Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Γιατη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|6|10|2024}}
ΟSurveyor 6 (ελλ. επιθεωρητής) ήταν το έκτο διαστημικό σκάφοςστα πλαίσια τουομώνυμου προγράμματοςγιατην εξερεύνηση της Σελήνης. Εκτοξεύτηκε στις 7 Νοεμβρίου1967, και προσσεληνώθηκε στις 10 Νοεμβρίου1967στη θάλασσα Sinus Medii. Κατά την προσσελήνωση είχε βάρος 299,6 κιλά και διαβίβασε στηΓη σημαντικό φωτογραφικό υλικό, που έφτασε συνολικά τις 30.027 φωτογραφίες.
Ήταν το τέταρτο σκάφος τύπου Surveyor που κατόρθωσε επιτυχημένη ομαλή προσσελήνωση. Έβγαλε και διαβίβασε σημαντικό αριθμό τηλεοπτικών φωτογραφιών μετά την πτήση.
Διενήργησε πειράματα γιατον καθορισμό της σύστασης καιτην αφθονία των χημικών στοιχείων στο σεληνιακό έδαφος, καταμέτρησε τις μηχανικές δυνάμεις κατά την προσσελήνωση, μέτρησε την ανακλαστικότητας της θερμότητας καιτων κυμάτων ραντάρ, και πραγματοποίησε ένα πείραμα διάβρωσης μηχανών Vernier.
Παρόμοιο μετονSurveyor 5, αυτό το διαστημικό σκάφος έφερε μια τηλεοπτική φωτογραφική μηχανή, έναν μικρό ραβδοειδή μαγνήτη στον ένα πόδα, και ένα όργανο οπισθοσκέδασης άλφα καθώς επίσης καιτον απαραίτητο εξοπλισμό επιστημονικών πειραμάτων.
Προσγειώθηκε στις 10 Νοεμβρίου1967, στην θάλασσα Medii, στις συντεταγμένες 0,49° Νκαι 1,40° W - το κέντρο του ορατού ημισφαιρίου της Σελήνης.
Το σκάφος εκπλήρωσε όλους τους προγραμματισμένους στόχους της αποστολής εκτελώντας επίσης ένα επιτυχημένο άλμα ύψους περίπου 4 μκαι απόστασης περίπου 2,5 μστη σεληνιακή επιφάνεια.
Η επιτυχής ολοκλήρωση αυτής της αποστολής ικανοποίησε τις υποχρεώσεις του προγράμματος Surveyor έναντι τουπρογράμματος Απόλλο. Στις 24 Νοεμβρίου1967, το διαστημικό σκάφος διέκοψε την λειτουργία τουγιατη διάρκεια της σεληνιακής νύχτας δύο εβδομάδων.
Η επαφή αποκαταστάθηκε στις 14 Δεκεμβρίου1967, αλλά έκτοτε δεν έγινε μετάδοση άλλων χρήσιμων στοιχείων.
Γιατην εξέταση του εδάφους χρησιμοποιήθηκαν φωτογραφικές και άλλες μέθοδοι καταγραφής σωματιδίων a.
Παρόμοιο όργανο, το APXS (φασματόμετρο ακτίνων Χκαι σωματιδίων άλφα), χρησιμοποιήθηκε επί διάφορων αποστολών στον Άρη.
Σεμια περαιτέρω διαστημική δοκιμή ο Surveyor 6 πυροδότησε τις μηχανές εκτόξευσης τουκαι έκανε καύση διαρκείας 2,5 δευτερολέπτων γιατην πρώτη αποσελήνωση.
Η δοκιμή αυτή δημιούργησε ώθηση 700 Νπου ανύψωσαν το όχημα στα 4 μ από τη σεληνιακή επιφάνεια.
Αφού διάνυσε 2,5 μ δυτικά, το διαστημικό σκάφος έκανε άλλη μια φορά επιτυχημένη ομαλή προσσελήνωση και συνέχισε τις εργασίες χωρίς καμιά βλάβη.
Ητηλεοπτική κάμερατου Surveyor 6 έφερε οπτικό σωλήνα vidicon (εφεύρεση του 1950 της εταιρείας RCA), φακούς εστιακής απόστασης 25 και 100 χιλ., κλείστρο, διάφραγμα και οπτικά πολωτικά φίλτρα, αντί γιατα χρωματικά φίλτρα που χρησιμοποιήθηκαν στις προηγούμενες αποστολές. Η κάμερα ήταν προσαρμοσμένη σε σχεδόν κάθετη θέση και βρισκόταν τοποθετημένη κάτω από έναν καθρέφτη με μοτεράκι διακριτικών βημάτων και δυνατότητα μεταβολής της γωνίας κλίσης τόσο οριζόντια όσο και κάθετα.
Τα πολωτικά φίλτρα είχαν σκοπό την ανίχνευση τουεν μέρει γραμμικά πολωμένου φωτός πουθα ανακλούσε η επιφάνεια της σελήνης.
Η επιφάνεια της σελήνης φωτογραφήθηκε συστηματικά παρέχοντας πανοραμική κάλυψη 360 μοιρών οριζόντια και από περίπου +90 μοίρες άνω του οριζόντιου επιπέδου της κάμερας, μέχρι -60 μοίρες κάτω από αυτό.
Η τηλεοπτική κάμερα είχε δύο μεγέθη λήψης φωτογραφιών: πλαίσιο 600 γραμμών (σάρωσης) και πλαίσιο 200 γραμμών (σάρωσης), που χρησιμοποιήθηκαν καιοι δύο. Η μηχανή πλαισίου 200 γραμμών είχε ταχύτητα φωτογράφισης 61,8 δευτερόλεπτα ανά εικόνα και τις διαβίβαζε στην συχνότητα 1,2 kHzμε ταχύτητα ένα πλαίσιο ανά 20 δευτερόλεπτα μέσω της πανκατευθυντικής κεραίας.
Η κάμερα πλαισίου 600 γραμμών ήτανε πιο ταχείας τεχνολογίας. Με ρυθμό 3,6 δευτερόλεπτα ανά πλαίσιο, η μηχανή έπαιρνε φωτογραφίες πλαισίου 600 γραμμών και τις έστελνε μέσω κατευθυντικής κεραίας στη συχνότητα των 220 kHzμε ταχύτητα 1 πλαίσιο ανά δευτερόλεπτο.
Ανκαιτο δυναμικό εύρος καιη ευαισθησία της φωτογραφικής μηχανής ήταν ελαφρώς χαμηλότερα από τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά των φωτογραφικών μηχανών του Surveyor 6, η ανάλυση καιη ποιότητα των φωτογραφιών ήταν άριστες και χάρη στην νέα τεχνολογία των καθρεφτών, οι καλύτερες όλων των μέχρι τότε αποστολών.
Στηνγηοι φωτογραφίες προβάλλονταν σε οθόνη με χαμηλή ταχύτητα σάρωσης, επιστρωμένη με φώσφορο, ώστε η μεταδιδόμενη εικόνα να αργεί να σβήσει. Η ικανότητα διατήρησης φωτοβολίας του φωσφόρου επιλέχθηκε να είναι αντίστοιχη της ταχύτητας μετάδοσης των δεδομένων. Τα δεδομένα στην συνέχεια μαγνητοσκοπήθηκαν σε ταινίες βίντεο 70 χιλιοστών.
Μεταξύ της πρώτης προσσελήνωσης, της δεύτερης προσσελήνωσης, καιτου σεληνιακού ηλιοβασιλέματος της πρώτης ημέρας στις 24 Νοεμβρίου1967, λήφθηκαν και διαβιβάστηκαν στηνγη 29.914 εικόνες.
Η συσκευή ανάλυσης της επιφάνειας μέσω σκέδασης σωματιδίων a σχεδιάστηκε γιανα μετρήσει άμεσα την περιεκτικότητα των σημαντικότερων στοιχείων της σεληνιακής επιφάνειας.
Η κατασκευή αποτελείτο από μια ραδιενεργή πηγή σωματιδίων a (κιούριο 242) καιδυο παράλληλα αλλά και ανεξάρτητα συστήματα καταμέτρησης φορτισμένων σωματιδίων. Το ραδιενεργό κιούριο ακτινοβολούσε σωματίδια a διαμέσου ενός ανοίγματος διαμέτρου 10 χιλιοστών στο κάτω μέρος του οργάνου όπου βρίσκονταν τα προς ανάλυση δείγματα.
Το ένα από τα δύο συστήματα, που περιείχε δυο αισθητήρες, ανίχνευε το ενεργειακό φάσμα τωνσωματιδίων aπου σκεδάζονταν από τη σεληνιακή επιφάνεια, ενώ το άλλο σύστημα, που περιείχε τέσσερις αισθητήρες, ανίχνευε το ενεργειακό φάσμα των πρωτονίων που παρήχθησαν μέσω της αντίδρασης (a και p) στο δείγμα του εδάφους.
Οι καταμετρητές ήταν συνδεδεμένοι μεμια συσκευή ανάλυσης ύψους παλμών.
Μια συστοιχία ψηφιακών ηλεκτρονικών, που βρισκόταν μέσα σε ένα διαμέρισμα του διαστημικού σκάφους, διαβίβαζε τα αποτελέσματα των αναλύσεων στηγηκαθ' όλη την διάρκεια του πειράματος.
Τα φάσματα περιείχαν την ποσοτική περιεκτικότητα καθ' ενός από τα σημαντικότερα στοιχεία στα δείγματα εκτός από τουδρογόνο, τοήλιοκαιτολίθιο.
Κατά την διάρκεια του πειράματος, το κιούριο εμπλούτιζε την ταινία ευθυγράμμισης των ακτίνων (collimator) και σκεδαζόταν στην επίχρυση εσωτερική κάλυψη στο κατώτατο σημείο του αισθητήρα, με αποτέλεσμα να κάνει όλο και περισσότερο παράσιτα αλλοιώνοντας το αποτέλεσμα του πειράματος, αφού η ευαισθησία ανίχνευσης βαρέων στοιχείων σταδιακά μειώνονταν. Λόγω αυτού του γεγονότος, ένας ανιχνευτής πρωτονίων τέθηκε κατά τη διάρκεια της δεύτερης ημέρας των πειραμάτων εκτός λειτουργίας, λόγω της μειωμένης αποδοτικότητας. Συνολικά το πείραμα λειτούργησε 43 ώρες διαβιβάζοντας στοιχεία από τις 11 έως τις 24 Νοεμβρίουτου1967.
Η τελευταία μετάδοση έγινε 4 ώρες μετά από το τοπικό ηλιοβασίλεμα.
Εντούτοις, μετά από το άλμα του διαστημικού σκάφους στις 17 Νοεμβρίου1967, ο αισθητήριας μετακινήθηκε και βρέθηκε σε ανάποδη θέση.
Οι μετρήσεις συνεχίστηκαν προκειμένου να ληφθούν οι πληροφορίες γιατα ηλιακά πρωτόνια και τις κοσμικές ακτίνες.
Επομένως, τα στοιχεία με σκοπό τη χημική ανάλυση του σεληνιακού υλικού επιφάνειας λήφθηκαν μόνο κατά τη διάρκεια των πρώτων 30 ωρών του πειράματος.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, στοιχεία διάρκειας 27 ωρών και 44 λεπτών ήταν ελεύθερα θορύβου.
