ΤοCosta Concordia (Κόστα Κονκόρντιαμε ελληνικούς χαρακτήρες) ήταν κρουαζιερόπλοιοπου διαχειριζόταν η Costa Crociere. Ήταν το πρώτο από τα κρουαζιερόπλοια της τάξης Concordia, ακολουθούμενα από παρόμοια πλοία Costa Serena, Costa Pacifica, Costa FavolosaκαιCosta Fascinosa, καιτοCarnival Splendor που κατασκευάστηκε γιατην Carnival Cruise Line. Όταν τοολικής χωρητικότητας 114.137 τόνων Costa Concordiaκαιτααδερφά της πλοία τέθηκαν σε λειτουργία, ήταν από τα μεγαλύτερα πλοία που κατασκευάστηκαν στην Ιταλία μέχρι την κατασκευή των κρουαζιερόπλοιων τάξης Dream των 130.000 τόνων.
Στις 13 Ιανουαρίου 2012 στις 21:45, τοCosta Concordia χτύπησε ένα βράχο στοΤυρρηνικό Πέλαγος, ακριβώς έξω από την ανατολική ακτή τουνησιού Τζίλιο. Αυτός δημιούργησε ένα ρήγμα μήκους 50 μέτρων στα ύφαλα του πλοίου από την πλευρά του λιμανιού, με αποτέλεσμα να πλημμυρίσουν σύντομα τμήματα του μηχανοστασίου, μειώνοντας την ισχύ από τους κινητήρες και τις υπηρεσίες πλοίων. Καθώς η στάθμη του νερού ανέβαινε καιτο πλοίο πήρε κλίση, παρασύρθηκε πίσω στο νησί και εξώκοιλε κοντά στην ακτή, έπειτα έγειρε στη δεξιά πλευρά του, μένοντας σε ασταθή θέση σεμια βραχώδη υποβρύχια προεξοχή.
Η εκκένωση τουCosta Concordia χρειάστηκε πάνω από έξι ώρες, και από τους 3.229 επιβάτες και 1.023 μέλη πληρώματος που ήταν γνωστό ότι είχαν επιβιβαστεί, 32 πέθαναν. Ο Φραντσέσκο Σκετίνο, ο καπετάνιος του πλοίου εκείνη την εποχή, κρίθηκε ένοχος για ανθρωποκτονία, πρόκληση ναυτικού ατυχήματος και εγκατάλειψη του πλοίου του.[1]Το πλοίο διασώθηκε δύο χρόνια μετά το περιστατικό καιστη συνέχεια ρυμουλκήθηκε στο λιμάνι της Γένοβας, όπου άρχισαν οι επιχειρήσεις διάλυσης.[2]
ΤοCosta ConcordiaστονΠειραιά, τις 30 Νοεμβρίου 2006
ΤοCosta Concordia παραγγέλθηκε το 2004 από την Carnival Corporation στα ναυπηγεία Fincantieriκαι χτίστηκε στα ναυπηγεία Sestri Ponente στηΓένοβα, με αριθμό ναυπηγείου 6122.[3] Κατά τηνκαθέλκυσητου πλοίου στο Sestri Ponente στις 2 Σεπτεμβρίου 2005, το μπουκάλι σαμπάνιας, που άφησε το μοντέλο Εύα Χερτζίγκοβα, δεν έσπασε όταν χτύπησε το κύτος του πλοίου, ένας δυσάρεστος οιωνός στις θαλάσσιες προκαταλήψεις.[4]Το πλοίο παραδόθηκε στην Κόστα στις 30 Ιουνίου 2006. Η κατασκευή του κόστισε 450 εκατομμύρια ευρώ.[5]Το όνομα Concordia προοριζόταν να εκφράσει την επιθυμία για «συνεχή αρμονία, ενότητα και ειρήνη μεταξύ τωνευρωπαϊκών εθνών».[6]
ΤοCosta Concordia είχε μήκος 290,2 μέτρα, πλάτος 35,5 μέτρα και βύθισμα 8,2 μέτρα. Είχε ένα κινητήρα ντίζελ-ηλεκτρισμού ως μονάδα παραγωγής ενέργειας που αποτελείται από έξι 12-κύλινδρα 12V46C τετράχρονα μέσης ταχύτητας ζεύγη Diesel Wärtsilä με συνδυασμένη παραγωγή ενέργειας 76,6 MW (102.780 hp). Αυτές οι κύριες γεννήτριες παρείχαν ισχύ σε όλο το πλοίο, από τους κινητήρες πρόωσης έως τις λειτουργίες ξενοδοχείου, όπως φωτισμός και κλιματισμός. Το πλοίο προωθούταν από δύο ηλεκτρικούς κινητήρες 21 μεγαβάτ σε συνδυασμό με προπέλες σταθερού βήματος.[7]Η σχεδιασμένη ταχύτητα πλεύσης ήταν 19,6 κόμβοι (36 km/h),[3] αλλά κατά τη διάρκεια δοκιμών στη θάλασσα, πέτυχε ταχύτητα 23 κόμβων (43 km/h).
Στις 22 Νοεμβρίου 2008, τοCosta Concordia υπέστη ζημιά στο κύτος της όταν οι άνεμοι στην πόλη τουΠαλέρμο της Σικελίας έσπρωξαν το πλοίο στην προβλήτα. Δεν υπήρχαν τραυματισμοί καιοι επισκευές ξεκίνησαν αμέσως μετά.[8][9][10]
Στις 13 Ιανουαρίου 2012, υπό τη διοίκηση του καπετάνιου Φρανσέσκο Σκετίνο, τοCosta Concordia αναχώρησε από τηΤσιβιταβέκια, το λιμάνι της Ρώμης, σεμια κρουαζιέρα επτά διανυκτερεύσεων. Στις 21:45 τοπική ώρα (UTC + 1), με ήρεμη θάλασσα και συννεφιασμένες καιρικές συνθήκες, συγκρούστηκε με ένα βράχο κοντά στοΤζίλιο ( 42°21′55″N10°55′17″E / 42.36528°N 10.92139°E / 42.36528; 10.92139 ), στη δυτική ακτή της Ιταλίας περίπου 100 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Ρώμης.[11][12] Ένα ρήγμα μήκους 53 μέτρων δημιουργήθηκε στο κύτος από την πλευρά της θύρας, κατά μήκος 3 διαμερισμάτων του μηχανοστασίου (κατάστρωμα 0), με αποτέλεσμα απώλειες ισχύος, οδηγώντας σε απώλεια πρόωσης και απώλεια ηλεκτρικών συστημάτων, τα οποία σακάτεψαν το πλοίο. Γεμίζοντας νερό, το σκάφος έγειρεστην πλευρά του λιμένα. Είκοσι τέσσερα λεπτά αργότερα, ισχυροί άνεμοι ώθησαν το σκάφος πίσω στο νησί Τζίλιο, όπου προσάραξε 500 μέτρα βόρεια του χωριού Τζίλιο Πόρτο, όπου ακουμπά στην δεξιά πλευρά της σε ρηχά νερά, μετο μεγαλύτερο μέρος της δεξιάς της να είναι κάτω από το νερό.[13][14][15]
ΤοCosta Concordia μετά την αυγή με σωσίβιες λέμβους στην ακτή
Σχεδόν το ήμισυ του πλοίου παρέμεινε πάνω από το νερό, αλλά κινδύνευε να βυθιστεί εντελώς σεμια κοιλότητα βάθους 70 μέτρων. Παρά τη σταδιακή βύθιση του πλοίου, την πλήρη απώλεια ισχύος καιτην εγγύτητά τουστην ακτή σε ήρεμες θάλασσες, η εντολή εγκατάλειψης του πλοίου δεν εκδόθηκε παρά μόνο για μία ώρα μετά την αρχική σύγκρουση. Ανκαιτο διεθνές ναυτικό δίκαιο απαιτεί από όλους τους επιβάτες να εκκενωθούν εντός 30 λεπτών από την παραγγελία να εγκαταλείψουν το πλοίο, η εκκένωση της Costa Concordia διήρκεσε έξι ώρες. Εκείνη την εποχή, μετέφερε 3.206 επιβάτες και 1.023 μέλη του πληρώματος.[16][17]Το ατύχημα είχε ως αποτέλεσμα 32 θανάτους.[18][19]Το σώμα του τελευταίου αγνοουμένου, του Ινδού μέλους του πληρώματος Ράσελ Ρεμπέλο, ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2014.[20] Φαίνεται ότι οκ. Ρεμπέλο πέθανε ενώ διέσωζε άλλους επιβάτες.[21]
Η έρευνα εστίασε στις παραλείψεις διαδικασιών που ακολούθησε το πλήρωμα τουCosta Concordiaκαι στις ενέργειες του καπετάνιου, Φραντσέσκο Σκετίνο, ο οποίος εγκατέλειψε το πλοίο πρόωρα.[12][22] Περίπου 300 επιβάτες παρέμεναν στο πλοίο καιοι περισσότεροι διασώθηκαν από ελικόπτερα ή μηχανοκίνητα σκάφη στην περιοχή.[22]Ο Σκετίνο αργότερα βρέθηκε ένοχος για ανθρωποκτονία όσον αφορά την καταστροφή και καταδικάστηκε σε 16 έτη φυλάκισης.[23][24] Παρά το γεγονός ότι δέχθηκε κριτική, η Costa Cruises δεν προσήχθη στη δίκη.[25]
Μια αρχική αξιολόγηση από την εταιρεία εμπειρογνωμόνων διάσωσης Smit International εκτίμησε ότι η απομάκρυνση τουCosta Concordiaκαιτων 2.380 τόνων καυσίμων του[22][26] μπορεί να διαρκέσει έως και 10 μήνες.[27]Η Smit ενημέρωσε ότι το πλοίο είχε υποστεί ζημιά πέρα από την ελπίδα οικονομικής επισκευής και συνέστησε να διαγραφεί ως δομική συνολική απώλεια. Η Smit σύντομα ανέλαβε να αφαιρέσει μόνο τα καύσιμα της Concordia.
Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης αφαίρεσης καυσίμου, ηΣμιτ ανέφερε ότι το πλοίο είχε μετατοπιστεί 60 εκατοστά στις τρεις εβδομάδες από την προσαραξή του, αλλά δεν υπήρχε άμεση προοπτική να σπάσει ή να βυθιστεί βαθύτερα.[28]Η αφαίρεση του καυσίμου από τις διάφορες δεξαμενές καυσίμου που βρίκονταν σε όλο το πλοίο ολοκληρώθηκε τον Μάρτιο του 2012, αργότερα από τις αρχικές εκτιμήσεις της Smit. Αυτό άνοιξε τον δρόμο γιατην απόλυτη διάσωση και διάλυση του πλοίου.
Στις 17 Σεπτεμβρίου 2013, τοCosta Concordia ήρθε σε κατακόρυφη θέση μέσω άσκησης πλευρικής ροπής (parbuckling).[29][30]Το κόστος γιατη διάσωση του πλοίου αυξήθηκε στα 799 εκατομμύρια δολάρια.[31] Επιπλέον, το πλοίο είχε υποστεί σοβαρή παραμόρφωση του κύτους σε δύο σημεία. Η Titan Salvage, η εταιρεία που διευθύνει τις επιχειρήσεις διάσωσης, υπολόγισε ότι η επόμενη φάση της επιχείρησης διάσωσης θα είχε ολοκληρωθεί έως τις αρχές του 2014. Μετά από αυτήν την «πλωτή» επιχείρηση, το πλοίο θα ρυμουλκούταν σε ναυπηγείο διάσωσης στην ηπειρωτική Ιταλία για διάλυση ή «σπάσιμο».[32]
Στις 14 Ιουλίου 2014, οι εργασίες άρχισαν ώστε τοCosta Concordiaνα επιπλεύσει ξανά ως προετοιμασία για ρυμούλκηση.[33]Σε αυτό το σημείο, το κόστος είχε αυξηθεί σε 1 δισεκατομμύριο ευρώ. Συμπεριλαμβανομένου του κόστους ρυμούλκησης, 100 εκατομμυρίων ευρώ γιατο σκάφος πουθα διαλυθεί για θραύσματα καιτο κόστος επισκευής ζημιών στο νησί Τζίλιο, το εκτιμώμενο τελικό κόστος αναμενόταν να είναι 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ (2 δισεκατομμύρια δολάρια).[34][35] Στις 23 Ιουλίου, αφού είχε επιπλεύσει ξανά, το πλοίο ξεκίνησε το τελευταίο του ταξίδι υπό έλξη με ταχύτητα 2 κόμβων, συνοδεία 14 πλοίων, γιανα διαλυθεί στη Γένοβα.[36][37] Έφτασε στο λιμάνι στις 27 Ιουλίου, μετά από τετραήμερο ταξίδι. Αγκυροβόλησε σε ένα κυματοθραύστη στο λιμάνι, περιμένοντας τις διαδικασίες αποσυναρμολόγησης.[38][39]
ΤοCosta Concordia στις 12 Σεπτεμβρίου 2015, στην αποβάθρα Superbacino στη Γένοβα της Ιταλίας.
Στις 11 Μαΐου 2015, μετά την αρχική αποσυναρμολόγηση, αλλά εξακολουθώντας να πλέει με πλωτήρες, το κύτος ρυμουλκήθηκε 16 χιλιόμετρα προς την αποβάθρα Superbacino στη Γένοβα γιατην αφαίρεση των ανώτερων καταστρωμάτων.[40]Ο τελευταίος πλωτήρας απομακρύνθηκε τον Αύγουστο του 2016 και το κύτος μεταφέρθηκε σε μία ξηρά δεξαμένη την 1η Σεπτεμβρίου για τελική αποσυναρμολόγηση.[41]Η διάλυση του πλοίου ολοκληρώθηκε στις 7 Ιουλίου 2017.[42]
