Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Γιατη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|8|10|2024}}
ΟιBlue Cheer ήταν αμερικάνικοροκ συγκρότημα, το οποίο δημιουργήθηκε το1967στοΣαν Φρανσίσκο. Θεωρείται ένα από ταπιο επιδραστικά συγκροτήματα γιατη μετέπειτα χέβι μέταλ μουσική σκηνή.
Οι Blue Cheer σχηματίστηκαν από τον Έρικ Αλμπρόντα στα τύμπανα, τονΛέι Στίβενςστην κιθάρα καιτονΝτίκι Πίτερσονστο μπάσο καιτα φωνητικά. Λίγο αργότερα, τα τύμπανα ανέλαβε οΠολ Γουόλι μετον Αλμπρόντα να συνεχίζει στο μάνατζμεντ του συγκροτήματος.
Αφού τα μέλη των Blue Cheer παρακολούθησαν την εμφάνιση τουΤζίμι Χέντριξστο "Monterey Pop Festival", αποφάσισαν να συνεχίσουν ως τριμελές σχήμα. Η πρώτη και μεγαλύτερη τους επιτυχία ήρθε μετη διασκευή στο "Summertime Blues" του Έντι Κόχραν, το οποίο ανέβηκε στο # 14 τουBillboardκαιτο # 3 στον Καναδά, ενώ το άλμπουμ "Vincebus Eruptum" έφθασε στο # 11 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το1968, την κιθάρα ανέλαβε ο Ράντι Χόλντεν μετά την κυκλοφορία του δεύτερου τους άλμπουμ με τίτλο "Outsideinside". Ακολούθησε το "New! Improved! Blue Cheer" ένα χρόνο αργότερα μέσω της "Philips Records", όντας το τελευταίο τους άλμπουμ που μπήκε στο Top-100 τουBillboard. Μέσα στο1969, τα τύμπανα ανέλαβε ο Μιτς Μίτσελ, δίνοντας λίγο αργότερα τη θέση τουστον Μπρους Στίβενς, ενώ στη σύνθεση των Blue Cheer εντάχθηκε ο κιμπορντίστας Ραλφ Μπερνς Κέλογκ. Ο ήχος του συγκροτήματος μεταβλήθηκε σεπιο εμπορικό χαρντροκγιατο άλμπουμ "Blue Cheer", στο οποίο τα τύμπανα έπαιξε ο Νόρμαν Μάγιελ, ενώ τη θέση του Στίβενς πήρε ο Γκάρι Λι Γιόντερ. Η νέα σύνθεση ηχογράφησε το "The Original Human Being" το οποίο εκδόθηκε τονΣεπτέμβριοτου1970, ακολουθούμενο από το "Oh! Pleasant Hope" τονΑπρίλιοτου1971. Μετά την εμπορική αποτυχία του τελευταίου, το συγκρότημα διαλύθηκε.
Το1974, πραγματοποιήθηκε μία προσωρινή επανένωση, μετη σύνθεση των Blue Cheer να περιλαμβάνει τον μπασίστα Ντίκι Πίτερσον, τους κιθαρίστες Ρούμπεν ντε Φουέντες και Τζέρι Πίτερσον, όπως καιτο ντράμερ Τέρι Ρέι. Η συγκεκριμένη σύνθεση συνέχισε καιτην επόμενη χρονιά, μετονΝικΣεντ Νίκολας να αναλαμβάνει το μπάσο πριν διαλυθούν και πάλι μέχρι το1978.
Εκείνη τη χρονιά, επέστρεψε ο Ντίκι Πίτερσον και μαζί μετον κιθαρίστα Τόνι Ρένιερ καιτο ντράμερ Μάικ Φλεκ περιόδευσαν σεκλαμπτωνΗνωμένων Πολιτειών, γιανα διαλυθούν και πάλι την επόμενη χρονιά.
Το1984, οι Πίτερσον, Ρένιερ και Γούολι ένωσαν και πάλι τις δυνάμεις τους, κυκλοφορώντας το άλμπουμ "The Beast Is Back" μέσω της "Megaforce Records". Την επόμενη χρονιά, εντάχθηκε στο συγκρότημα ο ντράμερ Μπρεντ Χάρκνετ, ο οποίος έδωσε τη θέση τουτο1987στον Μπίλι Καρμάσι, ο οποίος μετη σειρά του αντικαταστάθηκε από τον Έρικ Ντέιβις, ενώ ο Φουέντες επανήλθε στην κιθάρα. Η σύνθεση των Blue Cheer άλλαξε και πάλι το1988, μετον κιθαρίστα Άντριου ΜακΝτόναλντ καιτο ντράμερ Ντέιβιντ Σαλς να πλαισιώνουν τον Πίτερσον. Το συγκρότημα περιόδευσε εκτενώς στηνΕυρώπημε συγκροτήματα όπως οιTen Years After, οιMountain, οιGroundhogs, κ.α.. Το1989 κυκλοφόρησαν το ζωντανά ηχογραφημένο "Blitzkrieg Over Nüremberg", ενώ το1990 εκδόθηκε το στούντιο άλμπουμ "Highlights and Lowlives", μετον Γουόλι και πάλι στα τύμπανα. Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, ο ΜακΝτόναλντ αντικαταστάθηκε από τον Ντίτερ Σάλερ καιοι Blue Cheer ηχογράφησαν το "Dining with the Sharks". Το1993, ο ντράμερ Γκάρι Χόλαντ πήρε τη θέση του Γουόλι, αλλά ένα χρόνο αργότερα ο Πίτερσον μετακόμισε πίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες από τηΓερμανία όπου διέμενε για τέσσερα χρόνια καιτο συγκρότημα διαλύθηκε και πάλι.
Το1999, η τριάδα Πίτερσον, ΜακΝτόναλντ και Γουόλι βγήκαν και πάλι σε περιοδεία μετο όνομα Blue Cheer.
Μετά από μία εμφάνιση του Πίτερσον μετονΛέι Στίβενςκαιτο ντράμερ Πρέρι Πρινς στις 29 Οκτωβρίου2005στοΣαν Φρανσίσκο, στο συγκρότημα επανήλθε ο ΜακΝτόναλντ μετονΤζο Χέιζελβάντερ στα τύμπανα. Ηχογραφώντας τα τύμπανα στα μισά τραγούδια του άλμπουμ, οΠολ Γουόλι επέστρεψε γιατον πρώτο τους δίσκο μετά από 16 χρόνια, με τίτλο "What Doesn't Kill You...". Το συγκρότημα συνέχισε μέχρι τις 12 Οκτωβρίου2009, όταν ο Πίτερσον πέθανε από καρκίνο του προστάτη.
