Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Γιατη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|24|06|2024}}
Ο Τιμοκρέων είχε διακριθεί ιδιαίτερα στην ποίηση παροινίων, τα οποία μετέτρεπε παρά τις δυσκολίες της δωρικής ποίησης σε γελοία άσματα. Γι΄ αυτό και από τονΣουΐδα κατατάσσεται στους ποιητές της παλαιάς κωμωδίας. Μετά την περίοδο των Περσικών Πολέμων κατηγορήθηκε (471 π.Χ.) ότι «εμήδισε» και εξορίσθηκε (αυτή καιοι παρακάτω είναι πληροφορίες που μας δίνει οΠλούταρχοςστη βιογραφία του Θεμιστοκλέους). Επιπλέον, σατίρισε δριμύτατα με ποίημά του, από το οποίο σώθηκαν μόλις 15 στίχοι, τονΘεμιστοκλήγια πολιτικούς λόγους και επειδή δεν φρόντισε νατον ανακαλέσει από την εξορία. Στο ποίημα αυτό ο Τιμοκρέων γράφει ότι μονάχα ένας δίκαιος άνδρας υπάρχει: οΑριστείδης. Την εποχή που κατηγορήθηκε για «μηδισμό», έγραψε ένα πεντάστιχο όπου ανέφερε ότι έχει και άλλους ομόθυμους: «δεν είμαι γω μονάχα κολοβή αλεπού, είναι κι άλλοι».
Ο Τιμοκρέων σατίρισε επίσης τον ποιητή Σιμωνίδη ως φλύαρο και ταυτολόγο (Παλατινή Ανθολογία ΧΙΙΙ 31), οπότε ο τελευταίος του απάντησε με σαρκαστικό επίγραμμα (Παλατινή Ανθολογία, VII 348). Σε σχόλιό τουο Τιμοκρέων εύχεται ο τυφλός Πλούτος ναμην υπάρχει ούτε στηΓη, ούτε στη θάλασσα, αλλά να εξαφανισθεί σταΤάρταρα, γιατί αυτός είναι ο αίτιος για όλα τα κακά.
Από το έργο του Τιμοκρέοντος, εκτός από το παραπάνω επίγραμμα, έχουν σωθεί μόνο λίγα αποσπάσματα, που πρωτοδημοσιεύθηκαν υπό τον Bergk μετον τίτλο «Poetae Lyrici Graeci».
