manoeuvreren

Dutch

Etymology

Borrowed from French manœuvrer.

Pronunciation

• IPA^(key): /maː.nuˈvreː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ma‧noeu‧vre‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

manoeuvreren

1. to maneuver

Conjugation

Conjugation of manoeuvreren (weak)
infinitive	manoeuvreren
past singular	manoeuvreerde
past participle	gemanoeuvreerd
infinitive	manoeuvreren
gerund	manoeuvreren n
	present tense	past tense
1st person singular	manoeuvreer	manoeuvreerde
2nd person sing. (jij)	manoeuvreert, manoeuvreer2	manoeuvreerde
2nd person sing. (u)	manoeuvreert	manoeuvreerde
2nd person sing. (gij)	manoeuvreert	manoeuvreerde
3rd person singular	manoeuvreert	manoeuvreerde
plural	manoeuvreren	manoeuvreerden
subjunctive sing.1	manoeuvrere	manoeuvreerde
subjunctive plur.1	manoeuvreren	manoeuvreerden
imperative sing.	manoeuvreer
imperative plur.1	manoeuvreert
participles	manoeuvrerend	gemanoeuvreerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• manoeuvreerbaar

 

Related terms

• manoeuvre