hoogte

Dutch

Etymology

From Middle Dutch hôgede, from Old Dutch *hōgitha, from Proto-West Germanic *hauhiþu, from Proto-Germanic *hauhiþō, equivalent to hoog +‎ -te.

Cognates

Compare English height, Norwegian høyde, Swedish höjd, Icelandic hæð, Old High German hohida, Gothic hauhiþa.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɦoːx.tə/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: hoog‧te

Noun

hoogte f (plural hoogtes or hoogten)

1. height

   De hoogte van de berg is meer dan 2000 meter. ― The height of the mountain is over 2000 meters.

   De hoogte van de sprong bepaalt vaak het succes bij het hoogspringen. ― The height of the jump often determines success in high jumping.

   Kinderen zijn altijd trots als ze merken dat hun hoogte toeneemt. ― Children always feel proud when they notice their height increasing.

Antonyms

• laagte, diepte

Derived terms

• hoogtepunt
• hoogtevrees
• toonhoogte
• op de hoogte brengen

Descendants

• Negerhollands: hoogte