| Χοσέ Καρρέρας |
|---|
 |
Όνομα στη
μητρική γλώσσα | Josep Maria Carreras i Coll (Καταλανικά) και José Carreras (Ισπανικά) |
|---|
| Γέννηση | Josep Maria Carreras i Coll
5 Δεκεμβρίου 1946
Sants |
|---|
| Εθνικότητα | Ισπανική |
|---|
| Ιδιότητα | Τραγουδιστής όπερας (τενόρος) |
|---|
| Σύζυγος | Mercedes Pérez (1971–1992) Jutta Jäger (2006–2011) |
|---|
| Τέκνα | 2 |
|---|
| Όργανα | φωνή |
|---|
| Είδος τέχνης | όπερα |
|---|
 Σχετικά πολυμέσα |
| δεδομένα (π • σ • ε
) |
Ο Τζουζέπ Μαρία Καρρέρας ι Κολ (καταλανικά: Josep Maria Carreras i Coll· γενν. 5 Δεκεμβρίου 1946), γνωστός κυρίως διεθνώς ως Χοσέ Καρρέρας (ισπανικά: José Carreras), είναι Καταλανός τενόρος, ιδιαίτερα φημισμένος για τις ερμηνείες του στις όπερες του Βέρντι και του Πουτσίνι.[1]
Γεννήθηκε στη Βαρκελώνη στις 5 Δεκεμβρίου 1946. Έκανε το ντεμπούτο του στη σκηνή σε ηλικία 11 ετών ως Trujamán στην όπερα «Το κουκλοθέατρο του Μάστρο-Πέτρου» (El retablo de maese Pedro) του Μανουέλ ντε Φάγια και συνέχισε κάνοντας μια καριέρα που περιλαμβάνει πάνω από 60 ρόλους σε σκηνές όπερας παγκοσμίου φήμης και σε στούντιο ηχογράφησης.
Απέκτησε φήμη με ένα ευρύτερο ακροατήριο ως ένας από τους «Τρεις Τενόρους», μαζί με τον Πλάθιδο Ντομίνγκο και τον Λουτσιάνο Παβαρότι, σε μια σειρά από μαζικές συναυλίες που ξεκίνησαν το 1990 και διήρκεσαν μέχρι το 2003.[2] Ο Καρρέρας είναι επίσης γνωστός για το ανθρωπιστικό του έργο ως πρόεδρος του «Διεθνούς Ιδρύματος Καταπολέμησης της Λευχαιμίας - Χοσέ Καρρέρας» (La Fundació Internacional Josep Carreras per a la Lluita contra la Leucèmia), το οποίο ίδρυσε μετά από τη δική του ανάρρωση από την ασθένεια το 1988.[3]
Ο Καρρέρας γεννήθηκε στη Βαρκελώνη, στην περιοχή Σαντς (Sants). Είναι το νεότερο μέλος μίας πενταμελούς οικογένειας. Η μητέρα του, Antònia Coll i Saigi, είχε ένα μικρό κομμωτήριο και ο πατέρας του, Josep Carreras i Soler, ήταν καθηγητής της γαλλικής γλώσσας.[4] Το 1951, η οικογένειά του μετανάστευσε στην Αργεντινή αναζητώντας μία καλύτερη ζωή. Ωστόσο, μέσα σε ένα χρόνο η οικογένεια επέστρεψε στο Σαντς, όπου πέρασε το υπόλοιπο των παιδικών και εφηβικών του χρόνων.[5] Έδειξε από νωρίς το ταλέντο του στη μουσική και ειδικότερα στο τραγούδι, το οποίο καλλιεργήθηκε εντατικότερα στην ηλικία των 6, όταν είδε τον ιταλικής καταγωγής τενόρο Μάριο Λάντσα (Mario Lanza) στο φιλμ «Ο μεγάλος Καρούζο» (The Great Caruso).[6]
Για πρώτη φορά τραγούδισε δημόσια στο εθνικό ραδιόφωνο της Ισπανίας σε ηλικία 8 ετών ερμηνεύοντας την άρια "La Donna è mobile" από την γνωστή όπερα του Βέρντι. Στα 11 του χρόνια ερμήνευσε ως νεαρό ταλέντο στο θέατρο Teatro Liceu στη Βαρκελώνη το El Retablo de Meze Pedro του Manuel de Falla. Σε ηλικία 17 ετών αποφοίτησε από το Conservatori Superior de Música del Liceu. Στη συνέχεια εισήχθει στη Χημική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε ιδιαίτερα μαθήματα τραγουδιού. Μετά από δύο χρόνια όμως ο Χοσέ αποφασίζει να εγκαταλείψει τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο και να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στη μουσική. Έκανε το ντεμπούτο του στο Liceu ως Flavio στο «Norma» του Μπελλίνι, όπου και τον πρόσεξε η σοπράνο Μονσερρά Καμπαγιέ, η οποία τον πήρε μαζί της στο στην Lucrezia Borgia του Gaetano Donizetti.
Το 1971 έλαβε μέρος στον διάσημο διεθνή διαγωνισμό για νέους τραγουδιστές όπερας που διοργάνωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Τζουζέπε Βέρντι της Πάρμας. Ήταν μόλις 24 ετών και ο μικρότερος από τους συμμετέχοντες. Ερμληνευσε τρεις άριες και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο. Ακολούθησε το ντεμπούτο του στη σκηνή του Λονδίνου το 1971 σε μια συναυλία της Μαρία Στουάρντα (Γκαετάνο Ντονιζέτι) μαζί με την Μονσερρά Καμπαγιέ. Η καριέρα του είχε ήδη ξεκινήσει την άνοδο της. Το 1972, ο Καρρέρας έκανε το ντεμπούτο του στις ΗΠΑ ως Pinkerton στην Μαντάμ Μπαντερφλάι του Πουτσίνι. Δύο χρόνια αργότερα εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Κρατική Όπερα της Βιέννης ως Δούκας της Μάντοβας. Στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου ερμήνευσε τον Αλφρέντο στη Λα Τραβιάτα και ακολούθως τον Καβαραντόσι στην Τόσκα του Πουτσίνι στη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης.
- ↑ Michael Kennedy and Joyce Bourne Kennedy The Concise Oxford Dictionary of Music (5η έκδοση), Oxford University Press, 2007. ISBN 0-19-920383-0
- ↑ Μια τελευταία συναυλία επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στις 4 Ιουνίου 2005 στο Μοντερέι του Μεξικού. Παρά το γεγονός ότι αρχικά είχε ανακοινωθεί ως συναυλία των Τριών Τενόρων, τελικά εκτελέστηκε μόνο από τον Καρρέρας, τον Ντομίνγκο και τον Μεξικανό τραγουδιστή Αλεχάνδρο Φερνάντεζ. Ο Λουτσιάνο Παβαρότι απεσύρθη την τελευταία στιγμή για λόγους υγείας.
- ↑ «José Carreras International Leukaemia Foundation: Presentation». fcarreras.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2012.
- ↑ «Plaque placed by the city of Barcelona on the street where Carreras was born» (στα Καταλανικά). Bcn.es. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2012.
- ↑ Carreras, J.: 1991, Singing From The Soul – An Autobiography, London: Souvenir Press, pp. 82–83
- ↑ Carreras, J.: 1991, Singing From The Soul – AnAutobiography, London: Souvenir Press, pp. 84–85
