ongelijk

Dutch

Etymology 1

From Old Dutch ungilīk, from Proto-Germanic *ungalīkaz. By surface analysis, on- (“un-”) +‎ gelijk (“equal”). Compare Old English unġelīċ (English unlike), German ungleich, Old Norse úlíkr (see there for North Germanic descendants).

Adjective

ongelijk (comparative ongelijker, superlative ongelijkst)

1. unequal, different
2. uneven, rough, bumpy

Declension

Declension of ongelijk
uninflected	ongelijk
inflected	ongelijke
comparative	ongelijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		ongelijk	ongelijker	het ongelijkst het ongelijkste
indefinite	m./f. sing.	ongelijke	ongelijkere	ongelijkste
	n. sing.	ongelijk	ongelijker	ongelijkste
	plural	ongelijke	ongelijkere	ongelijkste
definite		ongelijke	ongelijkere	ongelijkste
partitive		ongelijks	ongelijkers	—

Derived terms

• verongelijken

Etymology 2

From on- (“un-”) +‎ gelijk (“rightness”).

Noun

ongelijk n (uncountable)

1. wrongness

   Je hebt ongelijk.

   You are wrong.