bekorten

Dutch

Etymology

From kort +‎ be- -en, or be- +‎ korten.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈkɔrtə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧kor‧ten
• Rhymes: -ɔrtən

Verb

bekorten

1. (transitive) to shorten

Conjugation

Conjugation of bekorten (weak, prefixed)
infinitive	bekorten
past singular	bekortte
past participle	bekort
infinitive	bekorten
gerund	bekorten n
	present tense	past tense
1st person singular	bekort	bekortte
2nd person sing. (jij)	bekort	bekortte
2nd person sing. (u)	bekort	bekortte
2nd person sing. (gij)	bekort	bekortte
3rd person singular	bekort	bekortte
plural	bekorten	bekortten
subjunctive sing.1	bekorte	bekortte
subjunctive plur.1	bekorten	bekortten
imperative sing.	bekort
imperative plur.1	bekort
participles	bekortend	bekort
1) Archaic.

Derived terms

• bekorting

Anagrams

• ontbreek, ontbreke