klemma

Faroese

Etymology

From Old Norse klemma, from or related to Proto-Germanic *klimbaną (“to clamp, clasp, climb onto”).

Verb

klemma (third person singular past indicative klemmaði, third person plural past indicative klemmaðu, supine klemmað)

1. to hug

Conjugation

Conjugation of klemma (group v-30)
infinitive	klemma
supine	klemmað
participle (a6)1	klemmandi	klemmaður
	present	past
first singular	klemmi	klemmaði
second singular	klemmar	klemmaði
third singular	klemmar	klemmaði
plural	klemma	klemmaðu
	imperative
singular	klemma!
plural	klemmið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse klemma, from or related to Proto-Germanic *klimbaną (“to clamp, clasp, climb onto”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʰlɛmːa/
• Rhymes: -ɛmːa

Noun

klemma f (genitive singular klemmu, nominative plural klemmur)

1. clamp, clip
2. peg
3. tight spot, jam, pickle

Synonyms

• (tight spot): klípa, vandræði, kreppa

Derived terms

• bréfaklemma (“paper clip”)
• þvottaklemma (“clothes peg”)

Verb

klemma (weak verb, third-person singular past indicative klemmdi, supine klemmt)

1. (transitive, with accusative) to clamp, to clip, to fasten, to pinch

Conjugation

klemma — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að klemma
supine (sagnbót)		klemmt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		klemmandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég klemmi	við klemmum	present (nútíð)	ég klemmi	við klemmum
	þú klemmir	þið klemmið		þú klemmir	þið klemmið
	hann, hún, það klemmir	þeir, þær, þau klemma		hann, hún, það klemmi	þeir, þær, þau klemmi
past (þátíð)	ég klemmdi	við klemmdum	past (þátíð)	ég klemmdi	við klemmdum
	þú klemmdir	þið klemmduð		þú klemmdir	þið klemmduð
	hann, hún, það klemmdi	þeir, þær, þau klemmdu		hann, hún, það klemmdi	þeir, þær, þau klemmdu
imperative (boðháttur)	klemm (þú)	klemmið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	klemmdu	klemmiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

klemmast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að klemmast
supine (sagnbót)		klemmst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		klemmandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég klemmist	við klemmumst	present (nútíð)	ég klemmist	við klemmumst
	þú klemmist	þið klemmist		þú klemmist	þið klemmist
	hann, hún, það klemmist	þeir, þær, þau klemmast		hann, hún, það klemmist	þeir, þær, þau klemmist
past (þátíð)	ég klemmdist	við klemmdumst	past (þátíð)	ég klemmdist	við klemmdumst
	þú klemmdist	þið klemmdust		þú klemmdist	þið klemmdust
	hann, hún, það klemmdist	þeir, þær, þau klemmdust		hann, hún, það klemmdist	þeir, þær, þau klemmdust
imperative (boðháttur)	klemmst (þú)	klemmist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	klemmstu	klemmisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

klemmdur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	klemmdur	klemmd	klemmt		klemmdir	klemmdar	klemmd
accusative (þolfall)	klemmdan	klemmda	klemmt		klemmda	klemmdar	klemmd
dative (þágufall)	klemmdum	klemmdri	klemmdu		klemmdum	klemmdum	klemmdum
genitive (eignarfall)	klemmds	klemmdrar	klemmds		klemmdra	klemmdra	klemmdra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	klemmdi	klemmda	klemmda		klemmdu	klemmdu	klemmdu
accusative (þolfall)	klemmda	klemmdu	klemmda		klemmdu	klemmdu	klemmdu
dative (þágufall)	klemmda	klemmdu	klemmda		klemmdu	klemmdu	klemmdu
genitive (eignarfall)	klemmda	klemmdu	klemmda		klemmdu	klemmdu	klemmdu

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• klemme

Etymology

From Middle Low German.

Pronunciation

• IPA^(key): /²klɛmːɑ/

Verb

klemma (present tense klemmer, past tense klemde or klemte, past participle klemt, present participle klemmande, imperative klem)

1. to hug, embrace
2. to squeeze, press

Further reading

• “klemma” in The Nynorsk Dictionary.

Old Frisian

Verb

klemma

1. to fix