bekwijlen

Dutch

Etymology

From be- +‎ kwijlen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈkʋɛi̯.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧kwijlen
• Rhymes: -ɛi̯lən

Verb

bekwijlen

1. (transitive) to cover in drool, to drool on

Conjugation

Conjugation of bekwijlen (weak, prefixed)
infinitive	bekwijlen
past singular	bekwijlde
past participle	bekwijld
infinitive	bekwijlen
gerund	bekwijlen n
	present tense	past tense
1st person singular	bekwijl	bekwijlde
2nd person sing. (jij)	bekwijlt, bekwijl2	bekwijlde
2nd person sing. (u)	bekwijlt	bekwijlde
2nd person sing. (gij)	bekwijlt	bekwijlde
3rd person singular	bekwijlt	bekwijlde
plural	bekwijlen	bekwijlden
subjunctive sing.1	bekwijle	bekwijlde
subjunctive plur.1	bekwijlen	bekwijlden
imperative sing.	bekwijl
imperative plur.1	bekwijlt
participles	bekwijlend	bekwijld
1) Archaic. 2) In case of inversion.