Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Γιατη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|2|08|2024}}
3D απεικόνιση της DNA πολυμεράσης
Μετον όρο DNA πολυμεράση αναφέρεται μια σειρά από ένζυμαπου κατασκευάζουν μόρια DNA, συναρμολογώντας τα από νουκλεοτίδια, δηλαδή καταλύουν τονπολυμερισμότων δεοξυριβονουκλεοτιδίων σεμια αλυσίδα DNA. Οι DNA πολυμεράσες είναι γνωστές γιατο ρόλο τους στηναντιγραφή του DNAστην οποία χρησιμοποιούν μια αρχική αλυσίδα DNA ως "καλούπι" γιατη σύνθεση μιας νέας, συμπληρωματικής μετην μητρική, αλυσίδας. Οι DNA πολυμεράσες χρησιμοποιούν ιόντα μαγνησίου (Mg) ως συμπαράγοντες. Οι ανθρώπινες DNA πολυμεράσες έχουν μήκος 900 με 1000 αμινοξέα.
Η DNA πολυμεράση μπορεί να προσθέσει δεοξυριβονουκλεοτίδια μόνο στο 3' άκρο της νεοσυντιθέμενης αλυσίδας. Έτσι η επιμήκυνση της νέας αλυσίδας γίνεται με προσανατολισμό 5'→3'. Καμία γνωστή DNA πολυμεράση δεν μπορεί να ξεκινήσει από μόνη της τη σύνθεση μιας νέας αλυσίδας. Η DNA πολυμεράση μπορεί μόνο να προσθέσει νουκλεοτίδιο σεμια 3'-OH ομάδα ενός ήδη υπάρχοντος νουκλεοτιδίου καιγι' αυτό η πολυμεράση χρειάζεται την ύπαρξη ενός πρωταρχικού τμήματος στο οποίο θα αρχίσει να προσθέτει νουκλεοτίδια. Τα πρωταρχικά τμήματα αποτελούνται από RNA ή/και DNA. Στηναντιγραφή του DNAοι δύο πρώτες βάσεις είναι πάντα RNA και συνθέτονται από ένα άλλο ένζυμο που ονομάζεται πριμόσωμα. Ακόμα ένα ένζυμο γνωστό ως ελικάση χρειάζεται γιατο ξετύλιγμα της διπλής έλικας, ώστε σε κάθε κλώνο να συντεθούν συμπληρωματικοί καινα δημιουργηθούν δύο νέα μόρια DNA σύμφωνα μετον ημισυντηρητικό μηχανισμό αντιγραφής του DNA.
Κάποιες DNA πολυμεράσες έχουν επιπλέον τη δυνατότητα να διορθώνουν λάθη στο DNA που συντίθεται. Μπορούν δηλαδή να αναγνωρίζουν την τοποθέτηση νουκλεοτιδίου κατά παράβαση του κανόνα της συμπληρωματικότητας καινατη διορθώνουν αντικαθιστώντας το λάθος μετο σωστό νουκλεοτίδιο.
Διάφορα είδη DNA πολυμερασών χρησιμοποιούνται ευρέως στα πειράματα μοριακής βιολογίας.
