ΟιDepeche Mode είναι Αγγλικό συγκρότημα μουσικής που δημιουργήθηκε το 1980 στο Μπέιζιλντον τουΈσσεξ (αγγλ. Basildon, Essex).
Η αρχική σύνθεση του συγκροτήματος αποτελούταν από τους: Ντέιβ Γκάχαν (κύρια φωνητικά), Martin Gore (πλήκτρα, κιθάρα, φωνητικά, στιχουργική μετά το 1981), Άντι Φλέτσερ (πλήκτρα) και Vince Clarke (πλήκτρα, στιχουργική 1980–81). Ο Vince Clarke εγκατέλειψε το συγκρότημα μετά την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ Speak & Spell (1981), και αντικαταστάθηκε από τον Alan Wilder (πλήκτρα, τύμπανα) μετον Gore να αναλαμβάνει την στιχουργική. Ο Wilder εγκατέλειψε το συγκρότημα το 1995 και από τότε οι Gahan, Gore και Fletcher συνεχίζουν ως τρίο.
Οι Depeche Mode είχαν 48 τραγούδια στα Βρετανικά Singles Chart και δώδεκα στην κορυφαία δεκάδα άλμπουμ στα Βρετανικά charts, δύο από τα οποία έφτασαν στην θέση #1. Σύμφωνα μετην EMI, οι Depeche Mode έχουν πουλήσει πάνω από 100 εκατομμύρια άλμπουμ και singles παγκοσμίως, κάνοντάς τους τοπιο επιτυχημένο συγκρότημα ηλεκτρονικής μουσικής στην ιστορία της μουσικής. Το περιοδικό Q αποκάλεσε τους Depeche Mode ως τοπιο επιτυχημένο συγκρότημα ηλεκτρονικής μουσικής πουο κόσμος έχει γνωρίσει και συμπεριέλαβε το συγκρότημα στη λίστα μετα 50 συγκροτήματα που άλλαξαν τον κόσμο.
Το 2010 οι Depeche Mode ταξινομήθηκαν στην θέση #98 του VH1 την λίστα με τους 100 καλύτερους καλλιτέχνες όλων των εποχών.
Τα πρώτα δείγματα της συνεργασίας των μελών των Depeche Mode εμφανίζονται το 1977, με τους Vince Clarke και Andrew Fletcher να δημιουργούν ένα συγκρότημα με όνομα No Romance In China. Ταδυο μέλη χρησιμοποιούσαν κιθάρα και μπάσο. Το 1979, οι Martin Gore, Vince Clarke, Robert Marlow (συνθέτης ηλεκτρονικής μουσικής) καιο φίλος τους Paul Redmond, δημιούργησαν προσωρινά το συγκρότημα The French Look, αρχίζοντας να χρησιμοποιούν περισσότερους ηλεκτρονικούς ήχους.
Ένα χρόνο μετά, το Μάρτιο του 1980 οι Clarke, Gore και Fletcher δημιούργησαν τους Composition Of Sound, με τραγουδιστή και κιθαρίστα τον V. Clarke, στα synthesizer τον M. Gore καιστο μπάσο τον A. Fletcher. Όντας εν ενεργεία στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές του 1980, το συγκρότημα κυρίως διασκεύαζε τραγούδια άλλων συγκροτημάτων της ίδιας ή παλιότερης εποχής· ωστόσο ο Clarke συνέθεσε έναν αριθμό (σπάνιων) τραγουδιών. Οι εμφανίσεις τους γινόταν σε μικρές pub και σχολεία της περιοχής καιτων γύρω πόλεων.
Το 1980, μετην έλευση του David Gahan στη θέση του τραγουδιστή, οι Composition of Sound εξελίχθηκαν σε τετραμελές σχήμα και μετονομάσθηκαν ως Depeche Mode, με έδρα το Μπέιζιλντον του Έσσεξ. Τους τράβηξαν τα συνθεσάιζερ και drum machines εν μέρει επειδή ήταν εύκολο νατα μεταφέρουν στις συναυλίες τους στις τοπικές παμπκαιδεν χρειάζονταν ενισχυτές,[1] αντικαθιστώντας οποιοδήποτε ίχνος κιθάρας. Η ονομασία του συγκροτήματος προέρχεται από ένα γαλλικό περιοδικό μόδας Dépêche mode, το οποίο σήμαινε βιαστική μόδα, όπως δήλωσε ο Martin Gore. Το πρώτο τραγούδι πουτο συγκρότημα ηχογράφησε ως Depeche Mode είναι τοPhotographic, το οποίο συμπεριλήφθηκε στη συλλογή Some Bizzare Albumτο 1981, στο οποίο συμμετείχαν και άλλα συγκροτήματα της εποχής. ΤοPhotographic συμπεριλήφθηκε καιστο παρθενικό δίσκο των Depeche Mode, Speak and Spell, με διαφορετική εκτέλεση.
Το ντεμπούτο τους άλμπουμ ήταν τοSpeak and Spell (1981), το οποίο πούλησε στις Η.Π.Α. περίπου 300.000 δίσκους, καταλαμβάνοντας τη δέκατη θέση στο Top Ten της Μεγάλης Βρετανίας και χάρη στο οποίο κέρδισαν μία θέση ανάμεσα στα επιτυχημένα συγκροτήματα της Αγγλίας.
Η ιστορία ξεκίνησε όταν το συγκρότημα πλησίασε οDaniel Miller (μουσικός παραγωγός ηλεκτρονικής μουσικής και ιδρυτής της δισκογραφικής εταιρίας Mute Records) μετον οποίο υπέγραψαν συμβόλαιο. Το αποτέλεσμα της συνεργασίας αυτής ήταν το πρώτο single του συγκροτήματος, Dreaming Of Me, το οποίο κυκλοφόρησε το Φεβρουάριο του 1981 και φτάνοντας στη 51η θέση των charts της Μεγάλης Βρετανίας. Στη συνέχεια, κυκλοφόρησε το δεύτερο single, New Life, το οποίο έφτασε στην 11η θέση των charts. Το Σεπτέμβριο του 1981, κυκλοφορεί το τρίτο single, Just Can't Get Enough, το οποίο ήταν το πρώτο single του συγκροτήματος που έφτασε στο top ten των singles στη Μεγάλη Βρετανία και ήταν το πρώτο single που έγινε video clip καιτο μοναδικό στο οποίο συμμετέχει οVince Clarke. Το b-side του ήταν το πρώτο instrumental (καθαρά ορχηστρικό, χωρίς στίχους) κομμάτι του συγκροτήματος, Any Second Now. Το b-side εμφανίζεται σε κάποιες εκδόσεις τουSpeak and Spellμε στίχους, η πραγματική του όμως εκτέλεση είναι instrumental.
ΤοSpeak and Spell ήταν το πρώτο και τελευταίο άλμπουμ με κύριο συνθέτη τονVince Clarke, ο οποίος αποφασίζει να αφήσει τους Depeche Mode καινα δημιουργήσει μετηνAlison Moyet τους Yazooκαι αργότερα τους Erasure.[1]Το γεγονός αυτό έγινε αφού ολοκληρώθηκε η ομώνυμη περιοδεία Speak and Spell Tourκαιτη συνθετική σκυτάλλη πήρε ο Martin Gore. Ο Gore είχε συνθέσει δυο τραγούδια στο Speak and Spell, ταTora Tora Tora!καιBig Muff.
Το Νοέμβριο του 1981 ο Clarke αφήνει τους Depeche Mode γιανα δημιουργήσει τους Yazoo, ενώ οι Depeche Mode απέκτησαν τονAlan Wilder, έπειτα από απάντηση τουσε αγγελία που είχαν τοποθετήσει οι Depeche Mode σε μουσικό περιοδικό γιατη θέση κιμπορντίστα. Ο Wilder πήρε τη θέση μετά από οντισιόν, γιανα ξεκινήσει μια νέα και μεγάλη εποχή του συγκροτήματος, αυτή πουο κύριος συνθέτης είναι ο Martin Gore καιο Alan Wilder είναι μέλος του συγκροτήματος.
Ο Dave Gahan και Martin Gore αναφέρεται στη συνέχεια ως ομάδες αναφοράς, όπως David Bowie, Sparks, Siouxsie and the Banshees,[2] Cabaret Voltaire, Talking Heads και Iggy Pop.[3]
Το 1982, μετην προσθήκη του κιμπορντίστα Alan Wilder, ο οποίος συμμετείχε στην περιοδεία αλλά δεν συνείσφερε καθόλου στον επόμενο δίσκο, A Broken Frameπου κυκλοφόρησε το1982, οι Depeche Mode έβγαλαν το τέταρτο single, καιτο πρώτο single του Gore, ή το πρώτο single πουδεν ήταν του Clarke, γνωρίζοντας μεγαλύτερη επιτυχία και από τα τρία προηγούμενα, φτάνοντας στην 6η θέση των τσαρτς, See You. Εκείνη τη στιγμή οι Depeche Mode βρίσκονταν στην πρώτη τους περιοδεία, σε πολλές χώρες, ομώνυμη του 4ου single, See You tour. Πριν ολοκληρωθεί τοA Broken Frame, είχαν κυκλοφορήσει καιτα άλλα δυο singles που συμμετέχουν στο δίσκο, The Meaning Of LoveκαιτοLeave In Silence. To A Broken Frame είχε την ίδια περίπου επιτυχία μετο προηγούμενο άλμπουμ τους πουλώντας 200.000 περίπου δίσκους (στις Η.Π.Α.) καιτο συγκρότημα ξεκίνησε την δεύτερη περιοδεία του μέσα στον ίδιο χρόνο (1982), τηνBroken Frame tour.
Όλα τα τραγούδια γράφτηκαν από τον Martin Gore, ο οποίος απέδειξε ότι είχε επίσης μεγάλο ταλέντο στη μουσική σύνθεση όσο καιο Vince Clarke. Τα τραγούδια τουΑ Broken Frame, παρόλο πουτο κοινό τα ζητούσε στις συναυλίες, όπως τοSee You, Leave In Silence, The Meaning Of Love, The Sun and the Rainfall, δεν συμπεριλαμβάνονταν στις συναυλίες των Depeche Mode από την περιοδεία τουMusic For The Massesκαι μετά. Το μοναδικό τραγούδι του δίσκου που ερμηνεύτηκε εκ νέου ήταν το Leave In Silence, το οποίο παίχτηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι το 2006 (δεν ερμηνεύτηκε η αυθεντική εκτέλεση, αλλά το τραγούδησε ο Martin Gore με συνοδεία πιάνου), μετά από είκοσι χρόνια (η τελευταία φορά που παίχτηκαν κάποια από τα τραγούδια του A Broken Frame σε συναυλίες ήταν στην περιοδεία τουBlack Celebration tour. Μια ενδιαφέρουσα πληροφορία είναι ότι το single Leave In Silence είναι το πρώτο single του συγκροτήματος που φέρει την Ετικέτα "Bong", μια ετικέτα που συνεχίζει μέχρι σήμερα.
Το A Broken Frame ξεκίνησε να ηχογραφείται από το Δεκέμβριο του 1981 μέχρι τον Ιούλιο του 1982, γιανα κυκλοφορήσει το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου. Τα singles που υπάρχουν μέσα στο συγκεκριμένο δίσκο είναι τα: See You, The Meaning of LoveκαιτοLeave In Silence. Ο David Gahan είναι ο τραγουδιστής όλων των τραγουδιών, ενώ στο τραγούδι Shouldn't Have Done Thatο D. Gahan κάνει φωνητικό ντουέτο μετον M. Gore. Χρειάστηκε να περάσει ένας χρόνος καιη κυκλοφορία του επόμενου δίσκου γιανα υπάρξει τραγούδι στο οποίο τραγουδάει ο Martin Gore. Το τραγούδι Nothing To Fear είναι το μοναδικό instrumental τραγούδι του δίσκου.
ΤοConstruction Time Again, με 200.000 πωλήσεις (στις Η.Π.Α.), ήταν το τρίτο studio album των Depeche Mode, καιτο πρώτο album που συνέβαλε ο Alan Wilder, βοηθώντας στην παραγωγή του δίσκου, επεξεργαζόμενος τα demo του Martin Gore και συνθέτοντας ο ίδιος δυο τραγούδια μέσα στο δίσκο, ταTwo Minute WarningκαιThe Landscape Is Changing. Ο Wilder επίσης συνέθεσε το b-side του single Love In Itself, με τίτλο Fools. Η πρώτη συνεισφορά, βέβαια, του Alan Wilder ήταν η δημιουργία του single Get The Balance Right!, μια σύνθεση του Gore, στην οποία ο Alan Wilder βοήθησε στην παραγωγή καιτη τελική επεξεργασία. ΤοGet The Balance Right! κυκλοφόρησε πριν από τα singles του Construction Time Again, όμως δεν συμπεριλήφθηκε ποτέ στο δίσκο, παρά μόνο σε συλλογές.
Το ύφος του δίσκου γιατην εποχή του χαρακτηρίζεται περισσότερο ηλεκτρονικό και περισσότερο "εύθυμο" σε σχέση μετο προηγούμενό του. Ο Martin Gore συνέθεσε την εποχή αυτή το πρώτο δικό του γνωστό τραγούδι το οποίο παιζόταν για πολλά χρόνια στις περιοδείες του, στην αυθεντική ή μη εκτέλεσή του, τοEverything Counts.
Το άλμπουμ ξεκίνησε να ηχογραφείται την άνοιξη του 1983 μέχρι το καλοκαίρι του ίδιου έτους και κυκλοφόρησε στην αγορά τον Αύγουστο του 1983. Ο αυθεντικός δίσκος Construction Time Again περιέχει δέκα τραγούδια: Τα singles που υπάρχουν στο δίσκο είναι ταEverything CountsκαιLove In Itself, ενώ το τελευταίο τραγούδι είναι μια μικρής διάρκειας εκτέλεση τουEverything Countsη οποία ερμηνεύεται μόνο με τις φωνές του Gore καιτου Wilder και παίζεται ένα απαλό ηλεκτρονικό όργανο (το ίδιο μετο οποίο έκλειναν οι Depeche Mode το τραγούδι στις συναυλίες, αφήνοντας το πλήθος να τραγουδάει τους στίχους του ρεφραίν τουEverything Counts).
Στα βρετανικά charts, τοConstruction Time Again, έφτασε την 6η θέση.
Ενδιαφέρουσες πληροφορίες:
Το τραγούδι Pipeline είναι το πρώτο τραγούδι το οποίο τραγουδάει σόλο ο Gore, το οποίο άνοιξε το δρόμο στη δημιουργία τουλάχιστον ενός τραγουδιού σε κάθε δίσκο (από αυτό το σημείο και έπειτα) στο οποίο τραγουδάει ο Martin Gore.
Ο τίτλος του δίσκου προέρχεται από το δεύτερο στίχο του τραγουδιού Pipeline - Get out the crane - Construction time again ....
To Love In Itself είναι το πρώτο τραγούδι των Depeche Mode που ακούγεται, ανκαι πολύ λίγο, κιθάρα, σε ένα πολύ μικρό σημείο. Η κιθάρα θα εμφανιζόταν και πάλι στην εποχή του Black Celebration, όμως πρωταγωνιστικό ρόλο θα έπαιρνε μόλις το 1989, μετοPersonal Jesus.
Οι Depeche Mode άρχισαν ήδη να γνωρίζουν επιτυχία σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες καιτην Αυστραλία με τις προηγούμενες δουλειές τους, αυτό που όμως απογείωσε το συγκρότημα για πρώτη φορά σε έντονο βαθμό ήταν η κυκλοφορία του νέου τους single, People Are People, το Μάρτιο του 1984. Το single γνώρισε την επιτυχία στα charts πολλών χωρών και ήταν το πρώτο single που έγινε hit στις Η.Π.Α. ΗSire Records μάλιστα κυκλοφόρησε καιμια συλλογή ομώνυμη του τραγουδιού, η οποία περιείχε τραγούδια του συγκροτήματος από το 1982.
ΤοSome Great Reward κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο 1984και έγινε ηπιο εμπορική τους επιτυχία πουλώντας ένα εκατομμύριο δίσκους(στις Η.Π.Α.), κάνοντας αίσθηση στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Το ύφος του δίσκου ήταν πρωτόγνωρο γιατη συνολική δουλειά του συγκροτήματος. Τα τραγούδια τώρα δίνουν περισσότερη βάση στους στίχους, αφήνοντας περισσότερα νοήματα. Αυτό, φυσικά, προκάλεσε και ποικίλες αντιδράσεις, θετικές και αρνητικές. Η μουσική του δίσκου έγινε περισσότερο σκοτεινή, φτάνοντας καισε ένα πιο "γκόθικ" στοιχείο. Σε αρκετά κομμάτια διακρίνονται πολιτικές απόψεις, όπως τοPeople Are People, άλλα αγγίζουν τη θρησκεία, Blasphemous Rumors, εφηβικές σχέσεις, Lie To Me, Master And Servant, ενώ εμφανίζεται καιη πρώτη μπαλάντα που τραγουδάει ο Martin Gore, τοSomebody, ένα από τα τραγούδια που ζητούσε το κοινό να ερμηνευτούν από τον Gore στις συναυλίες.
ΤοSome Great Reward άρχισε να ηχογραφείται από τον Ιανουάριο του 1984 μέχρι τον Αύγουστο του ίδιου έτους, ενώ κυκλοφόρησε τα τέλη του Αυγούστου 1984 - Σεπτέμβριο του 1984 και έφτασε την 5η θέση στα charts της Μεγάλης Βρετανίας. Το ακολούθησε η ομώνυμη περιοδεία, Some Great Reward tour, από την οποία κυκλοφόρησε καιτο πρώτο video από συναυλία του συγκροτήματος στο Αμβούργο το 1984, με τίτλο The World We Live In And Live In Hamburg.
Ένα χρόνο μετά (1985), η Mute Records κυκλοφορεί τη συλλογή The Singles 1981-1985, (Catching Up With Depeche Mode στις Η.Π.Α.) στην οποία συμπεριλαμβάνονταν δυο νέα singles, πουδε μπήκαν ποτέ σε studio album, Shake The DiseaseκαιIt's Called A Heart.
Το όνομα του άλμπουμ είναι και στίχος στο δεύτερο τραγούδι, Lie To Me.
Τα singles του δίσκου είναι ταPeople Are People, Master And ServantκαιBlasphemous Rumors. Τα πρώτα δυο είναι αυτά που γνώρισαν την πρώτη μεγάλη επιτυχία στην Αμερική.
Ο Martin Gore τραγουδάει δυο τραγούδια στο δίσκο, ταIt Doesn't MatterκαιSomebody.
Όλα τα τραγούδια γράφτηκαν από τον Martin Gore, εκτός από το προτελευταίο τραγούδι του άλμπουμ, If You Want To, το οποίο γράφτηκε από τον Alan Wilder. Ο Wilder επίσης έγραψε καιτο b-side τουPeople Are People, In Your Memory.
Ενώ ο περισσότερος κόσμος θεωρεί ότι τοBlack Celebration είναι ο πρώτος σκοτεινός δίσκος των Depeche Mode καιη μεγαλύτερη αλλαγή του ήχου τους, τοSome Great Reward είναι η "εισαγωγή" αυτού του ύφους. Όλα σχεδόν τα τραγούδια έχουν ένα νέο, πιο "σκοτεινό και σοβαρό" ύφος από όλα τα προηγούμενα άλμπουμ. Αυτό θα γινόταν ακόμα εντονότερο ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία τουSome Great Reward, καιπριντοBlack Celebration, με ένα άλλο τραγούδι-single που συνδέει τις δυο αυτές εποχές, τοShake The Disease (1985).
Η πέμπτη τους δουλειά ήταν τοBlack Celebration, δύο χρόνια μετά το άλμπουμ Some Great Reward, ακολουθώντας ένα πιο γκόθικ, μελαγχολικό και σκοτεινό ύφος. ΤοBlack Celebration ήταν η σπουδαιότερη - μέχρι τότε - αλλαγή στη μουσική των Depeche Mode. Αυτό βέβαια άρχισε να γίνεται αισθητό το 1984 μετοSome Great Reward, όμως το ύφος αυτό έγινε πιο "επίσημο" με αυτό το δίσκο, το 1986. Η πρώτη ιδέα δόθηκε μετην κυκλοφορία του δέκατου πέμπτου single, Stripped, ένα από ταπιο γνωστά τραγούδια των Depeche Mode σε όλη τους την ιστορία. Το σκοτεινό αυτό ύφος είχε εμφανιστεί μόνο εκείνη την περίοδο (1984-1986), καθώς το επόμενό του άλμπουμ, Music For The Masses, είχε ένα διαφορετικό τόνο. Ο επόμενος δίσκος πουθα χαρακτηριζόταν "σκοτεινός", έμελλε να ερχόταν επτά χρόνια αργότερα, μετοSongs Of Faith And Devotionκαι άλλα τέσσερα χρόνια μετοUltra.
Ο δίσκος, παρότι παραμένει οπιο αγαπημένος δίσκος για πολλούς φίλους του συγκροτήματος, αρχικά δε πούλησε περισσότερο όσο ο προηγούμενός του (Some Great Reward), ενώ κανένα από τα τρία singles που υπάρχουν στοBlack Celebrationδεν έγιναν τόσο δημοφιλή όσο τα singles του προηγούμενου (People Are People, Master And Servant).
To Black Celebration άρχισε να ηχογραφείται από το Φθινόπωρο του 1985 μέχρι τον Ιανουάριο του 1986, σεμια περίοδο πουτο συγκρότημα άρχισε να γίνεται πολύ γνωστό στον κόσμο, και κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1986, φτάνοντας την τέταρτη θέση στα charts της Μεγάλης Βρετανίας.
Τα singles του δίσκου είναι ταStripped, Question Of LustκαιA Question Of Time.
To single A Question Of Time είναι το πρώτο single των Depeche Mode πουτο επίσημό του b-side είναι μια ζωντανή εκτέλεση (Black Celebration, Birmingham).
Το video clip τουA Question Of Time ήταν το πρώτο video clip στο οποίο συνεργάστηκε το συγκρότημα μετον Anton Corbijn, ξεκινώντας έτσι μια συνεργασία που κρατάει μέχρι και σήμερα.
Το δεύτερο τραγούδι του δίσκου είναι η τελική εκτέλεση τουFly On The Windscreen, για αυτό φαίνεται η επισήμανση Final. Το τραγούδι είναι b-side του single It's Called A Heart, που κυκλοφόρησε το 1985. Οι Depeche Mode σκόπευαν να κυκλοφορήσουν τοFly On The Windscreen ως single τραγούδι, όμως ανακάλεσαν, κυρίως για λόγους στίχων (είναι ένα τραγούδι πουοι στίχοι του ξενκινάνε μετη λέξη death - θάνατος). Μετά από επεξεργασίες, το τραγούδι μπήκε στη τελική του μορφή στοBlack Celebration, ενώ ερμηνεύτηκε σε διαφορετική εκτέλεση κατά τηDevotional Tour.
ΤοBlack Celebration είναι ο δίσκος στον οποίο ο Martin Gore τραγουδάει τα περισσότερα τραγούδια σε σχέση με τους άλλους (A Question Of Lust, Sometimes, It Doesn't Matter Two, World Full Of Nothing) καιτοBlack Day (Bonus τραγούδι σε διάφορες εκδόσεις του δίσκου, συμμετέχει επίσης σε κάποιες εκδόσεις του single Stripped).
Η μπαλάντα It Doesn't Matter Two, χρησιμοποιεί τη λέξη two (δυο), επειδή στο προηγούμενο δίσκο (Some Great Reward) υπάρχει ήδη ένα τραγούδι μετον τίτλο It Doesn't Matter.
To Black Celebration είναι ο μοναδικός δίσκος που περιέχει και ομώνυμο τραγούδι.
Το1987 κυκλοφόρησε τοMusic for the Massesτο οποίο έκανε μεγάλη επιτυχία στην Αμερική και είχε ως αποτέλεσμα να γίνει sold-out όλη η περιοδεία τους, η οποία ηχογραφήθηκε και έδωσε ένα διπλό live με τίτλο 101. Η συναυλία που έγινε στο Pasadena Rose Bowl με 80.000 κόσμο βιντεοσκοπήθηκε από τον Alan Wilder και κυκλοφόρησε σε βίντεο με τίτλο 101.
Το ύφος του δίσκου είναι και πάλι νέο, σε σχέση μετοπιο σκοτεινό Black Celebration, αυτό τώρα είναι πιο "φωτεινό", πιο ξεκάθαρο καιπιο ολοκληρωμένο σε σχέση με πολλά προηγούμενα. Στη Μεγάλη Βρετανία δε γνώρισε επιτυχία, αλλά ήταν το πρώτο επιτυχημένο άλμπουμ (συνολικά) στην Αμερική, ενώ τα singles του, ανκαιδεν έπιασαν τις πρώτες θέσεις στα charts της Αμερικής ή της Μεγάλης Βρετανίας, παρ'όλα αυτά έγιναν μεγάλες επιτυχίες και αναγνωρίστηκαν πολύ στην Αμερική για πρώτη φορά μετά από τις κυκλοφορίες τωνPeople Are PeopleκαιMaster And Servant, τρία χρόνια πριν. Τα singles έγιναν επιτυχίες σε άλλες χώρες του κόσμου, όπως την τότε Δυτική Γερμανία, την Αυστραλία, τον Καναδά, τη Βραζιλία κτλ.
Ξεκίνησε να ηχογραφείται από το χειμώνα μέχρι το καλοκαίρι του 1987 ενώ κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του 1987, πουλώντας συνολικά λίγο παραπάνω από 5.000.000 αντίτυπα παγκοσμίως. Αμέσως μετά ξεκίνησε η περιοδεία For The Masses, η οποία ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1987 στη Μαδρίτη και ολοκληρώθηκε θριαμβευτικά τον Ιούνιο του 1988 στο στάδιο Rose Bowl. Το σκέλος της Αμερικανικής περιοδείας έγινε όλο Sold Out και δόθηκαν συναυλίες σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία. Επίσης οι Depeche Mode ήταν ένα από τα πολύ λίγα "δυτικά" συγκροτήματα που εμφανίστηκαν στο Ανατολικό Βερολίνο. Λόγω του αυστηρού καθεστώτος ήταν σπάνιο κάποιο συγκρότημα να παίξει στην Ανατολική Γερμανία.
Τα singles τουMusic For The Masses είναι ταStrangelove, Never Let Me Down Again, Behind The WheelκαιLittle 15.
Ο τραγουδιστής των τραγουδιών είναι ο David Gahan, εκτός από ταThings You SaidκαιI Want You Now. Ωστόσο ο Gore τραγουδάει τη δεύτερη φωνή σε όλα τα τραγούδια του δίσκου. ΤαPimpf, Agent Orange, St. Jarna είναι ορχηστρικά, ενώ σε κάποιες εκδόσεις του single Little 15, τα b-side του είναι εκτός από τοSt. JarnaκαιηΣονάτα του Σεληνόφωτοςτου Μπετόβεν. ΤοPimpf είναι το μοναδικό ορχηστρικό κομμάτι του αυθεντικού δίσκου και ήταν το εισαγωγικό κομμάτι της περιοδείας For The Masses.
ΤαLittle 15, I Want You NowκαιTo Have And To Holdδεν παίχτηκαν ποτέ live την ίδια χρονιά. Τα πρώτα δυο ερμηνεύτηκαν σε ακουστική εκτέλεση από τον Martin Gore στην περιοδεία του επόμενου δίσκου, World Violation Tour, ενώ τοI Want You Now παίχτηκε σε διαφορετική εκτέλεση το 1994 στην Exotic Tour. ΤοTo Have And To Hold είναι το μοναδικό κομμάτι του αυθεντικού δίσκου πουδεν έχει παιχτεί μέχρι στιγμής σε συναυλία.
ΤοMusic For The Masses είναι το άλμπουμ τωνασπρόμαυρων video clips. Κανένα από τα video clip του δίσκου δεν είναι έγχρωμο.
Στη συνέχεια ήρθε τοViolator (1990), το έβδομο studio album του συγκροτήματος. Πούλησε 7.5εκ δίσκους παγκοσμίως και έφτασε το νούμερο 2 στις πωλήσεις στηνΑγγλίακαιτο νούμερο 5 στις ΗΠΑ, όπου και έγινε τριπλά πλατινένιο. Το περιοδικό Rolling Stone το έχει κατατάξει ως το 342οστα 500 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών[4]. Στην προώθηση του δίσκου στοΛος Άντζελες συγκεντρώθηκαν 17.000 κόσμου σε δισκάδικο, όπου οι D.M. υπέγραφαν αυτόγραφα. Στις ΗΠΑ δύο συναυλίες τους, στο Giants Stadium της Νέας Υόρκηςκαιστο Dodger Stadium τουΛος Άντζελες, έγιναν sold-out μέσα σε λίγες ώρες. Το άλμπουμ περιλάμβανε κομμάτια που μέχρι σήμερα κάνουν επιτυχία όπως τοEnjoy the Silence, το οποίο γίνεται ρεμίξ από πολλούς dj, τοPolicy of Truth (θεωρείται το αγαπημένο κομμάτι των Αμερικανών από όλα των Depeche Mode), τοPersonal JesusκαιτοWorld in My Eyes. Ένας ακόμα λόγος της πολύ μεγάλης επιτυχίας ήταν η συνέχεια της πολύ καλής δουλειάς τού συγκροτήματος, παρά τις επιτυχίες που είχε ήδη σημειώσει μέχρι καιτην 101 το καλοκαίρι του 1988. Ο περισσότερος κόσμος πίστευε ότι το συγκρότημα δεθα έβγαζε κάτι ανάλογο στη συνέχεια, τοViolator δημιουργήθηκε γιανα διαψεύσει τις φήμες αυτές. Το συγκρότημα έδωσε τα πρώτα δείγματα τουViolator δημιουργώντας το πρώτο του single, Personal Jesusτο 1989. Το single αυτό ήταν ίσως το πρώτο τραγούδι των Depeche Mode, που έκανε την αρχή μιας νέας εποχής, δηλαδή αυτή της κιθάρας στον ηλεκτρονικό ήχο του συγκροτήματος. Οι Depeche Mode ήδη χρησιμοποιούσαν κιθάρα μέχρι το Violator, το Personal Jesus όμως ήταν η αρχή της εποχής πουη κιθάρα άρχισε να παίζει σημαντικότερο ρόλο στη μουσική τους, γιανα ακολουθήσει τοEnjoy The Silence, Policy Of Truthκαινα συνεχιστεί ακόμα περισσότερο στα επόμενα albums.
ΤοViolator ήταν το άλμπουμ που έκανε τους Depeche Mode πασίγνωστους παγκοσμίως. Το συγκρότημα είχε ήδη γνωρίσει μεγάλη απήχηση από τον κόσμο μέχρι τον προηγούμενό του δίσκο, όμως το Violator κυριολεκτικά απογείωσε τη φήμη των Depeche Mode. Μέχρι σήμερα παραμένει το άλμπουμ που πουλήθηκε περισσότερο από όλα τα άλλα, ξεπερνώντας τα 13,5 εκατομμύρια πωλήσεις.
Τα singles του δίσκου είναι ταPersonal Jesus, Enjoy the Silence, Policy of TruthκαιWorld In My Eyes.
Ο D. Gahan τραγουδάει όλα τα τραγούδια, εκτός από τοThe Sweetest PerfectionκαιτοBlue Dress, τα οποία τραγουδάει ο M. Gore.
Τα B-sides των singles του Violator είναι ταDangerous, Sibeling, Memphisto, Kaleid, Sea Of SinκαιHappiest Girl. Τα Dangerous, Sea of Sin και Happiest Girl είναι τραγούδια με στίχο, ενώ τα Memphisto, Sibeling και Kaleid είναι ορχηστρικά. Το Kaleid ήταν το εισαγωγικό κομμάτι στην περιοδεία, World Violation Tour. Κανένα από τα υπόλοιπα B-Sides δεν ερμηνεύτηκε ποτέ ζωντανά.
Η περιοδεία του World Violation Tour ξεκίνησε στις 28 Μαΐου του 1990 και έληξε στις 27 Νοεμβρίου του 1990, με 88 εμφανίσεις σεΗ.Π.Α., Καναδά, Ευρώπη, Αυστραλία και Ιαπωνία. Αξιοσημείωτο το γεγονός ότι, κυρίως σε αμερικανικό έδαφος, σχεδόν όλες οι συναυλίες πραγματοποιήθηκαν σε γεμάτα (sold-out) στάδια. Αξίζει να αναφερθεί ότι μέσα σε οκτώ περίπου ώρες εξαντλήθηκαν 40.000 εισιτήρια γιατη συναυλία στο Giants Stadium (Ιούνιος 1990) και 48.000 μέσα σεμια ώρα γιατη συναυλία στο Dodger Stadium (Αύγουστος 1990).
Μετά από τοViolator ήρθε τοSongs of Faith and Devotionτο1993. Αρχικά, ο δίσκος αυτός γνώρισε ανάμικτες αντιδράσεις, καθώς ήταν η μεγαλύτερη ίσως αλλαγή στον ήχο της μουσικής των Depeche Mode. Η πρώτη αλλαγή σε ήχο έγινε το 1986 μετο Black Celebration, που όμως είχε παραμείνει στο καθαρά ηλεκτρονικό στοιχείο χωρίς τη χρήση κιθάρας. Τώρα, τοSongs Of Faith And Devotion έφερε τη μεγαλύτερη αλλαγή στη μουσική. Η κιθάρα χρησιμοποιείται σχεδόν σε όλα τα τραγούδια, με παραμορφωμένο ήχο ή μη, το ύφος είναι σκοτεινό, ενώ συνυπάρχει η αίσθηση σκοταδισμού, νοσταλγίας, έρωτα, θρησκείας κτλ. Στα νέα γιατα δεδομένα του συγκροτήματος, όργανα συμπεριλαμβάνονται τα drums καιστα τραγούδια διακρίνουμε καιμια τάση προς τις φωνές gospel. Το ύφος του άλμπουμ είναι σκοτεινό, ορισμένες φορές "καταστροφικό", περισσότερο συναισθηματικό και κάποιες φορές λυπηρό, μελαγχολικό. Ακόμη και σήμερα, ένα μέρος της "παλαιότερης γενιάς" φανατικών του συγκροτήματος προτιμάει τους προηγούμενους δίσκους των Depeche Mode ως "περισσότερο αυθεντικούς" στον ήχο που τους έκανε γνωστούς. Πράγματι, η αλλαγή του ήχου των Depeche Mode στο "Songs Of Faith And Devotion" σε σχέση με τους δίσκους της δεκαετίας του 1980 είναι πολύ μεγάλη.
Ξεκίνησε να ηχογραφείται από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Δεκέμβριο του 1992 και κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1993.
Το "Songs Of Faith And Devotion" είναι το πρώτο άλμπουμ που κυκλοφόρησε μετά από διάστημα τριών ετών από το προηγούμενό του. Οι Depeche Mode από την αρχή της καριέρας τους κυκλοφορούσαν τους δίσκους τους κάθε ένα ή δύο χρόνια. Επίσης ο επόμενος δίσκος, Ultra, έμελλε να κυκλοφορήσει τέσσερα χρόνια μετά από το "Songs Of Faith And Devotion".
Τα singles του δίσκου είναι ταI Feel You, Walking In My Shoes, CondemnationκαιIn Your Room. Το τελευταίο κυκλοφόρησε το 1994 και ήταν το τελευταίο single μετη συμμετοχή του Alan Wilder.
Ο τραγουδιστής είναι ο David Gahan σε όλα τα τραγούδια, εκτός από ταJudas, One Caress, στα οποία τραγουδάει ο Martin Gore.
Το Songs Of Faith And Devotion είναι ο μοναδικός δίσκος μέχρι στιγμής που έχουν ερμηνευτεί όλα τα τραγούδια του στις Devotional συναυλίες. Κανείς άλλος δίσκος δεν έχει τραγουδηθεί εξ ολοκλήρου σε συναυλίες.
Την προώθηση του δίσκου ακολούθησε μια τεράστια περιοδεία, η οποία άρχισε το 1993 και διήρκεσε μέχρι το 1994, γνωρίζοντας το θαυμασμό καιτο φανατισμό του κόσμου. Η περιοδεία αυτή χωρίστηκε σε τρία σκέλη: ΤηνDevotional Tourμε συναυλίες κυρίως στην Ευρώπη το 1993 (από εκείν προέκυψε καιο δεύτερος συναυλιακός δίσκος (μετά την "101") και κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1993) και έπειτα τηνExotic Tour, η οποία απαρτιζόταν από εμφανίσεις του συγκροτήματος στο νότιο ημισφαίριο (Νότια Αμερική, Νότια Αφρική, Ασία και Ωκεανία) και τέλος, η τελευταία περιοδεία του Alan Wilder, USA Tour, με συναυλίες αποκλειστικά στις Η.Π.Α.
Συνολικά, οι τρεις αυτές περιοδείες μαζί, στα πλαίσια της παρουσίασης του "Songs Of Faith And Devotion" δημιούργησαν τη μεγαλύτερη γεωγραφικά και χρονικά περιοδεία των Depeche Mode (δεκαοκτώ μήνες, 162 εμφανίσεις).
Η "σκοτεινή εποχή" του συγκροτήματος καιη αποχώρηση του Alan Wilder (1994-1995)
Η κόπωση του Gahan λόγω των ναρκωτικών ήδη ήταν εμφανής στο τέλος της περιοδείας αυτής. Τότε πουοι Depeche Mode ήταν στο ζενίθ της επιτυχίας ήρθαν τα προβλήματα. Ο Alan Wilder απογοητεύτηκε και αποχώρησε από το συγκρότημα το1995και ασχολήθηκε μετο προσωπικό πειραματικό σχήμα Recoil, ενώ ο Gahan αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει δυο φορές. Ένα χρόνο αργότερα (1996), συνελήφθη για κατοχή ναρκωτικών και υποχρεώθηκε ναμπεισε μονάδα αποτοξίνωσης, καθώς βρέθηκε στο σπίτι τουστοΛος Άντζελες έχοντας πάρει υπερβολική δόση κοκαΐνης και ηρωίνης.[1]
Αξίζει να αναφερθεί ότι στο τελευταίο, κυρίως, σκέλος της US Tour (1994), ο Gahan κάποιες φορές αδυνατούσε να εμφανιστεί. Χαρακτηριστικότερη ατυχής στιγμή του, όταν σε κάποια συναυλία υπέστη κάποιο μίνι καρδιακό πρόβλημα καιδεν εμφανίστηκε καθόλου στη σκηνή, καιοι Depeche Mode ερμήνευσαν μόνο δέκα περίπου τραγούδια, μετον Gore νατα τραγουδάει.
Στο δεύτερο μισό της "Exotic Tour" ο Andrew Fletcher αρνήθηκε να συμμετάσχει για ψυχολογικούς λόγους καιτη θέση του πήρε ο Daryl Bamonte, φίλος και βοηθός του συγκροτήματος.
Μετά από διάλειμμα τεσσάρων ετών, το1997 επέστρεψαν, οι τρεις τους τώρα πια, μετο -πιο αδύναμό τους, ίσως - άλμπουμ Ultraστο οποίο, παρόλο που πήγε αρκετά καλά, ήταν αισθητή η απουσία του Wilder. Η μουσική σε αυτό το δίσκο δείχνει την αδυναμία στην οποία βρίσκονταν το συγκρότημα, Ο Gahan εξασθενημένος από τα ναρκωτικά καιτο αλκοόλ, η συνεισφορά του Wilder να απουσιάζει καιτα τραγούδια να έχουν ένα μελαγχολικό και σκοτεινό ύφος ενός εξαντλημένου συγκροτήματος. Παρόλα αυτά, στοUltra μπορεί κάποιος να ακούσει τραγούδια που συνδέουν την προηγούμενη εποχή τουSongs Of Faith And Devotion, όπως τοBarrel Of A Gun, μετην μετέπειτα εποχή των Singles 1986-1998 και τουExciter, όπως τοIt's No Good.
Ο δίσκος ξεκίνησε να ηχογραφείται τον Ιανουάριο του 1996 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1997 στο Λονδίνο καιτο Λος Άντζελες και κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1997, έχει διάρκεια 60:04 και έφτασε στοΝο 1 των charts της Μεγάλης Βρετανίας, της Γερμανίας και της Σουηδίας. Το 2007 επανακυκλοφόρησε σε διπλό cd μαζί μετοExciter (που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2001).
Τα singles τουUltra είναι ταBarrel of A Gun, It's No Good, Home, Useless.
Αυτός είναι ο πρώτος δίσκος πουτο συγκρότημα αποτελείται από τρία άτομα από το 1982 (Το 1982 κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος, A Broken Frame, στον οποίο ο Alan Wilder δεν είχε ακόμη συμμετοχή, ανκαι μπήκε στο συγκρότημα εκείνο το χρόνο). Είναι ο πρώτος δίσκος χωρίς τον Alan Wilder.
Ο τραγουδιστής των τραγουδιών είναι ο David Gahan, εκτός από τα τραγούδια HomeκαιThe Bottom Line, τα οποία τραγουδάει ο Martin Gore. ΤαUselinkκαιJazz Thieves είναι κομμάτια χωρίς στίχο, ενώ υπάρχει ένα ακόμη κομμάτι χωρίς στίχο, τοJunior Painkiller, το οποίο όμως δεν γράφεται στο εξώφυλλο του δίσκου (Hidden Track) και είναι το δωδέκατο κομμάτι του Ultra. Επίσης, τοJunior Painkiller ήταν το εισαγωγικό κομμάτι της περιοδείας The Singles Tour, ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του δίσκου Ultra.
To Ultra είναι ο μοναδικός δίσκος μέχρι στιγμής, που μετά την κυκλοφορία τουδεν υπήρξε κάποια ομώνυμη περιοδεία. Υπήρξαν μόνο δυο εμφανίσεις του συγκροτήματος σε Λονδίνο και Λος Άντζελες που ονομάστηκαν Ultra Parties. Οι εμφανίσεις αυτές έγιναν στις 10 Απριλίου του 1997 στο Λονδίνο και στις 16 Μαΐου του 1997 στο Λος Άντζελες και ερμηνεύτηκαν πέντε μόνο τραγούδια (1. Barrel of A Gun, 2. Useless, 3. It's No Good, 4. Home, 5. Never Let Me Down Again.
Το συγκρότημα στην αρχή του 21ου αιώνα παρέμενε δημοφιλές, ιδιαίτερα στην Αμερική καιτη δυτική Ευρώπη. Μετά από την κυκλοφορία του Ultra, ένα χρόνο μετά το συγκρότημα συνθέτει το single Only When I Lose Myselfτο 1998, κυκλοφορεί σε ένα δίσκο-συλλογή ταSingles 1986-1998και επιστρέφει, μετά από τέσσερα χρόνια στη σκηνή, δίνοντας συναυλίες σε Ευρώπη και Αμερική. Η συλλογή The Singles 1986-1998 είναι η συλλογή όλων των singles των Depeche Mode από το 1986 έως το 1998 και κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1998. Σε αυτήν υπάρχουν 21 τραγούδια καισε αυτά συμπεριλαμβάνεται καιτο νέο - γιατην εποχή - single, Only When I Lose Myself.
Η περιοδεία που ακολούθησε, με ομώνυμο τίτλο The Singles Tour, ήταν η πρώτη περιοδεία μετά τις Devotional/Exotic/USA Tour του 1993-4 και είναι η πρώτη περιοδεία χωρίς τον Alan Wilder, κι επίσης η πρώτη περιοδεία πουτα μέλη του συγκροτήματος είναι τρία. Γι' αυτό το λόγο, το συγκρότημα προσέλαβε κάποιους βοηθούς και τραγουδίστριες για τις συναυλίες τους, τους οποίους χρησιμοποίησε και στις επόμενες τρεις περιοδείες (2001, 2006, 2009).
Η περιοδεία Singles Tour αποτελείτο από 65 συναυλίες, 33 στην Βόρεια Αμερική και 32 στην Ευρώπη και τραγουδήθηκαν κυρίως τα singles από το 1986 μέχρι το 1998, συν κάποια τραγούδια πριντο 1985 (Just Can't Get Enough, Somebody) και κάποια τραγούδια από τον δίσκο Ultra.
Οι Depeche Mode, βλέποντας την αγάπη του κόσμου τους, ανακτούν δυνάμεις καιο Martin Gore εμπνέεται γιανα δημιουργήσουν το επόμενο album, ένα χρόνο μετά την αλλαγή της δεκαετίας. Το2001 ήρθε το δέκατο studio album, Exciter. Τοστιλτου νέου δίσκου είναι περισσότερο ηλεκτρονικό και ατμοσφαιρικό, μετον Gore να πειραματίζεται περισσότερο στους νέους ψηφιακούς ήχους της ηλεκτρονικής μουσικής.
Ο δίσκος ξεκίνησε να ηχογραφείται από τον Ιούνιο του 2000 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2001 και κυκλοφόρησε τον Μάιο του ίδιου έτους. Είναι διάρκειας 56:40.
Έφτασε τοΝο 1 στα charts σε Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Σουηδία καιΝο 1 σε πωλήσεις στην Ευρώπη γενικότερα, πουλώντας πάνω από 1.400.000 αντίτυπα.
Τα singles του δίσκου είναι ταDream On, I Feel Loved, FreeloveκαιGoodnight Lovers.
Ο τραγουδιστής είναι ο David Gahan, εκτός από ταComatose, Breathe, τα οποία τραγουδάει ο Martin Gore. ΤαLovetheme, Easy Tiger είναι ορχηστρικά, μετο τελευταίο να είναι το εισαγωγικό κομμάτι στην Exciter Tour.
Ένα μήνα μετά την κυκλοφορία του Exciter ξεκίνησε καιη περιοδεία, Exciter Tour, μετην Αθήνα να είναι ένας από τους σταθμούς της, την 28η Οκτωβρίου του 2001 στο κλειστό γήπεδο τουΟΑΚΑ. Αυτή ήταν καιη δεύτερη παρουσία των Depeche Mode στη χώρα μας, μετά από δεκαέξι ολόκληρα χρόνια.
Η περιοδεία ξεκίνησε στις 4 Ιουνίου του 2001 και τελείωσε στις 5 Νοεμβρίου του 2001, έγιναν 84 συναυλίες, 43 στην Ευρώπη και 41 στην Βόρεια Αμερική. Για πρώτη φορά, σε αυτήν την περιοδεία οι Depeche Mode εμφανίστηκαν στην Κροατία καιτην Τουρκία.
Ακολούθησαν τα σόλο άλμπουμ του Gahan (Paper Monster) καιτου Gore (Counterfeit) με ξεχωριστές περιοδείες, αμφότερα το 2003.
Η επιστροφή των Depeche Mode έγινε μετον ενδέκατο δίσκο, Playing the Angelτον Οκτώβριο του2005ο οποίος έφτασε στο #1 σε 18 χώρες και περιείχε το γνωστό, έως και σήμερα, single, Precious. Αυτός είναι ο πρώτος δίσκος στον οποίο υπάρχουν τραγούδια που τους στίχους τους έγραψε ο David Gahan και είναι ο πρώτος δίσκος, μετά από τοSome Great Rewardτου 1984 που ο Gore δεν είναι ο μοναδικός συνθέτης των τραγουδιών. Με αφορμή την επιτυχημένη, αυτή τη φορά, επιστροφή του συγκροτήματος ξεκίνησε τον Οκτώβριο του2005η περιοδεία Touring the Angel, όπου τελείωσε άκρως επιτυχημένα την1 Αυγούστουτου2006στηνΑθήνα. Ο απολογισμός ήταν δυόμισι εκατομμύρια θεατές σε 31 χώρες, σχεδόν όλες οι συναυλίες sold-out καθώς και ένα τριπλό dvd/cd, τοTouring The Angel: Live In Milan.
Τα singles του δίσκου είναι ταPrecious, A Pain That I'm Used To, Suffer WellκαιJohn the Revelator.
Ο τίτλος του άλμπουμ είναι στίχος στο τελευταίο τραγούδι του δίσκου, The Darkest Star. Αυτός είναι ο τέταρτος δίσκος πουο τίτλος του είναι και στίχος ενός από τα τραγούδια του. Οι άλλοι τρεις είναι οιConstruction Time Again, Some Great Reward, Black Celebration.
Τα τραγούδια Damaged PeopleκαιMacro τραγουδιούνται από τον Martin Gore. Ο David Gahan τραγουδάει τα υπόλοιπα, ενώ τοIntrospectre είναι ορχηστρικό.
Η περιοδεία, Touring the Angel ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2005 και ολοκληρώθηκε τον Αύγουστο του 2006, αποτελούμενη από τέσσερα σκέλη και 124 εμφανίσεις: 85 στην Ευρώπη και 39 στην Βόρεια Αμερική (και 5 ακυρώσεις).
Την άνοιξη του 2009 οι Depeche Mode επιστρέφουν μετο single Wrongκαιτη δημιουργία του δωδέκατου δίσκου Sounds Of The Universe, ο οποίος γνώρισε επιτυχία στην Ελλάδα τον πρώτο καιρό. Ο ήχος του Sounds Of The Universe θυμίζει, όπως δήλωσε καιο ίδιος ο Martin Gore τον παλιό ήχο των Depeche Mode.
Τα singles του δίσκου είναι ταWrong, PeaceκαιFragile Tension/Hole to Feed.
Τα τραγούδια του δίσκου τα τραγουδάει ο David Gahan, εκτός από τοJezebel, το οποίο τραγουδάει ο Martin Gore. ΤοSpacewalker είναι ορχηστρικό κομμάτι.
Η περιοδεία πουτο ακολούθησε ήταν μια από τις μεγαλύτερες στην ιστορία του συγκροτήματος, ξεκινώντας από το Μάιο του 2009 και μεδυο μικρές παύσεις το Φθινόπωρο του 2009 και τα Χριστούγεννα του ίδιου έτους, μέχρι το Φεβρουάριο του 2010. Οι Depeche Mode επέστρεψαν καιστην Κεντρική και Νότια Αμερική δίνοντας μερικές συναυλίες στο κοινό τους (μετά από τηνExotic Tourτου 1994 στη Χιλή καιτην Αργεντινή), γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία. Η περιοδεία Tour Of The Universe πραγματοποιήθηκε σε είκοσι δύο Ευρωπαϊκές χώρες, μια χώρα της Μέσης Ανατολής (Ισραήλ) και οκτώ Αμερικανικές χώρες. Συνολικά έγιναν 102 συναυλίες: 70 στην Ευρώπη, 27 στην Βόρειο Αμερική, 4 στη Νότια Αμερική, 1 στην Ασία, ενώ έγιναν και 17 ακυρώσεις (στις αρχές της περιοδείας και μάλιστα μια από αυτές ήταν η συναυλία στην Αθήνα, προγραμματισμένη για τις 12 Μαΐου του 2009). Οι λόγοι των ακυρώσεων ήταν κυρίως ηα) αιφνίδια επιστροφή του David Gahan στην Αμερική γιαμια επέμβαση (αισθάνθηκε ενοχλήσεις, πριν την συναυλία της Αθήνας) αφαίρεσης ενός χαμηλού βαθμού κακοήθους όγκου της ουροδόχου κύστης του. Αυτό ήταν η αφορμή να ακυρωθούν όλες οι συναυλίες στις βαλκανικές χώρες. Ο Gahan χειρουργήθηκε επιτυχώς και επέστρεψε μετά από λίγες εβδομάδες γιανα συνεχιστεί η περιοδεία, β) ένας τραυματισμός του Gahan στην κνήμη του (ρήξη μυών) κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας στο Μπιλμπάο, με αποτέλεσμα να ακυρωθούν οιδυο επόμενες συναυλίες (Πόρτο, Σεβίλλη), γ) οι γιατροί έδωσαν εντολή στον Gahan να ξεκουράσει τη φωνή του, με αποτέλεσμα να ακυρωθούν άλλες δυο εμφανίσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και, δ) άλλες τρεις εμφανίσεις (δυοσε Βραζιλία καιμιαστην Αυστρία) ακυρώθηκαν λόγω οργανωτικών κωλυμάτων στην ατζέντα της περιοδείας.
Οι Depeche Mode πραγματοποιούν μέχρι σήμερα περιοδείες μετά από την κυκλοφορία κάπου δίσκου τους. Το 1980 έκαναν μια περιοδεία πριν κυκλοφορήσουν τον πρώτο τους δίσκο, Speak and Spellκαιτο συγκρότημα ακόμη ονομαζόταν Composition Of Sound. Από την κυκλοφορία του πρώτου τους δίσκου καισε κάθε δίσκο, ακολουθεί μια περιοδεία η οποία φέρει το όνομα του (π.χ. Broken Frame Tour) ή χρησιμοποιούν κάποια λέξη ή φράση σχετική μετον εκάστοτε δίσκο τους (π.χ. Touring the Angel, από τον δίσκο Playing the Angel).
