bodziec

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Proto-Slavic *bodьcь. By surface analysis, bóść +‎ -iec. First attested in the 16th century.[1][2]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈbɔ.d͡ʑɛt͡s/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔd͡ʑɛt͡s
  • Syllabification: bo‧dziec

Noun

[edit]

bodziec m inan

  1. stimulus (anything that may have an impact or influence on a system)
    Synonyms: impuls, sygnał, podnieta
    bodziec bezwarunkowyunconditional stimulus
    bodziec warunkowyconditional stimulus
    bodziec progowyinadequate/subliminal stimulus
    bodziec podprogowythreshold/liminal stimulus
    bodziec dotykowytouch stimulus
    bodziec wzrokowysight stimulus
    bodziec podniecającyarousing stimulus
    bodziec seksualnysexual stimulus
    siła bodźcathe strength of a stimulus
    reakcja na bodzieca reactionn to a stimulus
    odbierać bodźceto receive stimuli
  2. incentive
    Synonyms: impuls, natchnienie, zachęta
    silny bodzieca strong incentive
    bodziec motywacyjnya motivational incentive
    bodziec do działaniaincentive to act
    bodziec do pracyincentive to work
    bodziec do rozwojuincentive to development
  3. (obsolete) goad, spur
    Synonyms: ostroga, oścień

Declension

[edit]

Derived terms

[edit]
adjectives
adverbs
nouns
[edit]
adjectives
nouns
verbs

References

[edit]
  1. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “bodziec”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  2. ^ bodziec in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

[edit]
  • bodziec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bodziec in Polish dictionaries at PWN