Ημιζωή ονομάζεται η περίοδος της αντίδρασης της μισής ποσότητας των ενεργών αντιδρώντων, όπου η αντίδραση μπορεί να είναι χημική ή πυρηνική[1]. Έστω Αη ποσότητα ενός αντιδρώντος που θεωρητικά θα αντιδράσει όλο, τότε σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα η μισή ποσότητα της ουσίας αντιδρά, άρα χάνεται, ώστε να έχει μείνει η μισή ποσότητα από την αρχική. Το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα είναι χαρακτηριστικό για κάθε αντίδραση και εξαρτάται ή δεν εξαρτάται από τη συγκέντρωση του αντιδρώντος[1][2]. Έτσι, η ποσότητα του στοιχείου συναρτήσει ισαπέχοντων χρονικών στιγμών είναι φθίνουσα γεωμετρική πρόοδος, ενώ γενικά είναι φθίνουσα εκθετική συνάρτησητου χρόνου. Αυτή η σχέση ποσότητας αντιδρώντος και χρόνου αποδεικνύεται θεωρητικά.
Ο χρόνος ημιζωής επηρεάζει πρακτικά καιτην ανθρώπινη αντίληψη της αντίδρασης[1][3]: μπορεί ο χρόνος να είναι εκατομύρια χρόνια, ώστε η αντίδραση ουσιαστικά ναμη συμβαίνει, ή να είναι εξαιρετικά μικρός, ώστε η αντίδραση να συμβαίνει γιατην ανθρώπινη αντίληψη ακαριαία ή πολύ γρήγορα. Όταν η ποσότητα του αντιδρώντος είναι πλέον αμελητέα (τυπικά μετά από 10 ημιζωές) καιδε γίνεται να εντοπιστεί, θεωρούμε ότι τελείωσε η αντίδραση.
↑ 1,01,11,2Ebbing, Darrell D.· Steven D. Gammon. Γενική Χημεία. Μτφρ. Νικόλαος Δ. Κλούρας (6η έκδοση). Αθήνα: Τραυλός. σελίδες 144–145. ISBN960-7990-66-8. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2010.
