tekortkomen

Dutch

Etymology

From tekort +‎ komen.

Pronunciation

• IPA^(key): /təˈkɔrtˌkoːmə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: te‧kort‧ko‧men

Verb

tekortkomen

1. to be short of (not have enough)

   Hij zal nooit geld tekortkomen. ― He will never be short of money.

Conjugation

Conjugation of tekortkomen (strong class 4, irregular, separable)
infinitive	tekortkomen
past singular	kwam tekort
past participle	tekortgekomen
infinitive	tekortkomen
gerund	tekortkomen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kom tekort	kwam tekort	tekortkom	tekortkwam
2nd person sing. (jij)	komt tekort, kom tekort2	kwam tekort	tekortkomt	tekortkwam
2nd person sing. (u)	komt tekort	kwam tekort	tekortkomt	tekortkwam
2nd person sing. (gij)	komt tekort	kwaamt tekort	tekortkomt	tekortkwaamt
3rd person singular	komt tekort	kwam tekort	tekortkomt	tekortkwam
plural	komen tekort	kwamen tekort	tekortkomen	tekortkwamen
subjunctive sing.1	kome tekort	kwame tekort	tekortkome	tekortkwame
subjunctive plur.1	komen tekort	kwamen tekort	tekortkomen	tekortkwamen
imperative sing.	kom tekort
imperative plur.1	komt tekort
participles	tekortkomend	tekortgekomen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• tekortkoming

See also

• ontbreken