aanjuichen

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ juichen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌjœy̯.xə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧jui‧chen

Verb

aanjuichen

1. (obsolete) Synonym of toejuichen

Conjugation

Conjugation of aanjuichen (weak, separable)
infinitive	aanjuichen
past singular	juichte aan
past participle	aangejuicht
infinitive	aanjuichen
gerund	aanjuichen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	juich aan	juichte aan	aanjuich	aanjuichte
2nd person sing. (jij)	juicht aan, juich aan2	juichte aan	aanjuicht	aanjuichte
2nd person sing. (u)	juicht aan	juichte aan	aanjuicht	aanjuichte
2nd person sing. (gij)	juicht aan	juichte aan	aanjuicht	aanjuichte
3rd person singular	juicht aan	juichte aan	aanjuicht	aanjuichte
plural	juichen aan	juichten aan	aanjuichen	aanjuichten
subjunctive sing.1	juiche aan	juichte aan	aanjuiche	aanjuichte
subjunctive plur.1	juichen aan	juichten aan	aanjuichen	aanjuichten
imperative sing.	juich aan
imperative plur.1	juicht aan
participles	aanjuichend	aangejuicht
1) Archaic. 2) In case of inversion.