opkrikken

Dutch

Etymology

From op +‎ krik +‎ -en.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

opkrikken

1. to lift with a jack
2. (figuratively) to improve, to better

Conjugation

Conjugation of opkrikken (weak, separable)
infinitive	opkrikken
past singular	krikte op
past participle	opgekrikt
infinitive	opkrikken
gerund	opkrikken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	krik op	krikte op	opkrik	opkrikte
2nd person sing. (jij)	krikt op, krik op2	krikte op	opkrikt	opkrikte
2nd person sing. (u)	krikt op	krikte op	opkrikt	opkrikte
2nd person sing. (gij)	krikt op	krikte op	opkrikt	opkrikte
3rd person singular	krikt op	krikte op	opkrikt	opkrikte
plural	krikken op	krikten op	opkrikken	opkrikten
subjunctive sing.1	krikke op	krikte op	opkrikke	opkrikte
subjunctive plur.1	krikken op	krikten op	opkrikken	opkrikten
imperative sing.	krik op
imperative plur.1	krikt op
participles	opkrikkend	opgekrikt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• krikken op