insneeuwen

Dutch

Etymology

From in +‎ sneeuwen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

insneeuwen

1. to snow in

Conjugation

Conjugation of insneeuwen (weak, separable)
infinitive	insneeuwen
past singular	sneeuwde in
past participle	ingesneeuwd
infinitive	insneeuwen
gerund	insneeuwen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	sneeuw in	sneeuwde in	insneeuw	insneeuwde
2nd person sing. (jij)	sneeuwt in, sneeuw in2	sneeuwde in	insneeuwt	insneeuwde
2nd person sing. (u)	sneeuwt in	sneeuwde in	insneeuwt	insneeuwde
2nd person sing. (gij)	sneeuwt in	sneeuwde in	insneeuwt	insneeuwde
3rd person singular	sneeuwt in	sneeuwde in	insneeuwt	insneeuwde
plural	sneeuwen in	sneeuwden in	insneeuwen	insneeuwden
subjunctive sing.1	sneeuwe in	sneeuwde in	insneeuwe	insneeuwde
subjunctive plur.1	sneeuwen in	sneeuwden in	insneeuwen	insneeuwden
imperative sing.	sneeuw in
imperative plur.1	sneeuwt in
participles	insneeuwend	ingesneeuwd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• ingesneeuwd