hastatus
Latin
editEtymology
editFrom hasta (“spear”) + -ātus.
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /hasˈtaː.tus/, [häs̠ˈt̪äːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /asˈta.tus/, [äsˈt̪äːt̪us]
Adjective
edithastātus (feminine hastāta, neuter hastātum); first/second-declension adjective
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | hastātus | hastāta | hastātum | hastātī | hastātae | hastāta | |
Genitive | hastātī | hastātae | hastātī | hastātōrum | hastātārum | hastātōrum | |
Dative | hastātō | hastātō | hastātīs | ||||
Accusative | hastātum | hastātam | hastātum | hastātōs | hastātās | hastāta | |
Ablative | hastātō | hastātā | hastātō | hastātīs | |||
Vocative | hastāte | hastāta | hastātum | hastātī | hastātae | hastāta |
Derived terms
editRelated terms
editDescendants
editReferences
edit- “hastatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “hastatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- hastatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.