ΗΥπόθεση νομικού καθεστώτος της Ανατολικής Γροιλανδίας (Affaire du statut juridique du Groenland oriental) εκδικάστηκε το 1933 από τοΔιαρκές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαιοσύνης της Χάγης και αφορά την διαμάχη μεταξύ ΔανίαςκαιΝορβηγίας περί κυριαρχίας στην περιοχή της Ανατολικής Γροιλανδίας.
Το 1919 η Δανία κήρυξε τη Γροιλανδία έδαφός της μετη συγκατάθεση (acquiescence) του υπουργού εξωτερικών της Νορβηγίας (σε αντάλλαγμα της αναγνώρισης της Νορβηγικής κυριαρχίας στις νήσους Σβάλμπαρντ). Το 1931 η Νορβηγία κήρυξε μέρος της Ανατολικής Γροιλανδίας έδαφος υπαγόμενο στην κυριαρχία της.
Το Διαρκές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαιοσύνης απεφάνθη ότι:
- Οι ιστορικοί τίτλοι της Δανίας ήταν πιο έγκυροι από αυτούς της Νορβηγίας
- Στις πολικές περιοχές η ανάγκη εμπράγματης άσκησης κυριαρχίας είναι σχετική. Άρα το γεγονός ότι οι αρχές της Δανίας δεν εγκαταστάθηκαν στην παγωμένη περιοχή της Ανατολικής Γροιλανδίας δεν απέκλειε την κυριαρχία της Δανίας εκεί.
- Τέλος η προφορική δέσμευση του υπουργού εξωτερικών Ίχλεν (Ihlen) θεωρήθηκε δεσμευτική.
Το δικαστήριο επιβεβαίωσε την εγκυρότητα της Δανικής κυριαρχίας στην Ανατολική Γροιλανδία[1].
Έχει επισημανθεί ότι μία διαφορετική απόφαση (βλ. επιχειρήματα μειοψηφούντος δικαστή Ανζιλότι
[2]) θα μπορούσε να είχε δημιουργήσει αστάθεια σε πολλές αραιοκατοικημένες διαφιλονικούμενες περιοχές.