[4][5]Σ τ η ν τρίτη εκδοχήτ ο υ μύθουο Τεύθραντας ήταν βιολογικός πατέραςτ ο υ Τήλεφουμ ε τ η ν Αυγή.[6] Θυγατέρατ ο υ , κατά μία εκδοχή (η άλλη αναφέρειτ ο ν Τελεύταντα), ήτανη Τέκμησσα,π ο υ τ η ν πήρεο Αίαντας κατάτ ο ν Τρωικό Πόλεμοκ α ι μαζί της απέκτησε ένανγ ι ο ,τ ο ν Ευρυσάκη. Κατάτ η ν αρπαγή της Τέκμησσας,ο Αίαντας σκότωσετ ο ν Τεύθραντα.- Πολεμιστής
τ ο υ Τρωικού Πολέμου απότ η Μαγνησίαπ ο υ σκοτώθηκε, όπως αναφέρειη Ιλιάδα (Ε 795), απότ ο ν `Εκτορα. - Θρακιώτης από
τ η ν πόλη Αρίσβη,τ ο υ οποίουο γιος Άξυλος πολέμησεσ τ ο ν Τρωικό Πόλεμοσ τ ο πλευρότ ω ν Τρώωνκ α ι αναφέρεταισ τ η ν Ιλιάδα (Ζ 13) ως Τευθρανίδης απότ ο όνοματ ο υ πατέρατ ο υ .
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Βιβλιοθήκη Απολλόδωρου, 2.7.4
- ↑ Διόδωρος Σικελιώτης: Ιστορική Βιβλιοθήκη, 4.33.10-12
- ↑ Γάιος Ιούλιος Υγίνος: Fabulae, 99-100
- ↑ Στράβων, Γεωγραφικά, 13.1.69
- ↑ Ευριπίδης, fr. 606
- ↑ Στέφανος
ο Βυζάντιος, "Τεύθρος"
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας,
ε κ δ . οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969 - Apollodorus, The Library with an English Translation by Sir James George Frazer, F.B.A., F.R.S. in 2 Volumes, Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1921.
- Diodorus Siculus, The Library of History translated by Charles Henry Oldfather. Twelve volumes. Loeb Classical Library. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press; London: William Heinemann, Ltd. 1989. Vol. 3. Books 4.59–8.
- Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica. Vol 1-2. Immanel Bekker. Ludwig Dindorf. Friedrich Vogel. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig. 1888-1890.
- Gaius Julius Hyginus, Fabulae from The Myths of Hyginus translated and edited by Mary Grant. University of Kansas Publications in Humanistic Studies.
- Stephanus of Byzantium, Stephani Byzantii Ethnicorum quae supersunt, edited by August Meineike (1790-1870), published 1849. A few entries from this important ancient handbook of place names have been translated by Brady Kiesling.
- Strabo, The Geography of Strabo. Edition by H.L. Jones. Cambridge, Mass.: Harvard University Press; London: William Heinemann, Ltd. 1924. Online version at the Perseus Digital Library.
- Strabo, Geographica edited by A. Meineke. Leipzig: Teubner. 1877.