διάγνωσις

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

διαγιγνώσκω (diagignṓskō, distinguish, discern) +‎ -σしぐまῐς (-sis), from δでるたιいおたαあるふぁ- (dia-) +‎ γιγνώσκω (gignṓskō, know).

Pronunciation

[edit]
 

Noun

[edit]

δでるたῐᾰ́γνωσῐς (diágnōsisf (genitive δでるたῐᾰγνώσῐος or δでるたῐᾰγνώσεως); third declension

  1. distinguishing
  2. means of distinguishing or discerning
    1. (medicine) diagnosis
    2. power of discernment
  3. resolving, deciding
    1. (law, Christianity) examination, opinion, decision
      • «τたうοおみくろんδでるたὲ Παύλου ἐπぱいκかっぱᾰλεσᾰμένου τたうηいーたρろーηいーたθしーたνにゅーαあるふぁιいおた αあるふぁτたうνにゅー εις τήν τたうοおみくろんῦ Σεβᾰστοῦ δでるたῐᾰ́γνωσῐνにゅー ἐκέλευσᾰ τηρεῖσθαι αυτόν, ἑώς οおみくろんὗ πέμψω αあるふぁυうぷしろんτたうνにゅー πぱいρろーὸς Καίσᾰρろーᾰ.» Acts of the Apostles 25:21 Scrivener’s 1894 Textus Receptus
      • ‘toû dè Paúlou epĭkălesăménou tērēt͡hē̂nai autòn eis tḕn toû Sebăstoû dĭắgnōsĭn ekéleusă tēreîst͡hai autòn, héōs hoû pémp͡sō autòn pròs Kaísără.’

Declension

[edit]

Descendants

[edit]

References

[edit]